امیرالمومنین علی (ع) می فرمایند: «مدّت عمرها را معین فرمود و آنها را دراز و کوتاه و دیر و زود قرار داد و طناب هاى آن را به مرگ وصل کرد و مرگ را کِشنده طناب هاى بلند عمرها و گسلنده رشته هاى ریسمان هاى آنها قرار داد.»
ایشان می افزایند: «هر زنده اى را مرگى است و مرگ دروازه آخرت است.»
بنا بر روایات از لحظات سخت برای آدمی لحظه مرگ است؛ امام زین العابدین (ع) فرموده اند: «سخت ترین لحظات آدمى سه لحظه است: لحظه اى که ملک الموت را مى بیند، و لحظه اى که از گورش بر مى خیزد و لحظه اى که در برابر پروردگار تبارک و تعالى مى ایستد، پس یا سوى بهشت مى رود یا سوى دوزخ...»
همچنین روایات بر یاد کردن مرگ و توجه به نزدیکی آن بدون موقعیت، جنسیت، سن و زمان و مکان تاکید دارند و برای این یاد کردن آثار بسیار برمی شمارند.
امام رضا (ع) می فرمایند: «وحشتناک ترین زمان براى انسان سه جا است: روزى که زاده مى شود و از شکم مادرش بیرون مى آید و دنیا را مى بیند، و روزى که مى میرد و آخرت و اهل آن را مشاهده مى کند و روزى که برانگیخته مى شود و احکامى را مى بیند که در سراى دنیا ندیده است... .»
امیرمومنان (ع) می فرمایند: «هر که مرگ را با دیده یقین خویش بنگرد، آن را نزدیک مى بیند.»
پیامبر اکرم (ص) نیز فرموده اند: «برترین زُهد در دنیا، یاد مرگ است و بهترین عبادت، اندیشه و تفکر است . کسى که یاد مرگ بر سنگینى نیکى هایش بیفزاید، قبرش (در عالم برزخ ) را باغى از باغات بهشت یابد.»
منابع:
نهج البلاغه
بحارالانوار
میزان الحکمه
انتهای مطلب/224224