شنبه ۲۹ ارديبهشت ۱۴۰۳
۱۶:۱۴:۰۸
این باور که دین اسلام و به تبع آن روحانیت و علما با شعرخوانی و ترانه سرایی مخالف هستند یک امر اشتباه است؛در عمل نیز که بنگریم می بینیم که شعرخوانی و ترانه سرایی در بین طلاب علوم دینی و روحانیون در حوزه های علمیه رواج دارد.
این باور که دین اسلام و به تبع آن روحانیت و علما با شعرخوانی و ترانه سرایی مخالف هستند یک امر اشتباه است؛در عمل نیز که بنگریم می بینیم که شعرخوانی و ترانه سرایی در بین طلاب علوم دینی و روحانیون در حوزه های علمیه رواج دارد.
خوب که نظاره گر باشیم میبینیم شاعران زبردست و صاحب نامی همچون سعدی و حافظ شیرازی،امام خمینی(ره)،علامه طباطبایی،آیت الله خامنه ایی و ... که در حوزه های علمیه و از روحاینون و علما بودند به ترانه سرایی و شعرخوانی می پرداختند و آثار بسیار زیبایی از خود بجای گذاشته اند.
اسلام و روحانیت فی نفسه با شعر و شعرخوانی مخالف نیست،بلکه مخالفت اسلام با شعرهای سخیف و بدون محتوای آموزنده و مبتذل است،با شعری به مخالفت برمی خیزد که که محتوای ان سبب قوت بخشیدن به دستگاه و دولت های جور و ظلم شود.
اسلام و روحانیت با شعرخوانی و سراییدن شعر مخالفتی ندارد،همانطور که می دانید کتاب نحوی "الفیه" و کتاب لغوی "نصاب الصبیان" به زبان شعر و بسیار زیبا و خلاقانه سراییده است.
شعرها و ترانه ها معمولا در سه مضمون سراییده می شوند،شعر ممکن است مضمونش پیرامون مسائل جنسی و فسق و فجورات باشد که به شدت از سوی اسلام و قرآن اینگونه شعرها ترد شده و مورد انتقاد اسلام است،دوم شعری که مسایل نظامی و جنگ آوری را به نمایش می گذارد و در آخر شعری که در وصف شخص یا افراد خاصی سراییده می شود.
در کل جذابیت و زیبایی شعر بسته به قوه تخیل سراینده شعر است،هرچه قوه تخیل شاعر بیشتر باشد شعرش زیباتر و تاثیرگذاریش بیشتر می شود.
قرآن و پیامبرخدا(ص) از شعری که دارای مضمون نامناسب و بر اساس شهوات و دنیاطلبی باشد به شدت مخالف است و هیمشه در مقابل آن می ایستد،اما اگر شعر و ترانه هایی سردوه شود که مضونشان بر اساس آیات نورانی قران و احادیث پیام آوران الهی باشد و به نوعی بیان کننده زیبایی های دین اسلام باشد مورد ستایش قرارگرفته و از آن نیز حمایت می شود.
شعرا و ترانه سرایان نباید با قرآن و اسلام قهر کنند و از آن دوری کنند،زیرا قرآن و اسلام هر شعری را مورد مذمت قرار نداده بلکه اشعاری که بدون هدف خاصی سروده شوند را مورد مذمت قرار داده،اگر سراینده شعر فردی صالح باشد و مضومن شعرش بیشتر مسائل اعتقادی و در وصف ائمه و یا مسائل فرهنگی و دینی باشد مورد ستایش قرآن نیز قرار خواهد گرفت.
