جشن حنابندان/گزارش‌هایی ساده و صمیمی از جنگ

گزارش‌نویسی زبان دقیقی است برای بیان یك حادثه. در میان تمامی شیوه‌های معمول برای نگارش، استفاده كردن از گزارش‌نویسی، بهترین راه برای انتقال یك حادثه از محل وقوع آن تا دوردست‌هاست. یك گزارشگر سعی می‌كند با یاری جستن از جزئی‌ترین اطلاعات موجود در محل حادثه،‌ كامل‌ترین تصویر را در قالب كلمات ارائه دهد.

كتاب «جشن حنابندان» شامل ۲ گزارش از دو عملیات در مناطق جنوب و غرب كشور است كه محمدحسین قدمی این گزارش‌ها را از میان خاطرات رزمندگان «لشگر ۲۷ محمد رسول‌الله» گردآوری نموده است.

گزارش اول كتاب در طول عملیات كربلای ۵ نوشته شده و گزارش دوم آن كه مربوط به عملیات بیت‌المقدس ۴ و در مناطق غربی كشور و بخشی از خاك عراق است، به سفارش شهید سید مرتضی آوینی و برای مجموعه‌ی روایت فتح نوشته شده است.

كتاب در گزارش اول كه مربوط به وقایع ۱۰ آذر ۱۳۶۵ تا ۹ بهمن ۱۳۶۵ است سعی دارد مراحل ثبت‌نام و اعزام به جبهه، آماده شدن و آموزش دیدن در پادگان، نحوه‌ی آشنایی نویسنده با همرزمانش، توضیحاتش از شب‌ها و روزهای اردوگاه، نامه‌های بچه‌های دبستان به رزمندگان، شوق‌شان برای رفتن به مناطق عملیاتی و لحظه‌شماری برای اعزام به خط مقدم و روحیات و فضایل اخلاقی رزمندگان را گزارش كند. در بخش دوم كتاب كه مربوط به وقایع اول آذر ۱۳۶۶ تا ۱۳ فروردین ۱۳۶۷ است، نویسنده موضوعاتی همچون عملیات والفجر 5 و اوضاع و احوال شهر حلبچه، فرماندهان و مناطق عملیاتی، آسیب دیدن چشم‌هایش، شهادت رزمندگان و وصیت‌نامه‌هایشان و خداحافظی‌اش از جبهه را شرح داده است.

قدمی درباره چگونگی شكل‌گیری این اثر می‌گوید: «سال ۱۳۶۵ مسئول صفحه جبهه و جنگ روزنامه «صبح آزادگان» بودم. تشویق و ترغیب دوستان نویسنده، مرا وادار به نوشتن خاطرات و گزارش‌های مستمر كرد تا جایی كه توسط این نوشته‌ها با شهید مرتضی آوینی آشنا شدم و به سفارش ایشان این مطالب در قالب كتاب «جشن حنابندان» در سال ۱۳۶۸ به چاپ اول رسید. ما دنبال دسته و گروهی در جنگ بودیم كه دارای تیپ و شخصیت‌های مختلف باشند. پس از تحقیق و بررسی این گروه را در گروهانی از لشكر ۲۷ محمد رسول الله(ص) یافتیم. كار را از خانه، مدرسه، مسجد و محل كار شروع كردیم. زندگی با آنان را در پادگان‌ها، رزم‌های شبانه، لحظات تنهایی و راهپیمایی‌های روزانه در سرما و سختی و در غم و شادی بررسی كردیم كه حاصل كار در قالب كتاب «جشن حنابندان» آورده شده و از آن فیلم مستند ۴ قسمتی «دسته ایمان» تولید و در برنامه‌های روایت فتح پخش شد. این فیلم مستند، گزارش اول كتاب «جشن حنابندان» را شامل می‌شود و گزارش دوم شرح مكتوب همراه با عكس و تفصیلات سفر جنوب و خاطرات تلخ و شیرین زندگی با دسته ۳ از گروهان ۳ گردان حمزه سیدالشهداء لشگر ۲۷ محمد رسول‌الله(ص) تا عملیات كربلای ۵ را دنبال كرده است.»

خاطرات مورد استفاده‌ی نویسنده در این كتاب، اغلب كوتاه و با زبانی ساده و صمیمی بیان شده است به‌طوری كه خواننده از خواندن آن خسته نمی‌شود؛ چراكه هر موقعیت و لحظه‌ای را دقیق و خلاصه مطرح كرده و از شرح جزئیات اضافی پرهیز نموده است. خاطرات رزمندگان در شب‌های قبل از عملیات و شوخی‌ها و حالات و روابطی كه تنها و تنها در آن موقعیت‌ها اتفاق می‌افتاد به خوبی در این گزارش‌ها به تصویر كشیده شده است.

رهبر معظم انقلاب در تقریظی بر این كتاب نوشته‌اند: «روز و شبی چند در لحظه‌های پیش از خواب، در فضائی عطرآگین و مصفا و در معراج شور و حالی كه سطور و كلمات نورانی این كتاب به خواننده‌ی خود عطا می‌كند، سیر كردم و خدا را سپاس گفتم، هم بر آن قطره‌ی عشقی كه در جان این نویسنده افكنده و چنین زلال اندیشه و ذوقی را بر قلم او جاری ساخته است، و هم بر آن دست قدرتی كه نقشی چنان بدیع و یكتا بر صفحه‌ی تاریخ معاصر پدید آورده و صحنه‌هائی كه افسانه‌وار از ذهن و چشم بشر این روزگار بیگانه است، در واقعیت زندگی این نسل از ملت ایران نقش زده است ... له الحمد حمد الحامدین ابدا آلابدین.»

محمد‌حسین قدمی كه سال‌ها معلمی كرده است، سال ۱۳۵۴ فعالیت فرهنگی خود را به سفارش شهید محمد‌علی رجایی آغاز كرده است. او از سال ۱۳۶۷ به جمع نویسندگان دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه‌ی هنری پیوست و از سال ۱۳۷۱ مسئولیت برنامه‌ی «شب خاطره دفاع مقدس» این دفتر را عهده‌دار شد. وی در حال حاضر مشغول نگارش خاطرات شخصی خود از سال ۱۳۶۳ تا وقایع‌نگاری در جنگ ۳۳ روزه در لبنان است.