جمعه ۲۸ ارديبهشت ۱۴۰۳
۱۲:۳۸:۵۴
- روز تصویب برجام به نام «بدعهدی آمریکای جنایتکار» در تقویم رسمی ثبت شود
- نقشه آمریکایی برای مهندسی اجتماعی ایران
- حرکت خزنده نفوذی ها به داخل ساختارهای نظام
- هشت سنت غلط ازدواج از نگاه رهبر انقلاب
- عکس نوشته/ جریان FATF چیست؟
- 10 نکته اساسی در خصوص اهداف آمریکا با راهبرد FATF علیه انقلاب اسلامی
- پروژه ویژه نفوذ این بار برای کودکان و نوجوانان ایران
طوفان نمکی و ایجاد منطقه شبه کویری؛ حاصل خشکی اکوسیستم تالاب بختگان
یادداشت و گفتگو
انسان با روزه گرفتن ، از خود رفع تکلیف روزه کرده است و به خاطر روزه اش مورد مواخذه قرار نمی گیرد ، اما با انجام ندادن شدط بندگی که نماز است ، این روزه معلوم نیست که مورد قبول قرار گیرد و بر درجات او افزوده شود.
- طبق روايات وارده از معصومين عليهم السلام شرط قبولى و فائده داشتن اعمال، انجام واجبات و ترك محرمات الهى می باشد.
رسول خداصلى الله وعليه وآله فرمود: «نماز ستون دين است و اولين چيزى كه از اعمال بندگان در قيامت رسيدگى مىشود، نماز است. پس اگر نماز قبول شود و صحيح باشد، به اعمال ديگر بنده رسيدگى مى شود. و اگر نمازش صحيح نباشد، به بقيه اعمالش رسيدگى نمى شود».1
اين روايت به صراحت تأكيد دارد كه شرط قبولى ساير اعمال ، پذيرش نماز انسان است. اگر نماز مقبول درگاه الهى قرار گيرد، بقيه اعمال بررسى گرديده و اعمال صالح مُهر تأييد مى خورند. اين نشان دهنده اهميت نماز در بين واجبات است. در روايت ديگرى داريم كه «مرز بين بندگى خدا و كفر، ترك صلاة است».2
حال اگر کسی نماز نخواند ولی روزه بگیرد اگر چه روزه اش صحیح است اما با توجه به روایاتی که بیان شد ، چنین کسی نمی تواند انتظار قبولی نماز را داشته باشد.
یعنی این انسان با روزه گرفتن ، از خود رفع تکلیف روزه کرده است و به خاطر روزه اش مورد مواخذه قرار نمی گیرد ، اما با انجام ندادن شدط بندگی که نماز است ، این روزه معلوم نیست که مورد قبول قرار گیرد و بر درجات او افزوده شود.
بنابراین بین یک عمل صحیح و یک عمل مقبول درگاه خدا فرق است .
عمل صحیح فقط رفع تکلیف می کند ، اما عمل مقبول پاکی خاصی دارد که انسان را به خدا نزدیک می کند و بر معنویت و کمالات او می افزاید.
1 و 2 : رى شهرى، ميزان الحكمه، ج 2، ص 1630، باب 2273.
رسول خداصلى الله وعليه وآله فرمود: «نماز ستون دين است و اولين چيزى كه از اعمال بندگان در قيامت رسيدگى مىشود، نماز است. پس اگر نماز قبول شود و صحيح باشد، به اعمال ديگر بنده رسيدگى مى شود. و اگر نمازش صحيح نباشد، به بقيه اعمالش رسيدگى نمى شود».1
حال اگر کسی نماز نخواند ولی روزه بگیرد اگر چه روزه اش صحیح است اما با توجه به روایاتی که بیان شد ، چنین کسی نمی تواند انتظار قبولی نماز را داشته باشد.
یعنی این انسان با روزه گرفتن ، از خود رفع تکلیف روزه کرده است و به خاطر روزه اش مورد مواخذه قرار نمی گیرد ، اما با انجام ندادن شدط بندگی که نماز است ، این روزه معلوم نیست که مورد قبول قرار گیرد و بر درجات او افزوده شود.
بنابراین بین یک عمل صحیح و یک عمل مقبول درگاه خدا فرق است .
عمل صحیح فقط رفع تکلیف می کند ، اما عمل مقبول پاکی خاصی دارد که انسان را به خدا نزدیک می کند و بر معنویت و کمالات او می افزاید.
1 و 2 : رى شهرى، ميزان الحكمه، ج 2، ص 1630، باب 2273.
پایان خبر/224224
