معنای اصطلاحی معجزه با معنای لغوی آن تفاوتی ندارد.اعجاز از ریشه عجز به معنای ناتوان ساختن است(ضعیف و ناتوان) ناتوان ساختن بر دو گونه است.
یکی انکه توانایی کسی قهرا از روی سلب شود و او به عجز درآید و دیگر آنکه کاری انجام گیرد که دیگران از انجام و یا هماوردی با آن عاجز باشد بدون آنکه درباره آن هیچگونه اقدام منفی به عمل آمده باشد.
مثلا ممکن است کسی در کسب کمالات روحی و معنوی به اندازه ای پیشرفت کند که دیگران بدو نرسد و از روی عجز دست فرونهند.
اعجاز قرآن دوم است بدین سبب قرآن را معجزه خالد یعنی همان معجزه جاوید می گویند.این حالت برای قرآن همیشگی و ثابت است چرا که این کتاب بزرگ قدر سند شریعت جاوید اسلام است.
پس معجزه امری است خارقا لعاده که به خیر و سعادت فرا میخواند وبا اداعای پیامبری به قصد اظهار صداقت مدعی پیامبری از جانب خداوند مقرون است با امری است خارق العاده،مقرون به تحدی و بدون معارضه.
این سه امر را در معجزه توضیح می دهد،خرق عادت مقرون به تحدی بودن و بدون معارضه.
اما خرق عادت آن است که مردم با امری آشنا و به آن عادت کرده اند ولی معجزه خارج عادت آنها رخ می دهد ودر عین حال از جنس آن است.
اما مقرون به تحدی بودن ان است که پیامبر به عنوان نشانه پیامبری اش و به قصد رویارویی با مخالفان معجزه ایی بیاورد.آنگاه که نشانه پیامبری آشکار گشت و آنها در ارائه مصل آن عاجز ماندند ادعای پیامبری درست و نبوت وی ثابت می گردد.
و اما درباره معارض نداشتن:اگر معجزه از امور نزدیک و مشابه آن سالم بماند اعجاز بر آن جایز است.خداوند قرآن را از این امور حفظ نموده است تاریخ از کسانی یاد می کند که پنداشتند می توانند به معارضه با آن بپردازند.
برخی ادعای پیامبری کردند و آنچه را که القا می نمودند قرآن نامیدند تا ادعایشان بی دلیل و نشانه نباشد.برخی هم معارضه قرآن را به عنوان ساعتی برگرفتند و پنداشتند بر این کار توانا هستند و مثل مسلمه بن حبیب که به کذاب مشهور بود.
اینها از حقیقت جاودان قرآن غافل بوده اند.قرآن کریم را خداوند با تدبیرش حفظ نموده و در زمین از هرگونه معارضه سالم نگه داشته است.
انتهای پیام/224224
منبع:سازمان بسیج طلاب فارس
