در پی بروز ناهنجاریهای مختلف در بحث حجاب در سطح شیراز، سیدمصطفی موسوی، مدیر فرهنگسازی ناحیه بسیج دانشجویی فارس نکاتی را در بحث چگونگی حل مسئله حجاب در جامعه و متولیان اصلی در این زمینه در قالب یک یادداشت بیان کرده است که تقدیم مخاطبان میشود.
غالب اقدامات مهمی که تاکنون برای مسئله حجاب صورت گرفته در حوزه اقدامات ميدانی یا در وضع قوانین، غالباً بعد از بروز و ظهور یک هنجارشکنی و به تبع جريحهدار شدن احساسات دينی جامعه و یا وقوع حادثهای تلخ مانند شهادت ناهی از منکر و تصویب قانون حمایت از آمران بوده است. طبيعی است هياهوها پس از مدتی فروکش میکند و چون این هنجارهای اجتماعی همراه با شعارها و تهدیدهای بیپشتوانه و بدون ضمانت اجرایی است، کار به صورت نیمهکاره رها میشود و وضع به بدتر از سابق باز میگردد.
مشکلات اصلی و راه حلهای راهبردی در گسترش عفاف و حجاب در کشور عبارتند از:
۱- نبود نقشه جامع، کامل، همهجانبه و کاربردی که بدون هیاهو و جنجال رسانهای، بدون شتابزدگی، به صورت مرحله به مرحله، منطقه به منطقه (متناسب با بوم و پتانسیل هر منطقه) به صورت مستمر و همیشگی، گام به گام در دو حیطه فرهنگی و اجرایی و به صورت تومان باید انجام شود.
۲- وجود خلأهای قانونی و غیر اجرایی بودن برخی قوانین مانند قانون ۸۳۶ مجازات اسلامی که عدم رعایت حجاب شرعی را جرم میداند و بیحجاب را مجرم که باید توسط پلیس دستگیر و جهت تشکیل پرونده و سیر مراحل قضایی روانه دادگاه شود. این قانون متروک، ناکارآمد و غیر قابل اجراست، باید جرم به تخلف تقلیل داده شود و با جرایم پیشبینی شده در قانون با آن برخورد شود و تنشهای حاصل از این قانون کاسته شود.
۳- عدم وجود ضمانتهای اجرایی و مشخص کردن متولی و پاسخگو؛ در بحث عفاف و حجاب طبق مصوبه ۰۲۸، ۷۲۴ شورای عالی انقلاب فرهنگی تعداد ۲۳ نهاد موظف و متولی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب هستند ولی به دلیل عدم پیشبینی ضمانتهای اجرایی لازم برای ترک فعل مسئول و متولی این امر سالهاست این سیاستها و وظایف محوله اجرایی نشده است. باید مخاطب اصلی عفاف و حجاب مسئولان امر باشند نه افراد بیحجاب و با گذاشتن ضمانتهای اجرایی مانند اخذ جرایم نقدی از متولیان امر که اهمال و کمکاری کردند و هزینه کردن آن مبالغ در امور فرهنگی در این زمینه ورود جدی کرد.
متولی راهبردی عفاف و حجاب
نکته مهم اینکه متولی راهبردی عفاف و حجاب در کشور باید ستاد ملی امر به معروف و نهی از منکر و گروههای مردمی وابسته به آن باشد نه دولت و قوه مجریه که این مهم دستخوش نگرشهای متفاوت دولتمردان شود و یا در انبوه مشغولیتهای دولتمردان گم شود و در اولویت قرار نگیرد، دولت فقط باید نقش حامی و پشتیبان را داشته باشد یا مثلا در حوزه خانواده ۴۷ وظیفه ی قانونی برای ۱۶ نهاد به تناسب وظایف ذاتی آنها در حوزه کار فرهنگی احصا شده است که چون ضمانت اجرایی ندارد و در یک نقشه واحد و جبهه متحد با جذب مشارکت عناصر موثر مردمی حرکت نمیکنند، شاهد اقدامات پراکنده و بیاثر هستیم که غالباً منجر به تضعیف یکدیگر هم میشوند.
