نگاهی گذرا به هلیکوپترهای آینده

از دیرباز که انسان در افسانه ها بر بال سیمرغ و اژدها سوار می شده تا آن زمان که بالن و هواپیما را اختراع کرده، همیشه در کنار آرزوی پرواز و کاربرد آن برای آسایش، از پرواز به عنوان ابزاری برای تسلط بر دیگران و برتری در جنگها بهره جسته است. و در این میان شاید یکی از پرندگانی که بیشترین کاربردش نظامی بوده، هلیکوپتر باشد.

و البته این پرنده هم همیشه در حال تغییر بوده تا با خواسته سلطه طلبانه و تمامیت خواه بشر همگام شود. و اکنون به نظر می رسد که موج جدیدی از طراحی هلیکوپترهای آینده از راه رسیده است. اگر چه اینها هنوز نمی توانند پرواز کنند و ماه ها و سالها باید روی کاغذ باقی بمانند تا به واقعیت تبدیل شوند. اما شرکت های عظیم نظامی و دولت ها هیچ گاه بیکار نمی نشینند. 

اگر شما هم به این موضوع علاقه دارید، اکنون زمان خوبی است که با هم نگاهی به افقهای دوردست هلیکوپترهای نظامی داشته باشیم. پس در ادامه مطلب با نارنجی همراه باشید.

در این مطلب به دنبال پروژه های متعددی هستیم که اکنون در این زمینه دنبال می شوند. یکی از پروژه های کلیدی در خصوص هلیکوپترهای جنگی Future Vertical Lift یا به اختصار FVL نام دارد. و دیگری هم که بسیار پیشرو تر به نظر می رسد، برنامه Joint Multi-Role Technology Demonstrator نامگذاری شده است.

هر دو این پروژه ها توسط ارتش آمریکا رهبری و هدایت می شوند و هدف نهایی آنها تولید ماشین های بالگرد پرنده ای است که در بخشهای مختلف نظامی مورد استفاده قرار گیرند. 

طی هفته گذشته مرکز تحقیقات، توسعه و مهندسی سلاح و هوانوردی ارتش (AMRDEC) از چهار شرکت مختلف دعوت کرد تا تحت برنامه JMR TD و طی ۹ ماه آینده طرح های ابتدایی خود را آماه سازند. پنتاگون امیدوار است که در سال ۲۰۱۷ اولین هلیکوپترهای تهاجمی برنامه JMR TD به پرواز درآیند.

آنچه که در تصویر مشاهده می کنید، یکی از طراحی های هلیکوپتر ابداعی متعلق به برنامه JMR TD است که توسط تیم بوینگ-سیکورسکی  عرضه شده. این پرنده خشمگین بر اساس تکنولوژی سیکورسکی X2 طراحی شده است.

X2 یک هلیکوپتر دفاعی است که در سال ۲۰۱۰ رونمایی شد و در آسمان می تواند با سرعت ۲۵۰ نات (۴۶۳ کیلومتر بر ساعت) حرکت کند. یعنی چیزی بیش از دو برابر سرعت معمول هلیکوپترهای فعلی.

این هم یک پروپوزال دیگر است که توسط سیکورسکی-بوینگ عرضه شده است. همانند پرنده دفاعی X2، این یکی هم از طراحی غیر معمول پره های اصلی جفتی، هم محور با چرخش مرکزی در بالای سر و پروانه پیشرانه در قسمت دم بهره می برد. 

هدف نهایی چنین طراحی عجیبی هم این بوده تا شیئ پرنده بوینگ-سیکورسکی بتواند به سرعت خارق العاده ۲۳۰ نات (۴۲۶ کیلومتر بر ساعت) دست یابد.

یکی دیگر از طرح های سیکورسکی بر پایه پلتفرم X2, بالگرد تهاجمی S-97 است که اولین طرح مفهومی آن هم آماه شده و از ماه گذشته مشغول مونتاژ آن هستند. 

نمونه اولیه این هلیکوپتر که در دو نسخه ساخته خواهد شد، ۱۱ متر طول و وزنی بیش از ۴۹۹۰ کیلوگرم خواهد داشت. سیکورسکی امیدوار است بتواند نمونه آزمایشی این هلیکوپتر را تا سال ۲۰۱۵ به پرواز در آورد. محصولی که قابلیت های S-27 Raider را هم در خود خواهد داشت. سرعت پرواز آن به ۲۲۰ نات خواهد رسید و در مسیر مستقیم سریعتر از ۲۴۰ نات حرکت خواهد نمود.

یکی دیگر از شرکت های سهیم در برنامه ابداعی FVL/JMR، لاکهید مارتین با همراهی Bell Helicopter است. آنها طرح مفهومی V-280 Valor را برای شرکت در این رقابت آماده کرده اند. درست است، این اصلا به یک هلیکوپتر شبیه نیست. اما چرخ گردان مایلش، آن را در این دسته قرار می دهد. چیزی که پیش از این هم در V-22 Osprey شرکت بل مورد استفاده قرار گرفته و چندین سال است که به ارتش خدمت می کند.

شرکت بل طرح  V-280 Valorرا در آوریل امسال ارائه کرد. و در ماه گذشته میلادی بود که برای تولید آن به همکاری با لاکهید روی آورد. این یک وسیله عمود پرواز است که در میان ابزارهای پرنده با پره چرخان، سرعتی نفس گیر را به ارمغان می آورد (۲۸۰ نات یا ۵۱۸ کیلومتر بر ساعت). 

