فردو به لطف برجام تعطیل و به آزمایشگاه تبدیل شد

اما امروزه هم صدا هایی به گوش میرسد که ذهن ها را به همان صحبت های سال های دور بازمیگرداند.آری جریان خودباخته داخلی هم ارث پدران خود را میبرد و می شنویم که از گوشه و کنار نسخه هایی بس شگفت برای این ملت می پیچنند و توانمندی داخلی را تحقیر میکنند.به راستی چرا عده ای هنوز در 50 سال قبل سیر میکنند و جالب است که ادعای تجدد هم دارند ولی رفتارشان عین تحجر است و ذهن واداده ی آنان که مرعوب شده ی تفکر امثال آخوند زاده و ملکم خان است؛دارد این روزها تراوشاتی از خود نقل میکند که مایه ی تمسخر همگان شده است.به راستی امروز امثال جناب ترکان و سریع القلم ومجید انصاری و...؛که روزی ترکان می گوید ملت ایران جز در قورمه سبزی وآبگوشت بزباش پیشرفتی نداشته است و یا جناب سریع القلم می گوید ملت ایران برای پیشرفت راهی جز غربی شدن و انگلیسی صحبت کردن و اینکه مسئولان حتما باید از طبقه اشراف باشند ندارد و یا مجید انصاری که می گوید اگر برجام نبود ملت اسیر جنگ با آمریکا می شد و ما بودیم که مردم را نجات دادیم؛ چه با خود فکر می کنند واصلا آیا توانسته اند قدرت انقلاب اسلامی و مردم آن را درک کنند؟

اما در این وجیزه سعی داریم تعریضی بر سخنان برخی اعضای دولت مثل آقای انصاری و جناب آقای روحانی مبنی بر اینکه توافق هسته ای و برجام ملت ابران را از جنگ نجات داده است بزنیم و آن را کمی بررسی کنیم.هم اوباما و هم کری،پس از توافق و به بار آمدن برجام،رسما اعتراف کردند سیاست های آمریکا برای متوقف کردن ایران هسته ای به بن بست رسیده بود وتحریم ها در حال مضمحل شدن بودند.گزینه نظامی تنها کارکرد مذاکراتی داشت.اگر تصمیم آمریکا برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران قطعی بود،سالها مذاکرات را با تیم مذاکره کننده ی سابق ادامه نمیدادند!برآورد غربی ها از حمله به تاسیسات هسته ای،ای نبود که اولا،این اقدام باعث از بین رفتن برنامه هسته ای ایران نمی شود،ثانیا با این اقدام همه ی دسترسی های خارجی به تاسیسات هسته ای از بین خواهد رفت و ثالثا حمله ی نظامی،به ایران مشروعیت لازم برای دفاع هسته ای از خود را خواهد داد!ازسوی دیگر،این ادعای جناب روحانی و دوستان در حالی است که وضعیت فعلی صنعت هسته ای کشور بی شباهت به یک صنعت هسته ای جنگ زده نیست؛بلکه خسارات وضعیت فعلی شاید بیشتر از خسارتی بود که حمله نظامی به برنامه هسته ای ایران وارد میکرد.به غیر از تاسیسات آب سنگین اراک و غنی سازی نطنز که یکی زیر بتن دفن شد و دیگری به متروکه شبیه شده است،فردو که دست بمب های آمریکایی نیز به آن نمی رسید،به لطف برجام تعطیل و به آزمایشگاه تبدیل شد!!در حوزه تحقیق و توسعه هم که با عقب گردی عجیب مواجه ایم و آن محدویت 20 ساله در این حوزه مهم واثر گذار است.

پس از آشکار شدن بدعهدی های طرف آمریکایی در مسیرعادی شدن تجارت با ایران در پسا برجام،ایده اصلی دولت برای مدیریت اقتصادی کشور بی اعتبار شد.حال بنیان سیاست خارجه دولت تدبیر که البته تنها فرضیه ی این دولت برای مدیریت سیاست خارجه و اقتصاد کشور بود از هم پاشیده است!برجام هم منتج شده از این مبنای غلط است و قاعدتا هر چقدر دوستان عزیزمان بر آن تاکید کنند این نسخه آن ها را شفا نخواهد داد.گویا دولتی ها در دوران پس از بدعهدی آمریکایی ها به دنبال آن هستند که برای برجام اعتبار کسب کنند،ولو اینکه دستاورد های دیگران را به نام خود جای بزنند!!از این طریق که ادعا میکنند اگر برجام حاصلی در معیشت نداشته،حداقل از یک وضعیت بدتر جلوگیری کرده است!!یعنی یک حالت ترسناک خیالی را برای مردم به تصویر می کشند؛و آن وضعیت هم این است که کشور را از جنگ نجات داده است.این اعتراف،اذعان به ناکارآمدی برجام است و اینکه کسی به آن امید نداشته باشد؛اما نکته مهم آن است که کار دولت به ترساندن مردم کشیده شده است؛آن هم ترساندن از دزد اموال مردم!!تا شاید در سایه ی این ترس،مقداری اعتبار ایجاد شود.البته کسی نیاید به ما خرده بگیرد وقتی این بحث ها را مطرح می کنیمیاد صحبت جناب ظریف بیفتیم که فرمودند:((آمریکا میتواند با یک بمب تمام سیستم دفاعی ایران را از کار بیندازد))فتامل!!

در پایان باید گفت که در کنار مذاکرات هسته ای در دولت یازدهم،عده ای بی پروا یک انحراف بزرگ در مبانی انقلاب اسلامی کلید زدند و بارها آن را تکرار کردند.ترویج عدم باور به توان داخلی و کوچک شمردن قدرت دفاعی نیرو های مسلح نظام و بالاخص سپاه قهرمان و یا ترویج اعتماد به آمریکا و بزک کردن آن از دیگر مصادیق انحراف گفتمانی است.با این حال یوم الحساب برجام دور نیست و باید روزی در مقابل دیدگان ملت به جای خواندن انشا،دولت به کرده ی خود پاسخ دهد و در مقابل سوالات مردم عزیز به جواب گویی بپردازد.

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط سایت نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.