۴- شروع کار در حوزه عفاف و حجاب از دستگاههای دولتی و حاکمیتی؛ اگر شروع کار در حوزه عفاف و حجاب از دستگاههای دولتی و حاکمیتی و مدیران، مسئولان، کارمندان و حقوق بگیران دولتی که وضعیت چندان رضایت بخشی هم ندارند؛ باشد، در راستای اعتمادسازی مردمی بسیار مهم است و مردم نسبت به شعارهای مسئولان در این خصوص امیدوارتر شده و احساس میکنند عزم جدی برای حل این معضل در جامعه شکل گرفته است و دیگر این ابهام، شبهه و چالش ذهنی یک فرد بی حجاب که اعتقاد دارد شما اول برو وضع حجاب کارمند، معلم، استاد دانشگاه، مستخدم و... خودتان را درست کنید بعد به حجاب من در خیابان گیر دهید رفع میشود. در این زمینه به خصوص دستگاههایی که بیشترین مسئولیت را در مواجه فعال با عفاف و حجاب دارند باید مدنظر قرار بگیرد، مانند وزارت کشور، وزارت ارشاد، صدا و سیما، نیروی انتظامی، قوه قضائیه و....
۵- توأم بودن کار فرهنگی و اجرایی همراه با جذب ظرفیت نیروهای مردمی؛ نه فقط برخورد سلبی و تند اجرایی و نه فقط اقدام فرهنگی یک جانبه هیچکدام به تنهایی مؤثر نیست. این اعتقاد که بد حجاب هنجارشکن باید توسط گشت ارشاد و پلیس امنیت اخلاقی دستگیر شود اشتباه است زیرا این اقدام باعث مقاومت مردمی، ایجاد تنش، ناآرامی اجتماعی و تضعیف پلیس در میدان میشود تنها در صورتی که باندهای فساد و تیمهای سازماندهی شده فساد و ترویج فحشا وجود داشت باید توسط گشت ارشاد و پلیس امنیت اخلاقی دستگیری و مواجهه مستقیم شود و در سایر موارد باید گشت ارشاد تغییر وضعیت بدهد و گشت ارشاد مسئولان و گشت ارشاد مردمی فعال شود و گشت ارشاد پلیس نقش حمایتی آنها را داشته باشد.
در بحث اقدام فرهنگی نیز نباید فقط شعارزده عمل کنیم و با شعارهای عوامپسند مثلاً اول کار ریشهای، کار اصولی، کار پخته، پرداختن به علتها، اول رفع مشکلات اقتصادی و اختلاس، اول حل مشکل مسکن و ازدواج و.... و شعارهای مشابه باعث تعطیلی و عقب افتادگی اصلاح جامعه در موضوع عفاف و حجاب شویم کما اینکه در طول ۴۳ سال گذشته این رویکرد اعتقاد به فقط کار فرهنگی، فقط اقدام فرهنگی به دلیل شعارزدگی بدون پشتوانه علمی، در بوته آزمایش جواب نداده است و هر سال وضع بدتر و خرابتر و مشکل حادتر شده است. در این زمینه هرگونه اقدام فرهنگی باید با اقناع و همراهسازی افکار عمومی و همچنین ارائه آموزشهای عمومی و تخصصی جهت معتمدین محلی، گروهها و تشکلهای مردمی و ضابطین قضایی، شورای محلات، اصناف و.... انجام گیرد تا بتوانیم با کمک ظرفیت نیروهای مردمی این تهدید را به فرصت تبدیل کنیم.
