اسدی:برخورد سلیقه‌ای با مفاسد اقتصادی مصداق دهن کجی به عدالت است

میرمهدی اسدی شب گذشته در میزگرد هم اندیشی «فرمان فراموش شده» که با موضوع بررسی مبارزه با مفاسد اقتصادی در دفتر «خبرگزاری دانشجو» در شیراز، برگزار شد، بیان کرد: فرمان 8 ماده ای رهبر انقلاب را باید همتراز با پیام 6 آبان جنبش های دانشجویی بدانیم که فرمودند «عدالت خواهی لب انتظار ما از دانشجویان است».

وی با اشاره به اینکه در بخش اول فرمان 8 ماده ای مقام معظم رهبری، نظام علوی الگوی نظام اسلامی است، افزود: در این 13 سال مسئولان در سطح استان فارس و کشور چه زمینه هایی برای دستیابی به این مهم و مبارزه با مفاسد اقتصادی را مهیا کرده اند؟

نماینده بسیج دانشجویی استان فارس ادامه داد: شیراز به عنوان سومین حرم اهل بیت(ع) رتبه اول بیکاری در کشور را دارد و اتفاقاتی که در این زمینه افتاده نشان می دهد که مسئولان از فرمان 8 ماده ای رهبر انقلاب غفلت کرده اند.

اسدی با بیان اینکه امروز عده ای در برخورد با فساد تساهل و تسامح می کنند و زمینه سرمایه گذاری سالم را از بین برده اند، بیان کرد: قوه قضائیه به عنوان یکی از متولیان مبارزه با مفاسد اقتصادی هنوز قسمت های تاریک اختلاس ها را برای مردم روشن نکرده است.

وی تصریح کرد: وقتی سرمایه گذار می بیند که با سرمایه ناپاک چه برخوردی می شود برای سرمایه گذاری پاک امیدوار می شود و این امید باعث ساخته شدن ایرانی آزاد می شود.

این فعال دانشجویی با اشاره به اینکه متاسفانه در استان فارس شاهد ساخته شدن مجتمع تجاری فردی معلوم الحال هستیم، گفت: این اتفاقات مصرف گرایی در حالی است که برای سرمایه گذاری سالم بروکراسی های اداری بسیار پیچیده داریم تا جایی که سرمایه گذار کلا از این عمل خود پشیمان شود.

اسدی به برخورد سلیقه ای با مفاسد اشاره کرد و افزود: متاسفانه امروز شاهد برخورد سلیقه ای با برخی مفاسد اقتصادی و بعضا سیاسی هستیم که این مصداق دهن کجی به عدالت است.

وی با اشاره به این فرمایش امام خمینی(ره) مبنی بر اینکه آن روز که دولت ما به کاخ توجه کرد آن روزی است که باید فاتحه دولت و ملت را بخوانیم، بیان کرد: سوال من از قوه قضاییه طبق اصل 141 و 143 قانون اساسی این است که وظیفه خود را انجام داده است یا نه؟ آیا اصل از کجا آورده ایم را رعایت کرده اند؟

نماینده بسیج دانشجویی استان فارس با اشاره به فرمایش مقام معظم رهبری مبنی بر اینکه ثروت اندوزی هر چند حلال بر مسئولان جمهوری اسلامی حرام است، تصریح کرد: چرا باید غذای یک مسئول مملکتی ما روی قایق سرو بشود؟ چرا باید مرم مملکت ما تقسیم بشوند به دسته لبوفروش، راننده تاکسی؟ چرا باید به مردم برچسب دروغگو زده شود و هر کسی هم که یارانه بگیرد نیازمند معرفی شود؟ چرا باید مردم را مجبور به انصراف از یارانه بکنید و بعد شب میلاد ام ابیها (س) جشن بگیریم و به همه میهمانان پنج سکه داده بشود؟ بالاخره آقایون باید توضیح بدهند که در سعدآّباد چه اتفاقی افتاده است.

اسدی ادامه داد: نظام اسلامی ما نظام پا برهنه هاست و چه اتفاقی می افتد که در این نظام اسلامی شش وزیر، دارایی بالای 1000 میلیارد دارند؟ مگر طبق فرمان مقام معظم رهبری ثروت اندوزی برای مسئولان نظام حرام نیست؟ مگر مبارزه با فساد دست و دستمال پاکیزه نمی خواهد؟

وی با اشاره به فضای بعضی رسانه ها در مسئله «صادق محصولی» در دولت نهم افزود: عده ای از رسانه ها آن روز با داد و فریاد خواهان استعفای صادق محصولی شدند ولی چه شده است که امروز صدایی از این رسانه ها در نمی آید؟

این فعال دانشجویی بیان داشت: جریان اصیل دانشجویی آن زمان موضع گیری گیری کرد و امروز هم موضع گیری می کند.

مبارزه با مفاسد مبارزه جناحی نیست

اسدی با اشاره به اینکه یک عده مبارزه با فساد را به مبارزه جناح های سیاسی تبدیل کردند، گفت: عده ای مبارزه با مفاسد را مبارزه ای جناحی می دانند و هر کس با آنها نبود، باید با او مبارزه کرد.

وی با بیان اینکه ما توقع داریم همه در مسئله شهردار و شورای شهر شیراز فریاد بزنند، ادامه داد:ما در قضیه بالن های داغ، در توهم دبی سازی استاندار سابق از شیراز و تکرار جشن های 2500 سالخ اعتراض کردیم و امروز هم اعتراض می کنیم؛ اگر حس کنیم پالس های دبی سازی شیراز از استانداری می آید اعتراض های خود را با دامنه وسیع تر ادامه خواهیم داد.

ما انقلاب کردیم تا رسم شاهزادگی و آقازادگی برود نه فقط شاه برود

نماینده بسیج دانشجویی استان فارس تصریح کرد: ما انقلاب نکردیم که فقط شاه برود انقلاب کردیم که رسم شاه برود؛ ما انقلاب نکردیم که شاهزاده تبدیل به آقازاده بشود، بلکه انقلاب کردیم که رسم و فرهنگ آقازادگی و شاهزادگی برود.

لازم به ذکر است، اسدی چند بیت زیر را پایان صحبت های خود قرار داد:

چون دیو و دم همسایه هم گشته بودند/ با پای خود یوسف درون چاه می رفت
ای کاش رسم شاهی از رونق بیفتد/ای کاش از رفتار مردم شاه می رفت
ای کاش این جنس تجمل رنگ می باخت/ تا گفتمان با سرعت دل پاک می رفت