بیان هر مطلبی به زبان شعر جاذبه بسیار زیادی در مخاطب و شنوده ایجاد می کند،پیامبر گرامی اسلام(ص) شبها در خانه خود به قرائت قرآن می پرداختند و آنچنان قرآن را زیبا تلاوت می کردند که جاذبه بسیار زیادی ایجاد می کرد،مشرکان نیز برای مقابله با پیامبر(ص) قرآن را مورد انتقاد قرار می دادند و می گفتند چون قران به زبان شعر گفته شده جاذبه ایجاد می کند؛خداوند نیز در سوره مبارکه یاسین به مشرکان اینگونه پاسخ داده است:
«وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ وَ قُرْآنٌ مُّبِينٌ»
انتهای پیام/224224
منبع:سازمان بسیج طلاب فارس
خوب که نظاره گر باشیم میبینیم شاعران زبردست و صاحب نامی همچون سعدی و حافظ شیرازی،امام خمینی(ره)،علامه طباطبایی،آیت الله خامنه ایی و ... که در حوزه های علمیه و از روحاینون و علما بودند به ترانه سرایی و شعرخوانی می پرداختند و آثار بسیار زیبایی از خود بجای گذاشته اند.
اسلام و روحانیت فی نفسه با شعر و شعرخوانی مخالف نیست،بلکه مخالفت اسلام با شعرهای سخیف و بدون محتوای آموزنده و مبتذل است،با شعری به مخالفت برمی خیزد که که محتوای ان سبب قوت بخشیدن به دستگاه و دولت های جور و ظلم شود.
اسلام و روحانیت با شعرخوانی و سراییدن شعر مخالفتی ندارد،همانطور که می دانید کتاب نحوی "الفیه" و کتاب لغوی "نصاب الصبیان" به زبان شعر و بسیار زیبا و خلاقانه سراییده است.
شعرها و ترانه ها معمولا در سه مضمون سراییده می شوند،شعر ممکن است مضمونش پیرامون مسائل جنسی و فسق و فجورات باشد که به شدت از سوی اسلام و قرآن اینگونه شعرها ترد شده و مورد انتقاد اسلام است،دوم شعری که مسایل نظامی و جنگ آوری را به نمایش می گذارد و در آخر شعری که در وصف شخص یا افراد خاصی سراییده می شود.
در کل جذابیت و زیبایی شعر بسته به قوه تخیل سراینده شعر است،هرچه قوه تخیل شاعر بیشتر باشد شعرش زیباتر و تاثیرگذاریش بیشتر می شود.
قرآن و پیامبرخدا(ص) از شعری که دارای مضمون نامناسب و بر اساس شهوات و دنیاطلبی باشد به شدت مخالف است و هیمشه در مقابل آن می ایستد،اما اگر شعر و ترانه هایی سردوه شود که مضونشان بر اساس آیات نورانی قران و احادیث پیام آوران الهی باشد و به نوعی بیان کننده زیبایی های دین اسلام باشد مورد ستایش قرارگرفته و از آن نیز حمایت می شود.
شعرا و ترانه سرایان نباید با قرآن و اسلام قهر کنند و از آن دوری کنند،زیرا قرآن و اسلام هر شعری را مورد مذمت قرار نداده بلکه اشعاری که بدون هدف خاصی سروده شوند را مورد مذمت قرار داده،اگر سراینده شعر فردی صالح باشد و مضومن شعرش بیشتر مسائل اعتقادی و در وصف ائمه و یا مسائل فرهنگی و دینی باشد مورد ستایش قرآن نیز قرار خواهد گرفت.
بیان هر مطلبی به زبان شعر جاذبه بسیار زیادی در مخاطب و شنوده ایجاد می کند،پیامبر گرامی اسلام(ص) شبها در خانه خود به قرائت قرآن می پرداختند و آنچنان قرآن را زیبا تلاوت می کردند که جاذبه بسیار زیادی ایجاد می کرد،مشرکان نیز برای مقابله با پیامبر(ص) قرآن را مورد انتقاد قرار می دادند و می گفتند چون قران به زبان شعر گفته شده جاذبه ایجاد می کند؛خداوند نیز در سوره مبارکه یاسین به مشرکان اینگونه پاسخ داده است:
«وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ وَ قُرْآنٌ مُّبِينٌ»
انتهای پیام/224224
منبع:سازمان بسیج طلاب فارس
