مگر انسان صاحب عقل و اندیشه نیست،مگر خداوند باری تعالی به انسان عقل و اندیشه را ارزانی نداشته و او را به تفکر و تدبر دعوت نکرده است،پس چرا باید تقلید کند؟،آیا تقلید کردن باعث تخدیر ذهن و انسان و تعطیلی عقل او نمی شود،مگر نه این است که از مهمترین وجوه ممیز انسان با حیوانات قوه ادراک و تعقل او می باشد،پس چرا با تبعیت از دیگران ارزشمندترین قوه خود را به تعطیلی می کشاند.
پاسخ به این سوالات و شبهاتی از این نمونه که امروزه در بازار شلوغ تولید شبهه،ذهن و فکر مردم ، بویژه جوانان را به خود مشغول نموده است در واقع بیان فلسفه تقلید می باشد که در ادامه همین بحث به آن می پردازیم.
تقلید یکی از نیرومندترین،ریشه دار ترین وسودمند ترین غرائز بشری است که در طبیعت انسان نهاده شده تا بدین وسیله راه و روش زندگی بهتر را فراگرفته و از این رهگذر به کمال مطلوب و کرامت های ذاتی خود نائل گردد.
انسانی که ذاتا طالب کمال است و به ناچار باید از راه تقلید و «الگو گرفتن» از «صاحب کمال و فضیلت» این خواسته فطری خود را دنبال کند.
موضوع تقلید یعنی «رجوع جاهل و عامی به عالم و اهل خبره» در همه ابعاد زندگی بشری مانند مراجعت به پزشک و متخصصین دیگر یک موضوع عقلی و منطقی است که می تواند انسان را نسبت به شیوه و تاکتیک های خاص زندگی و آنچه را نمی داند مطلع سازد وبه زندگی و نظام عملی او نظم و ترتیب ارزشمندی بخشد.
متاسفانه در جامعه ما عده ایی روشن فکر مرتجع،اعتقادات و مقدسات مردم به ویژه تقلید آنها از مرجع معظم تقلید که خواسته ایی فطری و حرکتی عقلی و منطقی می باشد را به تمسخر و استهزاء گرفته،ولی تقلید جاهلانه و کورکورانه خود از بیگانگان و ستیز با معارف حیات بخش اسلام را سند روشنفکری خود قلمداد نموده و آن را نشانه پیشرفت و مدنیت می دانند،ناگفته پیداست که این طیف با لجاجت و جهالت و بعضا وابستگی به آن سوی مرزها موجب عقب ماندگی کشور از کاروان علم و صنعت و تکنولوژی گردیده و تنها ارمغانشان به مردم این مرز و بوم ابتذال فرهنگی و اخلاقی بوده است.
در جای جای معارف بلند و حیات بخش و نورانی اسلام توجه به علم و فراگیری علم و دانش موج می زند،اسلام اعمال و عبادات انسان های ناآگاه و جاهل را قبول نداشته و یک ساعت تفکر را از هفتاد سال عبادت نا آگاهانه برتر می داند.
تقلید در اصول دین ممنوع نموده و در فروع دین نیز همه ما را به تفقه و تلاش فکری دعوت می نماید و آرزوهایش اجتهاد و فقاهت یکایک انسان ها است ولی از انجایی که نیل به درجه اجتهاد مستلزم تلاش گسترده و طولانی مدت بوده و این کار برای اغلب مردم میسر نمی باشد لذا کسانی که به درجه اجتهاد نرسیده و به طریق احتیاط نیز نمی توانند عمل نمایند باید در غیر ضروریات دین تقلید نمایند در غیر اینصورت اعمال آنها باطل می باشد.
بر این اساس ارمغان مهم و هدف اساسی تقلید مثبت و عبرت آموز و آگاهی بخش نه تقلید کورکورانه «دست یابی به علم و آگاهی » است،علم نیز مایه حیات و سعادت انسان است و مکتب تربیتی اسلام تنها مکتبی تربیتی اسلام است که بیش از هر مکتب دیگر دعوت به کسب علم و آگاهی نموده و دانش را از هرکسی حتی پرندگان نظیر کلاغ و هدهد را لازم دانسته است و تمام روی زمین را دانشگاه و از گهواره تا گور را زمان تحصیل علم قلمداد می کند.
انتهای پیام/224224
منبع:سازمان بسیج طلاب فارس