یکی از فرماندهان هوانوردی ارتش آمریکا می گوید: «این ابزارهای پرنده عمود-پرواز هر شکلی که داشته باشند، باید قادر به انجام عملیات های چندگانه و چندمنظوره باشند. شاید یک گونه متوسط همانند Black Hawk (شاهین سیاه) باشند یا یک آپاچی امروزی محسوب شوند که می توانند عملیات های تهاجمی یا نجات را بر عهده گیرند. 

همانند محصول مشترک سیکورسکی-بوینگ، هلیکوپتر تولیدی کارخانه تگزاسی AVX Aircraft هم از پره های دوگانه هم محور مرکزی بهره می برد. در حالی که در قسمت عقب به جای یک پروانه، دو فن پیشرانه قرار گرفته است. این هلیکوپتر در قسمت عقب یک رمپ متحرک بزرگ دارد که آن را قادر می سازد به راحتی بار و نیروها را سوار کند.

این شرکت برای بهترین و موثرترین شکل آیرودینامیک، چرخ های فرود و تمامی سلاح ها را به صورت جمع شونده طراحی کرده است، تا تنها در هنگام ضرورت باز شوند.

این تصویر نقاشی شده از هلیکوپتر AVX نشان می دهد که سربازان چگونه می توانند به سرعت از بالگرد پیاده شده و وارد ماموریت شوند. در پروپوزال این هلیکوپتر آمده که می تواند به سرعت ۲۳۰ نات دست یابد. و شرکت مشغول ساخت یک مدل در اندازه ۷۰ درصد است تا تکنولوژی ها و کارایی این پرنده غول پیکر خود را نشان دهد. 

علاوه بر سیکورسکی، بل و AVX، یک تیم دیگر هم دعوتنامه و موافقت شرکت در پروژه JMR TD را به دست آورده است: Karem Aircraft. البته این شرکت تا کنون هیچ اطلاعات و تصویری در خصوص طرح احتمالی اش منتشر نکرده است. البته طبق اطلاعات منتشره در سایت شان، آنها اکنون مشغول همکاری با وزارت دفاع در طرح هایی چون JHL و JFTL هستند.

حال بیایید کمی از طرح های مختلف وزارت دفاع و ارتش برای هلیکوپترها فاصله بگیریم و نگاهی به تکنولوژی های موجود در این زمینه بیندازیم. شگفتی اینجا است که آینده از قبل اینجا حضور داشته و در حال استفاده است.

از نوامبر ۲۰۱۱ نیروی دریای آمریکا در حال آزمایش دو هلیکوپتر بدون خلبان K-Max K-1200 در ماموریت های حمل بار و تجهیزات در فواصل کوتاه است. آزمون اصلی این بالگردها هم تاکنون در افغانستان بوده است. جایی که دستیابی سریع و امن به نقطه هدف با روش های مرسوم نظامی و کاروان های مسلح سخت و خطرناک است.

در ژوئن ۲۰۱۲ نیروی دریایی اشاره کرد که فعلا حمل آب، غذا و تجهیزات به پایگاه نظامی Rankel در استان هلمند توسط کاروان بیش از ۵ ساعت زمان می برد. در حالی که این هلیکوپترها همان حجم کار را تنها در ۱۰ دقیقه انجام می دهند.

به گفته لاکهید مارتین، تا آوریل ۲۰۱۳ این دو هلیکوپتر بیش از یک میلیون و ۳۶۰ هزار کیلوگرم آذوقه را طی ۳۰ هزار ساعت پرواز جابجا کرده اند.

در همین حال نیروی دریایی ایالات متحده در دریا هم از یک هلیکوپتر بدون خلبان MQ-8B Fire Scout تولید شرکت Northrop Grumman بهره می برد. نیروی دریایی از سال ۲۰۱۰ در حال آزمون این پرنده پیشرو و آینده نگرانه است و تا کنون عملیات های موفقیت آمیزی را هم با آن پشت سر گذارده است.

از جمله موفقیت های این هلیکوپتر می توان به کمک برای شناسایی باند قاچاق دارو در فلوریدا، عملیات های شناسایی هوشمند و پروازهای شناسایی در نزدیکی سومالی و همچنین جستجوی بمب های دست ساز کنار جاده ای و ارسال مستقیم تصاویر ویدیویی به مرکز کنترل اشاره کرد. 

Fire Scout با ۹.۶ متر طول و ۱۳۶۰ کیلوگرم وزن، می تواند با سرعت ۸۵ نات (۱۵۷ کیلومتر بر ساعت) تا ارتفاع ۶۰۰۰ متری پرواز کند.

کارخانه Northrop Grumman خودش را برای کوچ به نسل بعدی Fire Scout آماده می کند. محصول جدید MQ-8C نام دارد که به گفته این شرکت «استقامتی دو برابر بیشتر و ظرفیت حملی ۳ برابر بیشتر» از مدل فعلی خواهد داشت.

این شرکت سنگین وزن در حال عقد قرارداد با نیروی دریایی است تا تولید ۳۰ عدد  MQ-8C را آغاز کند و قرار است ۸ دستگاه را تا ۲۰۱۴ تحویل نیروی دریایی دهد.

اپراتورهای Fire Scout در حال آموزش چگونگی به پرواز درآوردن این هلیکوپتر بدون سرنشین هستند. این آموزشها روی شبیه سازهای تعبیه شده در مرکز آموزش پایگاه هوایی Jacksonville فلوریدا، متعلق به نیروی دریایی انجام می شوند.