۶- اندلسیسازی کشور؛ دشمن ما کسی است که کشور آندلس با ٨٠٠ سال تمدن عظیم را با برنامهریزی و سوءاستفاده از جهل و سادگی مسلمانانش با رواج دو مسئله بیعفتی و مشروبات الکلی نابود کرد و تمدن اسلامی در آن کشور فروپاشید. عدهای اعتقاد دارند عفاف و حجاب اولویت فعلی کشور نیست ولی اگر به هجوم برنامهریزی شده و وسیع دشمن در ماهواره و شبکههای اجتماعی دقت کنیم میبینیم اتفاقاً مسئله عفاف و حجاب برای دشمن در اولویت است و برای آن هزینههای بسیاری در راستای تخریب ارزشهای جامعه انجام میدهد و دشمن در راستای سیاستهای استثماری خود و آندلسیسازی جمهوری اسلامی تمام تلاش خود را میکند که با ترویج بی عفتی و بد پوششی، مسکرات و مشروبات الکلی و مواد مخدر و روان گردانها از ایجاد تمدن نوین اسلامی توسط جمهوری اسلامی جلوگیری کند و این سادهاندیشی است اگر تصور کنیم با لغو حجاب قانونی و اختیاری کردن حجاب یا بی تفاوتی و سکوت در مقابل آن وضعیت نابسامان موجود بهتر که نمیشود، بدتر و نابسامانتر هم میشود لذا سطحینگری و بلاتکلیف رها کردن بحث عفاف و حجاب و منفعل عمل کردن در مقابل آن به پذیرش شکست در این زمینه توسط جمهوری اسلامی خواهد بود و به تبع آن کشور با شتاب بیشتری به سمت آندلسیسازی پیش خواهد رفت.
در بحرانهای فرهنگی منفعلانه عمل نکنیم
بنابراین در شرایط فعلی کشور که مسئله عفاف و حجاب به صورت گسترده در کشور مطرح شده است و دوست و دشمن در این خصوص به میدان آمدهاند، کار را نیمهکاره و زخمی رها کردن به مصلحت نیست و نباید به بهانه شرایط بحرانی کشور از لحاظ اقتصادی به استقبال ایجاد بحران در سایر موضوعات فرهنگی رفت و منفعلانه منتظر بحران شویم در این وضعیت جایی برای اهمال، تردید و بیتصمیمی مسئولان وجود ندارد به خصوص که ممکن است زمینه سوءاستفاده، عوامفریبی و موجسواری سیاسی در انتخابات آینده پیشرو و مشخص کردن سرنوشت مجلس و دولت بعدی هم شود لذا لازم است که بدون فوت وقت تا فرصت باقی است قبل از وجود هر مشکلی، معضل عفاف و حجاب را با طرح و برنامه و نقشه راه صحیح، مؤثر و کاملا عملیاتی اجرا و حل کرد.
نکته آخر چند توصیه به مراکز علمی آموزشی و دانشگاهها در بحث عفاف و حجاب:
- مطالبهگری اجرای قانون عفاف و حجاب در دانشگاهها در دستور کار قرار گیرد.
- در صورت عدم اجرای قانون فوق با اعمال شیوههای تغییر مدیریتی دانشگاه و جریمه مالی دانشگاه ضمانت اجرایی برای آن قرار داده شود کما اینکه در برخی دانشگاههای معتبر جهان این اقدامات در راستای رشد علمی فضای دانشگاه انجام میگیرد.
- جذب اساتید محجبه و در نظر گرفتن مشوقهای لازم در تبدیل وضعیت اساتید در دستور کار قرار گیرد.
- معرفی و تقدیر از اساتید و دانشجویان نخبه علمی و فرهنگی محجبه در راستای الگوسازی در دستور کار قرار گیرد.
- استفاده از ظرفیت درس عمومی معارف اسلامی برای تبیین بحث عفاف و حجاب در دستور کار قرار گیرد.
- فرهنگسازی عفاف و حجاب در دانشگاه (کرسی آزاداندیشی، تریبون آزاد مناظره، نشریه، تولید کلیپ، فیلم کوتاه و مستند، انجام تحقیق و پژوهش و...) در دستور کار قرار گیرد.
انتهای پیام/