در دنیا انسانهای بسیاری زندگی می کنند و هرکدام از این انسانها حداقل چندین بار به مرگ و دنیای پس از مرگ فکر کرده و اندیشیده اند؛یاد کردن از مرگ و از بین رفتن جسم مادی و در نهایت کوچ کردن به دنیای پس از مرگ دو نوع تاثیر متفاوت بر انسانها می گذارد و این دو اثر به نگرش شخص به زندگی قابل تفسیر است ؛ نگرش اول کسانی هستند که جهان و زندگی آدمی را فانی می بیند و نگرش دوم کسانی هستند که جهان مادی را فانی می بینند و به سرای دیگری به نام آخرت معتقد هستند.در ادامه به بحث پیرامون اینگونه شخصیت ها و تفکرات می پردازیم.
بعضی ها لحظه ایی که به یاد مرگ می افتند دچار حالات روحی متفاوتی می شوند,افسردگی و نگرانی و همچنین نا امیدی نسبت به آینده ایی پوچ که برای خود ترسیم کرده اند آنها را دچار تشویش می کند؛مرگ را پایان زندگی خود می پندارند و بر همین اساس تمام تلاش خود را برای از یاد بردن زمان مرگشان می کنند تا کمی از احساس پوچی و ناامیدی خود کم کنند،به همین منظور به زندگی فانی و دنیوی تمرکز می کنند و تمام تلاش خودشان را می کنند تا به تعبیر خودشان همین چند روزی که از زندگی شان مانده است را به خوشی و فراغت گذران کنند و از موهبات دنیوی کمال بهره و استفاده را ببرند.
خداوند منان درباره چنین افرادی اینگونه می فرماید:
«ان الذین لا یرجون لقاءنا و رضوا بالحیاه الدنیا و اطمانوا بها والذین هم عن آیاتنا غافلون*اولئک ماواهم النار بما کانوا یکسبون»
به معنی:
کسانی که امید به دیدار ما ندارند و به زندگی دنیا دل خوش کرده و بدان اطمینان یافته اند و کسانی که از آیات ما غافل اند,آنان به کیفر آنچه به دست می آورند جایگاهشان آتش است.
در مقابل کسانی هستند که اینگونه تفکر گروه اول را برنمی تابند و بدان اعتقادی ندارند،بلکه اینگونه افراد انسان هایی معتقد و مومن می باشند که بگونه ایی دارای جهان بینی توحیدی هستند؛اینگونه افراد به مرگ به گونه ایی دیگر می نگرند، آنها مرگ را نابودی مطلق نمی پندارند بلکه معتقد هستند وقتی انسان میمیرد با مرگش پرده ایی از جلوی دیدگانش برداشته می شود و حقایق وسیع تری را مشاهده می کند و میفهمد که حیات حقیقی و انسان آخرت است ؛ به مشابه نوزادی که تازه متولد می شود و وارد جهانی وسیع می شود.
اینگونه افراد با این دیدگاه به زندگی دنیایی خود جهت می دهند و سعی و تلاششان در این است که از این فرصتی که خداوند منان در اختیارشان قرار داده نهایت استفاده را ببرند و دنیا را وسیله ایی برای سعادت اخروی خودشان قرار دهند.
خداوند در باره اینگونه افراد چنین می فرماید:
«کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند,پروردگارشان به پاس ایمانشان آنان را هدایت می کند به باغ هایی نعمت،که از زیر پای آنان نهرها روان خواهد بود.نیایش آنان در آن جا "سبحانک اللهم" خدایا!تو پاک و منزهی" و درودشان در آن جا سلام است و پایان نیایش آنان این است که "الحمدلله رب العالمین"ستایش ویژه پروردگار جهانیان است."»
بنابراین به یاد مرگ بودن برای پرهیزگاران و مومنین نه تنها موجب افسردگی و نگرانی نیست بلکه نقطه عطفی در جهت تعالی و رشدشان می باشد و باعث شادی و مسرت در بین مومنین می شود.
انتهای پیام/224224
منبع:سازمان بسیج طلاب فارس
