فرازی از دعای عرفه امام شهیدمان در صحرای عرفات

«الهی...

متى غبتَ حتى تحتاج الى دلیل یدلُّ علیک

و متى بعدتَ حتى تکون الآثار هى التى توصل الیک،

عمیت عینٌ لا تراک علیها رقیباً

و خسرت صفقة عبد لم تجعل لَهُ من حبک نصیبا»

«خدایا!

تو کی از نظر پنهانی تا به دلیل و برهان محتاج باشی؟!

و کی از ما دور شدی تا آثار و مخلوقات، ما را به تو نزدیک سازد؟!

کور باد چشمی که تو را نمی‌بیند، با آن که همیشه تو مراقب و همنشین او هستی.

در زیان باد بنده‌ای که نصیبی از عشق و محبت نیافت.»