تیمی از دانشگاه تسینگوای چین موفق شد یکی از چالش‌برانگیزترین ماموریت‌های «رقابت بین‌المللی رباتیک هوایی» را تکمیل کند.
طی 23 سال گذشته، این رقابت تیم‌های دانشگاهی را با ماموریت‌هایی که
نیازمند رفتارهای رباتیک خودمختار پیچیده هستند، به چالش کشیده است. این
ماموریت‌ها اغلب فراتر از توانایی‌های پیشرفته‌ترین ربات‌های نظامی هستند.
رقابت سال جاری میلادی که هفته گذشته در چین و ایالات متحده برگزار شد،
شاهد حضور تیمی از دانشگاه تسینگوای پکن بود که ماموریت پیچیده‌ای که شامل
عملیات جاسوسی استادانه موسوم به «ماموریت شش» (Mission Six) بود، را با
موفقیت تکمیل کرد.
سناریوی «ماموریت شش» که نخست در سال 2010 پیشنهاد شد، بر این اساس است که
یک دشمن طرحی برای در دست‌گرفتن کنترل سیستم‌های بانکی اوراسیا در دست دارد
که می‌تواند تمامی جهان را در هرج و مرج فرو برد.
این طرح در یک درایو فلش یو اس بی قرار گرفته و درایو نیز در یک دفتر امنیتی دوردست متعلق به سازمان اطلاعات دشمن قرار دارد.
ساختمان موردهدف دارای پنجره‌ای شکسته در همان طبقه‌ای است که دفتر امنیتی واقع شده است.
این ساختمان 15*30 متری به آشکارسازهای نفوذ لیزری، حسگرهای کف زمین، نظارت ویدیویی و گشت‌های دوره‌یی مجهز است.
«برنامه شش» خواستار به‌دست آوردن مخفیانه درایو فلش و جایگزین‌کردن آن با درایو دیگری برای به تعویق‌انداختن کشف سرقت است.
علائم شناختی که دیدارکنندگان را به دفتر امنیتی هدایت می‌کند، بخشی از این چالش است.
این ماموریت برای اجتناب از گشت‌های امنیتی باید ظرف 10 دقیقه عملی شود.
وسایط نقلیه حاضر در این رقابت رباتیک باید کاملا خودکار باشند و هیچ دستور خارجی را طی ماموریت نپذیرند.
این ابزار می‌توانند تا زمانی که پرواز می‌کنند، از هر نوعی باشند و کمتر
از 1.5 کیلوگرم وزن داشته باشند. بزرگترین بعد آن‌ها نیز باید بیش از یک
متر نباشد.
اکثر تیمی‌های رقابت‌کننده وسایل‌نقلیه خود را بر اساس طرح‌های کوادراتور بنیان نهاده بودند.
با این حال، تعدادی از دیگر طرح‌ها، شامل birotor و طرح‌های غیرمعمول مانند
ابتکاری از کالج پیمای آریزونا بودند که مجهز به یک بالن بر فراز
مجموعه‌ای از روتورها برای افزایش ثبات‌پذیری بود.
تمامی وسایط نقلیه باید شامل تجهیزات نیرودهی خودشان باشند. آن‌ها باید
پیرامون خود را حس کنند و در خصوص فعالیت‌هایشان تصمیم‌گیری کنند، اما
نیازی به داشتن رایانه ندارد و به جای آن باید از طریق رادیو به یک رایانه
خارجی متصل باشد.
این ابزار می‌توانند از کمک‌های راهبری خارجی استفاده کنند، اما از مکانیابی جی پی اس بهره نمی‌برند.
تیم «وسایط نقلیه هوایی خودکار میشیگان» که وابسته به دانشگاه میشیگان است،
در میان تیم‌های امریکایی دارای بالاترین شانس برای کامل‌کردن این ماموریت
بود؛ با این حال، این تیم با عملکرد نادرست تجهیزاتش روبرو و موفق به
تکمیل ماموریت نشد.
این در حالی بود که تیم دانشگاه تسینگوای چین ماموریت مزبور را در کمتر از 9 دقیقه به پایان برد.
مقایسه وضعیت علمی کشور در دوران پهلوی و پس از انقلاب+جدول
