اصول روابط عمومی چیست

فصل اول:مجموعه تعاریف روابط عمومی

در این فصل نویسنده به این نتیجه گیری می رسد که نمی توان تعریف واحدی از روابط عمومی ارائه کرد و باید به این بخش در موقعیت های مختلف وظایف متفاوت داد و تعریفی متناسب با موقعیت ارتباطی ارائه نمود. بنابراین در آغاز باید هدف سازمان و در ادامه وظایف روابط عمومی را مشخص کرد. روابط عمومی بسته به وظایفی که برایش مشخص میگردد،دارای وظایف داخلی و خارجی می باشد.

زندگی اجتماعی انسان نیازهای مختلفی را برایش به وجود آورده است. یکی از این نیازها،انتقال اطلاعات از فرد در جای مخصوص و به منظور خاص است. اگر این عمل دوطرفه صورت نپذیرد،زندگی انسان دچار اختلال می شود.

روابط عمومی همانی است که اگر درست شناخته  و عملیاتی شود برای تحقق ارزشها و تفاهم متقابل،رضایتمندی از زندگی و برقراری نظم اجتماعی می تواند گام موثر را بردارد.

روابط عمومی در متن است نه در حاشیه، ضرورت است نه لوکس،در خود مدیریت است نه در بیرون آن......

پس حق داریم بگوییم هر مدیریتی سزاوار روابط عمومی است که دارد.

در آستانه هزاره سوم،روابط عمومی را فلسفه مدیریت می نامند.

روابط عمومی رابطی است که جامعه را از فعالیتهای سازمان مطلع و افکار عمومی را در راه کمک به برنامه های مربوط بسیج می کند.

برتراند کانفلید می گوید:روابط عمومی فلسفه اجتماعی مدیریتی است که مدیران مسئولیت شناسی این فلسفه را در کمال صراحت در مقررات و خط مشی خود بیان می کنند و کلیه اقدامات و اعمال موسسه را که ناشی از فلسفه اجتماعی مدیریت بوده به اطلاع مخاطبین خود می رساند تا حسن نیت و تفاهم مردم را جلب کند.

دکتر رکس ال هارلو،رهبر حرفه ای روابط عمومی در بخشی از تعریفش از این مبحث،مسئولیت مدیریت را برای خدمت به منافع عمومی تعریف و تاکید می کند .

پایه مدیریت کمک می کند که مسائل و مشکلات پهلو به پهلو باشد و تغییر سیاستها را به صورت موثر به کار گیرد و به عنوان یک سیستم هشدار دهنده اولیه برای کمک به پیش بینی روند آتی سازمان خدمت کند و تحقیقات و ارتباط سالم و اخلاقی را به عنوان ابزار اصلی به کار برد.

روابط عمومی اشتراک حرفه ای نزدیک به صدهزار نفر است که وجه مشترکشان شغل و حرفه آنان است و وجه اختلافشان در این است که تعداد زیادی در میان آنان پیدا نمی شوند که کاملا درباره ماهیت حرفه ای خود هم عقیده باشند.

انجمن روابط عمومی انگلیس،روابط عمومی را اینگونه تعریف می کند:

روابط عمومی عبارت است از تلاشها و اقداماتی آگاهانه برنامه ریزی شده و سنجیده به منظور استقرار و کسب تفاهم متقابل بین یک سازمان و گروه های مورد نظر آن سازمان.این تعریف از سوی اکثر انجمن های کشورهای مشترک المنافع پذیرفته شده است.

انجمن بین المللی روابط عمومی این تعریف را تدوین و در سال 1987 مورد تائید همگان قرار گرفت:

روابط عمومی بخشی از وظایف مدیریت سازمان است،عملی است مستند،مداوم و طرح ریزی شده که از طریق آن افراد و سازمان ها می کوشند تا تقاوم و پشتیبانی کسانی را که با آنها سروکار دارند را به دست آورند و تعریف روابط عمومی کاربردی،هنر و دانش اجتماعی تجزیه و تحلیل گرایش ها،پیش بینی آثار آنها،مشورت با روسای موسسات و تهیه و اجرای برنامه های عملی که هم در راستای منافع موسسه و هم هماهنگ باشد.

روابط عمومی آتیه تمام نمای یک موسسه است.

لانگ و مازلتون روابط عمومی را کارکرد ارتباطی مدیریتی می دانند که از طریق آن سازمانها با محیط خود سازگار می شوند،آن را اصلاح می کنند و تغییر می دهند و یا آن را حفظ می کنند تا به اهراف دست یابند.

برگ مهمترین نقش مدیران را نقش اطلاعاتی و ارتباطی می داند و ارتباطات را به منزله قوتی که در رگهای سازمان جریان دارد تعریف می کند

رابرت میث به این مطلب که فلسفه وجودی این حرفه بقاء آن است و برخی آن را اساس جوامع مردم سالار می دانند،اشاره دارد.

وظایف روابط عمومی

مشاوره که سرمایه و تجارت کارگزاران این حرفه محسوب میشودوظیفه اساسی روابط عمومی است.چنین اشخاصی برای رساندن سازمان ها به جایگاهی که به آنها برای کسب احترام وحمایت و جلوگیری از رویارویی با عقاید دیگرانم و عقاید متضاد کمک میکند،فعالیت میکند. مشاور میتواند با فعالیت هوشمندانه و اخلاقی خود به سازمان کمک کند تا به گونه ای عمل کند که احساسات و انتظارات عامه های سازمان مورد حمله قرار نگیرد.