صدای جمهور – پیگیری مطالبات مردمی محله بلوار اتحاد شیراز
خبر احوالپرسی و دست دادن "اتفاقی" محمد جواد ظریف و باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده انقدر پرحاشیه و بااهمییت بود تا در میان انبوه خبرهای مربوط به حادثه منا جای خود را باز کند. طنز این خبر در آنست که وزیر خارجه کشورمان که بعنوان هیات همراه رئیس جمهور عازم نیویورک شده بود، وظیفه اصلی خود به عنوان وزیر امور خارجه در پیگیری دیپلماتیک وقایعی چون حادثه منا و وضعیت نامعلوم صدها زائر مفقود و کشته شده است را بر عهده وزیر بهداشت (که عملا فاقد هرگونه ابزار دیپلماتیک برای فشار بر عربستان سعودی است) می گذارد تا به ادامه نشست و برخاست و مصافحه با غربی ها که به تعبیر رهبر انقلاب، موجب از بین رفتن وجهه انقلاب اسلامی در افکار عمومی ملت ها می‌گردد، برسد!
تصافی اعلام کردن برخورد جواد ظریف و باراک اوباما و دست دادن و مصافحه پس
از آن در شرایطی صورت می گیرد که هر شخصی که کمترین مطلع از آداب دیپلماتیک
داشته باشد بخوبی می داند صحنه دیپلماسی مانند تعارفات روزمره کوچه و
خیابان نیست که برخورد و مواجه شدن با مقام فلان کشور توجیهی برای در
رودربایستی قرار گرفتن آن مقام سیاسی برای احوالپرسی و دست دادن شود، آن هم
درحالی که مقام معظم رهبری پیشتر درباره خط قرمز عدم هرگونه مذاکره و
ارتباط مستقیم بین جمهوری اسلامی ایران و امریکا بالاتر از سطح وزیر خارجه
هشدار داده بودند.
این اتفاق آن هم پس از نطق توهین آمیز باراک اوباما در سازمان ملل متحد که در آن جمهوری اسلامی ایران را به مسلح کردن "مزدوران" برای بی ثبات کردن منطقه متهم کرده بود، برای جمهوری اسلامی ایران جز ایجاد تذبذب و تنزل جایگاه بیشتر در عرصه بین المللی و معرفی وزیر خارجه کشورمان بعنوان کسی که احوالپرسی و لبخند زدن همراه با همتایان غربی خود را به پیگیری وضعیت اسفبار صدها زائر ایرانی در عربستان یا حتی پاسخ به اراجیف رییس جمهور امریکا ارجحیت میدهد، ارمغان دیگری ندارد.
اما این اتفاق برای دولت امریکا که در نشست امسال سازمان ملل زیر سایه سنگین ورود جدی فدراسیون روسیه و چین به مساله سوریه و به چالش کشیده شدن هژمونی بین المللی آمریکا در سخنرانی های روسای جمهور این کشورها در موضع تدافعی و انزوای مطلق قرار گرفته بود، شوی سیاسی دست دادن ظریف و اوباما به مثابه یک نعمت و معجزه برای نجات حیثیت در منجلاب قرار گرفته امریکا قلمداد می شود.
با تفاسیر فوق مشکل است که حتی اگر همزمانی حضور وزیر امور خارجه ایران و باراک اوباما در یک مکان در سازمان ملل را "تصادفی" بدانیم، مصافحه و دست دادن ظریف و رئیس جمهور آمریکا در پی این مواجهه را "اتفاقی" دانست مگر آنکه شخص ثالثی به زور، دست وزیر امور خارجه کشورمان را در دست باراک اوباما گذارده باشد!
با این حال بنظر می رسد روند "تصادفی" و "نابجای" ارتباط ها میان هیات دیپلماتیک ایرانی و آمریکایی در جریان سفرهای سالانه نیویورک برخلاف هشدارهای مکرر پیشین، در صورتیکه با ورود جدی دستگاه های نظارتی همچون مجلس شورای اسلامی همراه نباشد، بیشتر و شدیدتر خواهد شد.
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط سایت نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
