اخلاق اداري از ديدگاه امام علي(ع)

به گزارش تنویر؛  رشد و شکوفايي استعدادهاي انسان و جامعه در جهت کمال مطلق، در عرصه کار و عمل بر پايه اخلاق اداري است. فقدان اخلاق اداري يعني محور زمينه و بستر شکوفايي انسان و جامعه در جهت کمال مطلق. زوال اخلاق اداري يعني ظهور احساس ناخشنودي از خود و احساس بطالت و سقوط و هلاکت که به صورت نمودهايي چون ترشرويي، برآشفتگي؛ بدرفتاري؛ بي حوصلگي؛ سست پيماني؛ کارگريزي و بيماري هاي روان تني، بروز مي کند.

امام علي(ع) در نامه اي به مالک اشتر او را به دقت در مجموعه اي از ويژگي ها و خصوصيات در گزينش افراد سفارش مي کند که حاصل اين دقت گزينش عاملاني است متخلق به اخلاقي نيک و انسان هايي گرامي تر، با آبرو و با طمعي کمتر. همچنين در بخش ديگري از اين برنامه مي فرمايد: «پس دربارة کاتبان و دبيران خود بنگر و بهترينشان را بر سر کار بياور و نامه هايي را که در آن تدبيرها و رازهايت نهان است از جمع کاتبان و دبيران به کسي اختصاص ده که به اخلاق از ديگران شايسته تر است»

و در سخني بلند به جابر بن عبدالله انصاري فرموده است: «اي جابر! دين و دنيا به چهار چيز برپاست: دانايي که دانش خود را به کار برد و ناداني که از آموختن سرباز نزند و بخشنده اي که در بخشش خود بخل نکند و درويشي که آخرت خويش را به دنياي خود نفروشد. پس اگر دانشمند، دانش خود را تباه سازد، نادان به آموختن نپردازد و توانگر در بخشش خويش بخل ورزد، درويش آخرتش را به دنيا دربازد»