شنبه ۱۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۱۱:۰۲:۳۱
گزارش
رهبر انقلاب در دیدار دست‌اندرکاران کنگره شهدای قزوین:
اگر روحیه جهاد و شهادت گسترش یابد گرایش به شرق و غرب رخت برخواهد بست .
یادداشت و گفتگو
تبعات دو بینش «صرفاً پدرانه» و «ولایت مدارانه» به ولیّ
به گزارش تنویر ، کانال بصائر در جدیدترین مطلب خود نوشت: جناب آقای
عارف نماینده محترم تهران اخیراً گفته اند: «رهبری پدر همه جریانات داخل
نظام است.» به باور نگارنده، مشکل عمده برخی خواص تأثیرگذار کشور در همه
جناح های عمده سیاسی(اصلاح طلب و اصولگرا)، همین نگاه صرفاً «پدرانه» به
رهبرانقلاب است. این بینش به ظاهر زیبا که سطح رهبر الهی جامعه را از «ولیّ
امر» به «پدری دلسوز» تقلیل می دهد، بینشی بسیار خطرناک با تبعاتی سنگین
است. اگر خواصّ جامعه، بیش از نگاه «ولایت مدارانه»، نگاه «پدرانه» به ولیّ
داشته باشند، آنگاه دستورات او نیز بیش از آنکه احکامی «مولوی» و «آمرانه»
تعبیر شود، احکامی صرفاً «ارشادی» و «ناصحانه» تلقی خواهد شد. احکامی که
طرف مقابل، خود را «موظّف» به اجرای آن نمی داند، بلکه آن را صرفاً
«پیشنهاداتی قابل بررسی» می داند. و این نقطه شروع بسیاری از مشکلات است.
شاید یک علت بر زمین ماندن بسیاری از دستورات رهبر انقلاب که ناجی مشکلات
کشور است، وجود همین بینش غلط در میان بسیاری از خواص و مسئولین است.
رهبرانقلاب پیش از آنکه برای خواص و آحاد مردم جامعه، «پدر» باشد، «ولیّ»
است:
«ما كانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِنْ رِجالِكُمْ وَ لكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَ خاتَمَ النَّبِيِّينَ وَ كانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيماً؛ محمد(ص) پدر هيچيك از مردان شما نبود، ولى رسول خدا و آخرين پيامبران است و خداوند به هر چيز آگاه است.» (احزاب:40)
البته نگارنده درصدد نفی وجه «پدرانه» ولیّ برای مردم جامعه و خواصّ نیست. چه اینکه پیامبر اکرم(ص) خود فرمودند: «أَنَا وَ عَلِيٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ؛ من و علی(ع) پدران این امتیم»؛ بحث بر سر پیشی گرفتن نگاه «پدرانه» بر نگاه «ولایت مدارانه» است. نگاه «ولایت مدارانه» به ولیّ، نگاه «پدرانه» را نیز با خود به همراه خواهد داشت، امّا عکس آن لزوماً صادق نیست.
آشتی ملی با بخشیدن بی ضابطه گناهان فتنه گران!
کسانی
که این روزها، با الفاظی زیبا به رهبر انقلاب نقش «پدری» می دهند، در واقع
به دنبال زمینه سازی برای ایجاد صمیمیتی «زود هنگام» و «بی قاعده» با
ایشان هستند تا همه گناهان گذشته فتنه گران نادیده گرفته شود و آنان خیلی
«زود» و «بی ضابطه» به دامان نظام اسلامی بازگردند. فتنه گرانی که با
«کتمان حقیقت» و با وجود علم به عدم تقلب در انتخابات، به نظام اسلامی و
رهبر انقلاب تهمت تقلب زدند و با فریب دادن بخشی از مردم کشور را به ورطه
سقوط کشاندند و مسبب وضع تحریم های فلج کننده برای مردم بودند. رهبر انقلاب
نقش پدری را برای کسانی ایفاء می کنند که از گناهان خسارت بار خود در
پیشگاه ملت (بصورت علنی) «توبه» و عملکرد گذشته خود را «اصلاح» و دیدگاه
اصلاح شده خود را برای مردم «تبیین» نمایند:
«إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَيِّناتِ وَ الْهُدى مِنْ بَعْدِ ما بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتابِ أُولئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ يَلْعَنُهُمُ اللاَّعِنُونَ (159) إِلاَّ الَّذِينَ تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَيَّنُوا فَأُولئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ؛ كسانى كه دلايل روشن، و وسيله هدايتى را كه نازل كردهايم، بعد از آنكه در كتاب براى مردم بيان نموديم كتمان كنند، خدا آنها را لعنت مىكند؛ و همه لعنكنندگان نيز، آنها را لعن مىكنند * مگر آنها كه توبه و بازگشت كردند، و (اعمال بد خود را، با اعمال نيك،) اصلاح نمودند، (و آنچه را كتمان كرده بودند) آشكار ساختند؛ من توبه آنها را مىپذيرم؛ كه من توّاب و رحيمم.» (بقره: 160- 159)
«ما كانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِنْ رِجالِكُمْ وَ لكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَ خاتَمَ النَّبِيِّينَ وَ كانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيماً؛ محمد(ص) پدر هيچيك از مردان شما نبود، ولى رسول خدا و آخرين پيامبران است و خداوند به هر چيز آگاه است.» (احزاب:40)
البته نگارنده درصدد نفی وجه «پدرانه» ولیّ برای مردم جامعه و خواصّ نیست. چه اینکه پیامبر اکرم(ص) خود فرمودند: «أَنَا وَ عَلِيٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ؛ من و علی(ع) پدران این امتیم»؛ بحث بر سر پیشی گرفتن نگاه «پدرانه» بر نگاه «ولایت مدارانه» است. نگاه «ولایت مدارانه» به ولیّ، نگاه «پدرانه» را نیز با خود به همراه خواهد داشت، امّا عکس آن لزوماً صادق نیست.
آشتی ملی با بخشیدن بی ضابطه گناهان فتنه گران!
«إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَيِّناتِ وَ الْهُدى مِنْ بَعْدِ ما بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتابِ أُولئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ يَلْعَنُهُمُ اللاَّعِنُونَ (159) إِلاَّ الَّذِينَ تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَيَّنُوا فَأُولئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ؛ كسانى كه دلايل روشن، و وسيله هدايتى را كه نازل كردهايم، بعد از آنكه در كتاب براى مردم بيان نموديم كتمان كنند، خدا آنها را لعنت مىكند؛ و همه لعنكنندگان نيز، آنها را لعن مىكنند * مگر آنها كه توبه و بازگشت كردند، و (اعمال بد خود را، با اعمال نيك،) اصلاح نمودند، (و آنچه را كتمان كرده بودند) آشكار ساختند؛ من توبه آنها را مىپذيرم؛ كه من توّاب و رحيمم.» (بقره: 160- 159)
