هر روز را با تدبیر و نگاهی به زندگی آغاز می کنیم در حالی که نمی دانیم
کجا ایستاده ایم ، برای قدم گذاشتن در هر راه و مسیری گاهی چشم بسته و
گاهی با چشم باز راهی انتخاب می کنیم که فرجامش از ابتدا مشخص است، گمراهی
مقصد راهی است که بدون آگاهی انتخاب می شود و بعد از رسیدن به این مقصد
تاریک، دست به آسمان می بریم و او را برای نه تمام زندگی بلکه برای رهایی
از بی تدبیری مان می خواهیم و او را که از همه چیز و همه کس آگاه است برای
یک لحظه و شاید فقط یک روز می خواهیم!!!
و انسان در مورد خود چگونه فکر می کند!!
خلیفه الهی عنوانی بود که در ازال تقدیر انسان شدحضرت
علی (ع) در بخشی از خطبه ی پر بار 86 نهج البلاغه به مردم هشدار می دهد که
ای مردم،ای مردم خدا را در نظر داشته باشید بر آنچه حفظ آن را درباره ی
کتاب خود از شما خواسته است و حقوقی را که نزد شما به ودیعه گذاشته، حفظ
کنید.
گویاست که خداوند ما را به حفظ حقوقی فرا می خواند که در نزد ما
به امانت گذاشته شده است و خود او در آیه 115 سوره مومنون به انسان می
گوید، آیا گمان کرده اید که شما را بیهوده آفریده ایم و به سوی ما باز نمی
گردید.
اگر ما بدانیم که آفرینش ما بیهوده نبوده و همواره مورد توجه و نظارت او هستیم شاید اندکی بهتر بندگی کنیم.