وقتی همه به خواب می رویم

به گزارش تنویر لامرد، موسی هنرپیشه کارشناس ارشد علوم قرآنی،فعال و کارشناس مسائل فرهنگی در بعد الصلاتین نماز جمعه این هفته مقاله دلسوزانه ای در زمینه دغدغه های فرهنگی و کلی در شهر لامرد قرائت نمودند.

وقتی همه به خواب می رویم، ... این جمله ای است که ممکن است هر کس نقطه چین هایش را به نظر خویش پر نموده و عبارت را تکمیل نماید. مثلاً یکی بنویسد: « آقا پلیسه بیداره» یا دیگری بنویسد: « دشمن به خواب نمی رود» اما نگارنده این عبارت را دست مایه ای قرار داده تا به برخی از مشکلات اجتماعی که در نتیجه به خواب رفتن ما - بخوانید همه ما- ایجاد شده را بیان نماید.

وقتی همه به خواب می رویم، جامعه ای که پدیده طلاق در آن قبیح و زشت بوده، درصد آن رو به افزایش می نهد و به قول برخی ها به 24 درصد می رسد . لطفاً به این آمار تکان دهنده که برگرفته از سایت ثبت احوال است، توجه و البته تفکّر کنید:

« ۱۵۰ هزار و ۳۲۴ طلاق در سال ۱۳۹۱ در ایران به وقوع پیوسته است. یعنی روزانه ۳۸۱ زوج از یکدیگر جدا شده‌اند.خیانت،مشکلات جنسیوتورم مهم‌ترین دلایل طلاق هستند.در سال ۹۲ نیز ۱۵۸ هزار و ۷۵۳ مورد طلاق رخ داده بوده که بیشترین دلیل آن دخالت خانواده‌ها، عدم تحقق شروط ضمن عقد، اعتیاد و فقر مالی برآورد شده است.

و میزان طلاق در ایران با توجه به تعداد طلاق نسبت به جمعیت تقریباً برابر با میزان طلاق در سه کشور اصلیاروپای غربی یعنی اتریش، آلمان و فرانسه است. »

برادر و خواهر! آمار طلاق رو به افزایش است، ایمان ما چطور؟ ریش سفیدی و پا در میانی ما چطور؟ آموزش های قبل از ازدواج برای زوجین چطور؟

وقتی همه به خواب می رویم، شهری مانند لامِرد که ادعای صنعتی شدن، اتصال به دریا و در نتیجه مهاجر پذیر بودن دارد، از یک دستشویی و حمام عمومی بی بهره می ماند و اگر سرویس بهداشتی برخی مساجد باز نباشد، کوچه های خلوت شهر ما - با صد بار معذرت خواهی - به دستشویی اضطراری! تبدیل می شود. آیا همه ما و بخصوص مسئولان لامرد، غفلت نکرده ایم؟

وقتی همه به خواب می رویم، بساط قرض الحسنه در شهر و شهرستان ما جمع شده و حتی آنها که نام قرض الحسنه را دارند، از انجام این فریضه الهی و قرآنی باز می مانند. خدای را شکر یکی دو صندوق قرض الحسنه باقی مانده است. کسی نیست که یکبار دیگرپیام خدای متعال را به این مردم برساند که « آیا کسی هست که به خدا قرض نیکو بدهد؟»[2] مگر راه نجات از معاملات رباگونه، رواج سنت الهی قرض الحسنه نیست؟

وقتی همه به خواب می رویم چه می شود؟ شهری که روزی مردمش آن قدر غیرت داشتند که اسم زن خود را جلو نامحرم نمی آوردند و می گفتند: « مادر بچه ها، مادر محمد و...» حالا به روزی افتاده که می ترسم اگر علاج نکنیم ، برخی ها همین دو وجب روسری را هم مثل جوراب و چادر از پای و سر در آورند. راستی مگر زنانی که در برخی مغازه ها – بخوانید اکثر مغازه ها- کار می کنند، مسلمان و مأمور به حجاب نیستند؟ اصلاً از مسلمانی آنها گذشته، قانون اصناف و کسب و کار کجا رفته است؟ مگر بر حسب قانون صنفی آنها موظف به رعایت شئونات اسلامی نیستند؟ شاید آنها بر اثر اغوای شیطان نخواهند حجاب را مراعات کنند، چرا قانون آنها را الزام نمی کند؟ ظاهراً در اینجا همه به خواب سخت و عمیقی فرو رفته ایم و برخی ها خود را به خواب زده اند و هرگز بیدار نمی شوند. زنان مسلمان و آمران به معروف کجایند؟

وقتی همه به خواب می رویم، امر به معروف و نهی از منکر که به فرمایش امیر بیان امیر المؤمنین (ع) تمام فرائض حتی جهاد در راه خدا در برابر اهمیت آن، مانند قطره در برابر دریاست، تعطیل می شود. آیا نباید احیاء این دو فریضه را در دستور کار خویش قرار دهیم ؟

وقتی همه به خواب می رویم، درختان خیابان های شهر لامِرد به بهانه این که جلو تابلو فلان مغازه گرفته شده ، همه قطع می شود و شهر لامرد شهری بی سایه می شود و مسافر راهی شهرهای همسایه!

وقتی همه به خواب می رویم، نقشه خانه های ما هم « اُپن» می شود تا پروژه نفوذ فرهنگی غرب تحقق پیدا کند. یا للعجب پس مهندسان متعهد کجایند؟

وقتی به خواب می رویم، زمینها همه تفکیک می شوند و سهمی برای فضای آموزشی و فضای سبز باقی نمی ماند. برخی ها که می گویند این سهم خدمات فروخته می شود که البته باورش برای ما بسی سخت است! بهر حال ما مانده ایم و کمبود فضای آموزشی در شهر و در نتیجه راهی شدن دانش آموزان به یک یا چند نقطه شهر و ایجاد ترافیک و مسائل دیگر. یا للعجب نمایندگان مردم در شورای اسلامی شهر کجایند؟

وقتی همه به خواب می رویم، پارکینگ عمومی برای وسایل نقلیه کیمیا می شود و اتوبوس و مینی بوس شهری کمیاب و نتیجتاً مکانی برای پارک اتومبیل نایاب. گیرم که امروز هم به هر مکافات به سر رسد، فردا که در نتیجه مهاجرت صنعتی ، جمعیت شهر دو برابر شد، آیا همه همدیگر را و مردم ما را لعن و نفرین نخواهند کرد؟

وقتی همه به خواب می رویم، بیلبردهای تبلیغی شهر ما هم مبلّغ کالاهای قاچاق و خارجی می شوند و حرام، برای همه ما حلال می شود؟ آنگاه دیده بان بیدار انقلاب هر چه فریاد بزند و از خرید کالای ایرانی و بومی سخن گفته و قاچاق را حرام بداند، باز هم ما بیدار نمی شویم.

وقتی .... وقتی ..... وقتی .....

آری برادر و خواهر! وقتی همه به خواب می رویم یکی باید که ما را بیدار کند. آن بیدارگر هشیار چرا من و شما نباشیم؟ چرا از قرآن و روایات، ماه رجب، شعبان و رمضان حُسن استفاده نمی کنیم؟ چرا حوزه و دانشگاه و آموزش و پرورش و همه نهادها در این رابطه فعّال نباشد؟ اکنون هم دیر نشده و از باب مثل معروف « ماهی را هر وقت از آب بگیریم، تازه است» می توانیم توبه اجتماعی نموده و به جبران مافات بپردازیم. شاید که بر لبان آن صاحب زمان و زمین و منتظرَ هر جمعه ها، لبخند شادی بنشیند.