جمعه ۲۸ ارديبهشت ۱۴۰۳
۰۶:۳۱:۴۸
آخرین اخبار
گزارش
صدای جمهور – پیگیری مطالبات مردمی محله بلوار اتحاد شیراز
یادداشت و گفتگو
عبدالله کاویانی راد
خبر توقیف نفتکش کره جنوبی در ۱۵ دی ماه فرصتی برای بررسی مجدد آلودگی‌های نفتی در خلیج‌فارس بود. با مرور اخبار دریافتیم که این کشتی با نام HANKUK CHEMI حامل هفت هزار و دویست تن اتانول بوده و در ۱۷ کیلومتری جزیره تنب بزرگ اقدام به تخلیه آلاینده ها در دریا کرده است.
عبدالله کاویانی راد، عضو هسته محیط زیست پایگاه بسیج دانشجویی دانشکده کشاورزی طی یادداشتی نوشت:
دریا یکی از زیباترین مناظر طبیعی بوده و مشاهده و سیر و سفر در آن، شوری دل‌انگیز را برای انسان به ارمغان می‌آورد. دریا از مهم‌ترین اکوسیستم های جهان بوده که علاوه بر تامین غذا و سوخت برای انسان، از راه‌های اصلی حمل‌ونقل و ارتباطات تجاری کشورها محسوب می‌گردد. باوجود این‌که بشر به شدت از دریاها بهره‌برداری می‌کند، اما به همان میزان نیز در تخریب این اکوسیستم ها مؤثر است. از اقدامات ویرانگر اکوسیستم‌های دریایی می‌توان به آلودگی نفتی توسط شناورها اشاره نمود. از آثار مهم آلودگی نفتی در آب، مسمومیت آبزیان است. به علاوه لایه نازکی از آلاینده‌ها در سطح آب دریا قرار گرفته که از نفوذ نور خورشید و آب می‌کاهد. آلودگی نفتی به طور مستقیم و غیرمستقیم به صنعت شیلات لطمه می‌زند. بنابراین خسارت‌های آلودگی نفتی تنها در حد زیست‌محیطی نبوده و دارای ضررهای اقتصادی مانند ضربه به گردشگری می باشند.
خبر توقیف نفتکش کره جنوبی در ۱۵ دی ماه فرصتی برای بررسی مجدد آلودگی‌های نفتی در خلیج‌فارس بود. با مرور اخبار دریافتیم که این کشتی با نام HANKUK CHEMI حامل هفت هزار و دویست تن اتانول بوده و در ۱۷ کیلومتری جزیره تنب بزرگ اقدام به تخلیه آلاینده ها در دریا کرده است. باید توجه کرد که در زمان انحلال اتانول در آب، یک پیوند هیدروژنی قوی بین اتانول و آب ایجاد شده که می‌تواند باعث پیشرفت انحلال اتانول در آب شود.
هزینه پاکسازی این قبیل آلودگی‌ها برای یک کشور می تواند گاهی تا چندین میلیارد دلار باشد. زیرا فناوری‌های پالایش شیمیایی و یا زیستی بسیار هزینه بر است. ظاهراً حوادث مشابهی در سال‌های قبل نیز رخ داده و برای مثال می‌توان به توقیف نفتکش انگلیسی در مرداد ۱۳۹۸ و توقیف نفتکش هندی در سال ۱۳۹۲ اشاره نمود. به نظر می‌رسد این کشتی‌ها در صورتی که اقدام آن‌ها را عمدی در نظر بگیریم، قصد داشته‌اند تا هزینه‌های پاکسازی این آلودگی‌ها را به ایران واگذار کنند. زیرا تخلیه این ضایعات اجتناب‌ناپذیر است اما نباید در آب‌های کشور دیگر انجام بگیرد. همچنین درصورتی‌که این عمل سهوی بوده باشد، کره جنوبی باید قصور خود را پذیرفته و علاوه بر عذرخواهی، هزینه پاکسازی آلاینده‌ها را بپردازد. امیدوار هستیم که جمهوری اسلامی این ماجرا را با جدیت و قاطعیت کامل پیگیری کند تا دیگر شاهد چنین وقایعی در کشورمان نباشیم. براستی که مراقبت از موهبت‌های الهی و ترویج و اشاعه حفاظت از محیط زیست از وظایف هر انسانی است.
دریا یکی از زیباترین مناظر طبیعی بوده و مشاهده و سیر و سفر در آن، شوری دل‌انگیز را برای انسان به ارمغان می‌آورد. دریا از مهم‌ترین اکوسیستم های جهان بوده که علاوه بر تامین غذا و سوخت برای انسان، از راه‌های اصلی حمل‌ونقل و ارتباطات تجاری کشورها محسوب می‌گردد. باوجود این‌که بشر به شدت از دریاها بهره‌برداری می‌کند، اما به همان میزان نیز در تخریب این اکوسیستم ها مؤثر است. از اقدامات ویرانگر اکوسیستم‌های دریایی می‌توان به آلودگی نفتی توسط شناورها اشاره نمود. از آثار مهم آلودگی نفتی در آب، مسمومیت آبزیان است. به علاوه لایه نازکی از آلاینده‌ها در سطح آب دریا قرار گرفته که از نفوذ نور خورشید و آب می‌کاهد. آلودگی نفتی به طور مستقیم و غیرمستقیم به صنعت شیلات لطمه می‌زند. بنابراین خسارت‌های آلودگی نفتی تنها در حد زیست‌محیطی نبوده و دارای ضررهای اقتصادی مانند ضربه به گردشگری می باشند.
خبر توقیف نفتکش کره جنوبی در ۱۵ دی ماه فرصتی برای بررسی مجدد آلودگی‌های نفتی در خلیج‌فارس بود. با مرور اخبار دریافتیم که این کشتی با نام HANKUK CHEMI حامل هفت هزار و دویست تن اتانول بوده و در ۱۷ کیلومتری جزیره تنب بزرگ اقدام به تخلیه آلاینده ها در دریا کرده است. باید توجه کرد که در زمان انحلال اتانول در آب، یک پیوند هیدروژنی قوی بین اتانول و آب ایجاد شده که می‌تواند باعث پیشرفت انحلال اتانول در آب شود.
هزینه پاکسازی این قبیل آلودگی‌ها برای یک کشور می تواند گاهی تا چندین میلیارد دلار باشد. زیرا فناوری‌های پالایش شیمیایی و یا زیستی بسیار هزینه بر است. ظاهراً حوادث مشابهی در سال‌های قبل نیز رخ داده و برای مثال می‌توان به توقیف نفتکش انگلیسی در مرداد ۱۳۹۸ و توقیف نفتکش هندی در سال ۱۳۹۲ اشاره نمود. به نظر می‌رسد این کشتی‌ها در صورتی که اقدام آن‌ها را عمدی در نظر بگیریم، قصد داشته‌اند تا هزینه‌های پاکسازی این آلودگی‌ها را به ایران واگذار کنند. زیرا تخلیه این ضایعات اجتناب‌ناپذیر است اما نباید در آب‌های کشور دیگر انجام بگیرد. همچنین درصورتی‌که این عمل سهوی بوده باشد، کره جنوبی باید قصور خود را پذیرفته و علاوه بر عذرخواهی، هزینه پاکسازی آلاینده‌ها را بپردازد. امیدوار هستیم که جمهوری اسلامی این ماجرا را با جدیت و قاطعیت کامل پیگیری کند تا دیگر شاهد چنین وقایعی در کشورمان نباشیم. براستی که مراقبت از موهبت‌های الهی و ترویج و اشاعه حفاظت از محیط زیست از وظایف هر انسانی است.
