آبخیزداری و منابع طبیعی مرودشت
استان فارس و شهر شیراز با میزبانی از فرزندان و نوادگان رسول خدا در این بین جایگاه بسزایی دارند.
این علاقه و محبت که به صورت دو طرفه و متقابل از دیرباز وجود داشته و دارد، شیراز را به جایگاه سومین حرم اهلبیت علیهم السلام در ایران و بعد از شهرهای مقدس مشهد و قم رسانیده است.
نه تنها شیراز بلکه شهرستان های این استان پهناور هر کدام با تعلق خاطر ویژه به ساحت یکی از معصومین، نام آن عزیز را به عنوان پسوند شهر و دیار خود یدک می کشد.
به عنوان مثال شهرستان داراب گوشه ای از این سرزمین پر از برکت است که با انتصاب به امام مجتبی علیه السلام در میان شهرهای ایران می درخشد.
تاریخ داراب زمانی به اوج شکوفایی می رسد که امام حسن مجتبی (ع) در صلحنامه خود با معاویه، جایگاه ویژه ای برای داراب قائل می شوند.
امام دوم شیعیان در جریان صلح با معاویه در بند 4 عهدنامه، خراج دارابگرد - نام قدیم داراب) را برای بازماندگان شهدای جمل و صفین قرار می دهند و بر همین اساس الفتی ویژه میان اهل بیت عصمت و طهارت و مردم به وجود آمد که در طول تاریخ تداوم یافت و این منطقه در راستای اشاعه اسلام، بزرگانی به عالم دین و دانش تقدیم نمود.
ماده چهارم عهدنامه امام حسن مجتبی(ع):
بیت
المال کوفه که موجودی آن پنج میلیون درهم است مستثنی است و تسلیم حکومت
شامل آن نمی شود و معاویه باید هر سال دو میلیون درهم برای حسین(ع) بفرستد
و بنی هاشم را از بخشش ها و هدیه ها بر بنی امیه امتیاز دهد و یک میلیون درهم
نیز در میان بازماندگان شهدایی که در رکاب امیرالمومنین در جنگ های جمل و
صفین کشته شده اند تقسیم کند و این ها باید از محل خراج دارابگرد تادیه شود.
دحیه انصاری کیست؟
دحیه انصاری تنها صحابه پیامبر اكرم(ص) است كه در ایران مدفون است و مرقد مطهرش در كنار شهر قدیم دارابگرد و در فاصله شش كیلومتری داراب زیارتگاه مومنین است.
این بزرگوار یكی از شش نفری است كه قبل از دیگران به دین اسلام ایمان آورد ودر تمام جنگ ها بجز جنگ بدر همراه پیامبر بود.
آرامگاه جناب دحیه انصاری در شهرستان داراب
پس از پذیرش صلحنامه معاویه توسط امام حسن مجتبی (ع)، در سال 41 هجری قمری دحیه انصاری بعنوان نماینده امام به داراب آمد تا سالانه دو میلیون درهم از خراج دارابگرد را برای بازماندگان جنگ های صفین و جمل نزد آن حضرت بفرستد و در سال 45 هجری قمری در این مكان به شهادت رسید.
وفات دحیه انصاری:
سال
وفات دحیه را 45 یا 48 هـ ق نقل کرده اند. اگرچه قول ضعیفی مدفن او را مصر می داند (دائرةالمعارف الاسلامیه). در
کتاب مجمع الرجال قهپایی ج2 ص76 به این شکل نقل شده است: «و هو مدفون فی قرب دارابجرد و هی بلدة من اعمال فارس و قبره یزار و یتبرک به»
دحیه در نزدیکی دارابجرد به خاک سپرده شده است و دارابجرد شهری در استان
فارس می باشد و قبر دحیه در 8 کیلومتری داراب محل زیارت مردم است. اهالی و
زوار به آرامگاهش تبرک می جویند.
لغت نامه دهخدا، قلعه دحیه در دارابجرد فارس را منسوب به او دانسته است و همچنین در دائرةالمعارف فارس، آثارالعجم و فارسنامه ناصری به این موضوع اشاره شده که مزار دحیه کلبی در داراب فارس می باشد.
--------------------
منابع:
کتاب داراب، شهر امام حسن مجتبی علیه السلام و دحیه کلبی انصاری
بحار ج2
فارسنامه ناصری
دائرةالمعارف فارسی
آثار العجم
منبع:شیرازه
