آبخیزداری و منابع طبیعی مرودشت
با نزدیک شدن به نوروز در گوشه و کنار شهرمان رنگ و بوی بهار به مشام می رسد . یکی از سنتهای دیرین ایرانیان انداختن سفره هفت سین و،گل آرایی و پخت شیرینی است که توسط بانوان و بعضاً در خانه ها صورت می گرفت .اما مشغله های مختلف زنان در جامعه برخی را از این هنرهای زیبا دور کرده ویا به آن به عنوان شغل نگریسته می شود .
بسیاری از این سنتها را در قالب مجموعه های نمایشگاهی با عنوان توانمندی بانوان در گوشه و کنار شهرمان این ایام می توان مشاهده نمود.
با مدیر کل جوان و خوش ذوق و مدبر استانداری فارس و جمعی از بانوان کارآفرین شهرمان همراه شدیم و از ششمین نمایشگاه سوغات و هدایا، هفت سین و گل آرایی در محل دائمی شرکت نمایشگاه‌های بین المللی شیراز دیدار کردیم .
در این نمایشگاه تعداد زیادی از بانوان و دختران جوان شرکت کرده اند که هنرمندی رنگارنگ خود را در قالب سفال و سرامیک، انواع گل آرایی ، پخت و تزیین شیرینی ،تزیین سفره های هفت سین ،نقاشی،خاطم ، ترمه و سرمه دوزی، چرم، بدلیجات و نقرهسازی و پوشاک طرح سنتی در قالب 220غرفه از استانهای فارس، یزد، آذربایجان شرقی و غربی، کرمان ، کرمانشاه، چهارمحال و بختیاری، گیلان، هرمزگان و خوزستان به نمایش گذاشته اند.
در میانشان کم نبودند با تحصیلات غیر مرتبط ! دختر جوانی بود که سفره هفت سین زیبایی را طراحی نموده بود و نور شمعهای فانتزی غرفه را جذابتر و متفاوت کرده بود . مادرش گفت : مهندسی کامپیوتر خوانده است . گفتم : عمرش را در این چهار سال تلف نکرده ؟! با کمی مکث گفت نه و خوشحال بود که غرفه شان مورد توجه قرار گرفته .
دختری جوان و محجبه توجهم را جلب کرد نشسته بود و نگاهم می کرد ،ظرفهایی به رنگ فیروزه ای در غرفه خود نمایی می کرد پرسیدم سفال است گفت نه . گفتم پس چیست گفت سرامیک . گفتم برای چه کاری به درد می خورد ؟گفت تزیینی است برای شمع دان و ... پرسیدم خودتان درست می کنید گفت خواهرم و از چهره ام خواند که دنبال خواهرش هستم ادامه داد استاد دانشگاه است هم در دانشگاه ساخت سفال و سرامیک را درس می دهد و هم خودش با کمک من این ظرفها را در خانه می سازد.از درآمد جویا شدم . سرش را تکان داد و گفت خدا را شکر. پرسیدم می شود در آن غذا پخت ؟ با مکث و شک و تعجب از سوال "نمی دانم" اما در کوره دمای بالای 1000 درجه آن را می سازیم. حالا نوبت متعجب شدن من بود در خانه و کوره 1000 درجه!!!؟و دها سوال و چرا در ذهنم.
دو دختر جوان با چنان شوقی از پر کردن غرفه از دست سازهایشان در مدت دو روز گفتند که تکرار" واقعاً این همه ظرف دو روز " هشت بار به گوشم خورد. ادامه دادند با بسیج همکاری می کنند و واقعاً نشان داده بودند بسیجیها از جان در هر کاری مایه می گذارند .
غرفه ای هنرمندانه که فقط برای نشان دادن هنر استاد و شاگردان ماهرش برپا شده بود. وقتی گفت:" همه چیز اینجا ایرانی است و فقط ایرانی و فقط ایرانی " اشک شوق از چشمانم سرازیر شد و سعی کردم خودم را در بین جمع کمی مخفی نمایم . اجناس فروشی نبود زیبایی بود و ارزشش به رقم نمی آمد . چقدر دلم سوخت برای آنها که هیچ وقت چیزی را نساخته اند که ارزش خودشان را بدانند ریشه بگیرند و رشد کنند و ثمر دهند و از سایه دادن برای دیگران آرامش جویند. که اگر چنین میکردند نه پشت دریاها برایشان سرزمین آرزوها میشد و نه تن دادن به هر خفتی برای رسیدن به سرابهای پشت دریاها.
آقایی که در این میان مجسمه ساز بود و باظرافت مجسمه از مواد فایبرگلاس می ساخت و مهندس آبخیزداری بود.
دختران جوانی که هنر آشپزی خود را با تزیین کیکهایشان به نمایش گذاشته بودند و دختر جوان دیگری که همراه مادر برای فروش شیرینی خانگی لذیذ در آنجا بود و خیلیها که مجالی در این گزارش نیست ،
بیشترشان نه شرکت داشتند نه موسسه و نه کارگاه و کارخانه . مشاغل خانگی بود و در کنار خانواده نه بیمه ای و نه آینده مشخصی نه بازار ثابتی و هزاران دغدغه نا گفته اما نخ نما برای آنها که سالها دست در آتش دارند .همه و همه از این خوشحال بودند که هیات با دقت به توضیحات گوش می دهند ، می پرسند و گاهی می نویسند . خوشحال بودند که هنرشان در پاسخ به سوال" چقدر می ارزد "محک زده نمی شود .آنها آمده بودند ببینند ، بشنوند دغدغه ها را شاید با هم بیابند حل سوالها را ...
با حق به امید تو
این نمایشگاه تا 9 اسفند از ساعت 16 تا 21 برای بازدید علاقه مندان دایر است .
گزارش گر ویژه بسیج مهندسین استان فارس
224/224
