فقها و بزرگان دین با اینکه در کم و کیف پوشش و حجاب در پاره ایی از مواقع اختلاف های کوچکی دارند اما هیچکدام در اصل و بودن آن هیچ اختلافی ندراند و همه بر اهمیت و ضرورت آن تاکید می کنند.
علامه حلی در تذکره الفقها جلد دوم می نویسد:
« عوره المرا جمیع بدنها الا الوجه باجماع علماء الامصار عدا ابابکر بن عبدالرحمنبن هشام:فانه قال:کل شی من المراه عوره حتی ظفرها و هو مدفوع بالاجماع و اماالکفان:فکالوجه عند علمائنا اجمع و به قال مالک و الشافعی والاورزارعی و ابوتور ... و قال احمد و داود:الکفان من العوره.»
به معنی: نبا بر اجماع دانشمندان شهرها،عورت زن عبارتست از همه بدن او به جز چهره به جز ابابکر عبدالرحمن بن هشام که گفته است:همه بدن زن حتی ناخن های او عورت است،و این سخن به اجماع مردود است.اما دو دست نیز از نظر همه علمای ما مثل چهره است و فتوای مالک و شافعی و اوزراعی و ابوثور نیز همین است...ولی احمد و داوود گفته اند از عورت است.
حجاب امری است که بایستی چه از سوی مردان و چه از سوی زنان رعایت شود ولی این امر از سوی زنان بیشتر مورد تاکید قرار گرفته و بایستی زنان بیشتر در امر حجاب سختگیرتر باشند.
زنان بایستی در همه حال خود را از دیدگان مردان نامحرم دور کنند و حجابی کامل داشته باشند؛اما در حالت نماز ایرادی ندارد حجاب کامل نداشته باشند.
عالمان بر این امر اتفاق نظر دارند که مردان نبایستی به صورت مستقیم به زنان نامحرم بنگرند به غیر از چهره و دستان آنها،اما این امر در خصوص بانوان صراحتی ندارد ولی با این حال اگر واجب را واجب بدانیم و حرام را حرام،زنان نیز نبایستی به مردان نامحرم خیره شوند و به آنها بنگرند.
صاحب المحر فی الفقه نیز پیرامون حجاب و پوشش عورت در هنگام نماز اینگونه سخن به میان آورده و گفته است:
«هی الرجل المقبل و الدبر والبیضتان و المراه و الخنثی جمیع الجسد عدا الوجه و الکفین و القدمین.»
به معنی: عورت در مورد مرد،عبارت است از شرمگاه پیش و پس و بیضتین و در مورد زن و خنثی عبارت است از همه بدن جز چهره دو دست و قدم ها.
انتهای پیام/224224
منبع:سازمان بسیج طلاب فارس
