بايد مثل فلان عالم خيلي کم غذا بخوريم، شبانه روز 3-4 ساعت بخوابيم و مطالعه زياد بکنيم.
برخي از علما
متناسب با ظرفيت جسمي و ذهني و سلوکي و عرفاني خود برنامه هايي«شخصي» دارند و يا
به «شاگردان خاص» خود برنامه داده اند. اولا آنها سال ها خودشناسي، رياضت تدريجي و
حساب شده کشيده اند و ما نبايد کار نيکان را قياس از خويش بگيريم. بايد متناسب با
استعداد و ظرفيت خودمان تلاش کنيم. يک جوان نياز به 7-8 ساعت خواب دارد. از نظر کم
خوري هم قبل از سير شدن دست از غذا بکشيم و قبل از گرسنگي کامل نخوريم. برنامه
زندگي خود را 4 بخش کنيم: کار، عبادت، معاشرت سالم، استفاده از لذت ها و تفريحات
حلال.
تذکر:
برخي از اذکار و اوراد و برنامه هاي سيرو سلوکي را که برخي از عرفا به فرزندان يا
شاگردان خاص خود دادند، نبايد براي خود استفاده کنيم، چون آن نسخه براي فرد خاص
بوده است و استاد متناسب با ظرفيت و رشد اخلاقي او آن برنامه را داده است. اما
توصيه هاي کلي مثل خواندن قرآن با تدبر، نماز اول وقت، احسان به والدين، توبه،
توجه به مستحبات در حد نشاط و...براي همه است و بايد آن را در برنامة عملي خود
بگنجانيم.
برخي از طلاب جوان و يا جوانان متدين وقتي مي شنود مثلاً: « فلان عالم به خاطر خدا با دختري نازيبا ازدواج کرد يا وقتي همسرش براثر سوختگي زيبايش را از دست داد براي اين که آن زن اذيت نشود، ادعا کرد که کور است و نمي بيند و به خاطر اين صبر و گذشت به کراماتي هم رسيد.» تصميم مي گويند در ازدواج از ملاک هايشان کوتاه بيايند تا به کراماتي برسند.
اولا هدف غايي اخلاق و عرفان، بندگي عاشقانه و تقرب به خداوند است نه رسيدن به کرامات و کشف و شهود. چه بسا فردي عارف باشد، ولي به صلاح او نباشد به مقامات و کرامات عرفاني کشف و شهود برسد. ثانياً نمي توانيم کمالات عرفاني يک عالم را که با سال ها تلاش خود دل به آن رسيده است را به خود نسبت و تعميم دهيم؛ کار نيکان را قياس از خود نگيريم. تجربه نشان داده که اغلب افرادي که با انگيزه ترحم ازدواج کنيم، در زندگي زناشويي کم مي آورند، چون واقعاً از نظر شخصيتي و اخلاقي به مدارج عالي بالا نرسيده اند. اين افراد در طول زندگي خسته و سرد مي شوند، بهانه گير و بي-انصاف شوند و به جاي ثواب، کباب مي کنند.
انتهای پیام/224224
منبع:سازمان بسیج طلاب فارس