کلانتری: به احترام نام شهیدسپاسی مانده ام/میترسم دوستان در جلسات از گرسنگی بی حال شوند!

بازی خوب و جان داری بود. ما با یک سبک بازی می کردیم و آنها با سبک دیگر. مسی ها تلاش وافری داشتند که به سه امتیاز بازی دست یابند و این خیلی برایشان مهم بود. با این اوصاف کسب یک امتیاز از این بازی برای ما رضایت بخش بود.

*مشکلات مالی فجر حل شده است؟

نه. شرایط تفاوتی نکرده است. تا جلسات دوستان و آقایان به خروجی برسد احتمالا لیگ هم تمام می شود و آن وقت هم احتمالا نیازی به رفع مشکلات مالی وجود ندارد چون بازی ها تمام شده است. در کرمان هم گفتم دکتر ظریف ظرف مدت دو سال همه مشکلات موجود بین کشورهای 1+5 را حل کرد اما دوستان و آقایان دو هزار تا جلسه گذاشته اند برای یک میلیارد تومان بودجه اما هنوز موفق نشده اند. یک جاهایی من نگران می شوم که نکند در جلسات آقایان تشنگی و گرسنگی بکشند چون جلسات خیلی طولانی شده و ادامه دارد و باید به وضعیت جسمانی آنها هم رسیدگی کرد!

*مشکل شما با یک میلیارد تومان قابل حل است؟

بیشتر بازیکنان ما سرباز هستند و قراردادشان از نظر قانونی کم است. یکی دو بازیکن هم تا 90 میلیون تومان قراردادشان است. پرداختی ما به بچه ها بین 7 تا 15 درصد بوده. به طور مثال بازیکنی که قراردادش 10 میلیون تومان بوده تا الان یک میلیون و پانصد هزار تومان گرفته است. ما یکی از ارزانترین تیم های حاضر در این فصل دسته اول هستیم.

*خب با این اوصاف چرا در فجر سپاسی مانده اید و این تیم را ترک نمی کنید؟

رک و پوس کنده اولش به خاطر بچه هاست. من با بازیکنان در حیطه و چارچوب خیلی راحت هستم و به نوعی دلگرمی اشان هستم و اگر قرار باشد صحنه را خالی کنم شاید مردانگی نباشد. دوم هواداران فجر هستند که بر سر تمرینات و بازی ها حاضر می شوند. آنها از اینکه فجر دوباره در حال بازگشت به روزهای اوج خود است خوشحالند و در پوست خود نمی گنجند و من نمی خواهم این خوشحالی آنها سلب شود. اگر ریا نشود احترام نام شهید سپاسی آن قدر بر من واجب است که دین خود را اداء کنم. من بیشتر از خود و بچه ها نگران دوستان در جلسه هستم. ساعت ها هست که در جلسه اند. بالاخره یک چایی ای یا شربتی باید بنوشند.

*برگزاری بازی های لیگ یک در یک گروه را چطور می بینید؟

من خودم لیگ یک 16 تیمی را خیلی دوست داشتم. آن موقع بازی هم می کردم و مربی برق شیراز هم بودم. بازی ها فشرده نبود. اما الان بازی ها فشرده شده و با توجه به تحریم ها و مشکلات اقتصادی فشار زیادی به تیم ها وارد می شود و از آنجایی که 5 تیم باید حذف شوند استرس زیادی به تیم ها وارد شده است. کم کردن تیم ها را باید با یک شیب ملایم تری دنبال می کردیم. اکنون برای بازی با مس نه ساعت با اتوبوس به کرمان سفر می کنیم و همین مسیر را در بازگشت طی کرده ایم. به نوعی ریکاوری امان در اتوبوس انجام شد!

*به عنوان سوال آخر چه نظری در مورد حذف تیم ملی امید دارید؟

در قضاوت تیم ملی امید و محمد خاکپور حرف هایی مطرح شد که برای من جالب بود. مثلا گفته اند که تیم ملی امید تدارک داشته است! سوال من اینجاست که تیم امید مگر نباید تدارک می داشت؟ نباید اردو برگزار می کرد و بازی دوستانه انجام می داد؟ تیم امید تیم محلات که نیست.

البته بعید می دانم این تدارکات توسط فدراسیون فوتبال انجام شده باشد. بیشتر کارها را حبیب کاشانی با کمک دوستان انجام می داد.

من تیم محمد خاکپور را با توجه به مدت زمانی که تیم را در اختیار داشت تیم خوبی دیدم. باید به او اجازه بدهیم کار را دنبال کند. نباید با یک باخت همه چیز را خراب کنیم. مگر تیم ملی با کروش به لبنان نباخت؟

محمد خاکپور اگر هم مربی کم تجربه ای بوده اکنون دیگر باتجربه شده است و باید به او اجازه دهیم که کار خود را دنبال کند. ضمن اینکه نمایش ما اگر در بازی با ژاپن با فرصت طلبی همراه بود امروز محمد خاکپور را تحسین می کردیم.

چرا همه فرصت ها باید برای کروش باشد؟ چرا فقط باید به او فرصت چهارساله دهیم؟ آیا نمی شود همین فرصت را به محمد خاکپور بدهیم؟