از (( اقدام و عمل )) گزارش بدهید، بسم الله !

به گزارش تنویر ،

روزهاي پاياني سال «اقتصاد مقاومتي، اقدام و عمل» طبيعتاً بايد روزهاي گزارش دادن از عملكرد يك ساله دستگاه‌هاي ذي‌ربط در اين زمينه باشد. دولت به‌جاي پاسخ به انتقادات در مورد عملكرد اقتصادي‌اش، در نامه‌اي به رئيس مجلس خبرگان راه گلايه از آيت‌الله جنتي را به دليل انتقادات در اجلاسيه خبرگان مي‌پيمايد و معاون رئيس‌جمهور حتي از انتظاراتش از رئيس خبرگان سخن مي‌گويد: «در پايان انتظار دارم که براي جبران حق تضييع شده خيل عظيم فعالان که با وفاداري به رهنمودهاي مقام معظم رهبري تلاش گسترده‌اي انجام داده‌اند، به نحو شايسته اقدام فرمايند» و در ابتداي نامه هم آورده كه «اينجانب با آگاهي از دستور جلسه اخير از طريق معاون امور مجلس رئيس‌جمهور، آمادگي براي حضور در اجلاس و پاسخگويي به نمايندگان محترم را اعلام کردم که به قرار اطلاع در اين اجلاسيه ميسر نشد.»

 

گزاف نيست و حتي عين وظيفه دولت است كه خواسته شود دولت گزارش خود در مورد اقدام و عمل پيرامون اقتصاد مقاومتي را، حال كه در اجلاس خبرگان ميسر نشده، به مردم و رهبري و عموم مقامات ديگر ارائه دهد تا حداقل مردم بدانند معيشت‌شان چرا در پسابرجام هم بهبود نيافته است. اين گزارش البته بايد ويژگي‌هايي داشته باشد.

‌ 

گزارشي كه به مردم و رهبري ارائه مي‌شود، بايد شفاف و دقيق و ملموس باشد؛ اينجا ديگر نمي‌شود بيلان كاري از سخنراني‌ها و حرف زدن‌ها و بنر زدن‌ها و همايش برگزار كردن‌ها ارائه داد؛ اينجا بايد گزارش دقيق باشد. با آمارهاي كلان و ثقيل براي عامه نمي‌شود با مردم از تلاش براي مقاومتي شدن اقتصاد سخن گفت، در حالي كه زندگي روزمره مردم نه تنها اين موفقيت در مقاومتي شدن اقتصاد را نمي‌بيند، بلكه عملاً شرايطي برعكس اين موفقيت ادعايي را مشاهده مي‌كند. شرايطي كه ركود و تورم و كاهش قدرت خريد كليدواژه‌هاي توصيف آن است. با اين مردم بايد از عينيت‌ها سخن گفت؛ سخن از آمار كه بعضاً قابل خدشه هم هستند، فقط مي‌تواند به دور شدن بيشتر مردم و دولت بينجامد. با اين انديشه در ذهن توده‌ها كه ما از ركود و تورم مي‌گوييم و جواب دولت يك مشت عدد است كه براي سفره‌هاي ما نه نان مي‌شود و نه آب. نمي‌شود روي كاغذ اوضاع اقتصاد خوب باشد و كف بازار همه از ركود و تورم بنالند؛ حتماً يك جاي كار مي‌لنگد و حتي شايد چند جاي كار!

 

تكليف نظر رهبري هم كه در اين مورد روشن است؛ فرداي همان اجلاسيه خبرگان و انتقادات آيت‌الله جنتي و قبل نامه معاون اول، رهبر انقلاب در ديدار اعضاي خبرگان فرمودند كه «اگر کارهاي ضروري در موضوع اقتصاد مقاومتي انجام شده بود، امروز تفاوت محسوسي را در زندگي مردم شاهد بوديم. به رئيس‌جمهور محترم هم گفته‌ام که بيان شاخص‌هاي کلان خوب است، البته اگر آمارها قابل خدشه نباشد، اما به ‌‌هر حال اينها در زندگي و معيشت مردم در کوتاه‌مدت اثر نمي‌گذارد... شکايات مردم به‌دست ما مي‌رسد و بايد در مسائلي نظير توليد، اشتغال و از بين بردن رکود به‌گونه‌اي عمل کرد که مردم تأثير آن را در زندگي خود کاملاً احساس کنند، اما اکنون اين‌گونه نيست.»

‌ 

سال 1395 با اين وعده‌هاي اقتصادي رئيس دولت يازدهم در پيام نوروزي آغاز شد: «ملت ما با همدلي برجام را به فرجام مطلوب رساند، زنجيرهاي تحريم را پاره کرد و زمينه را براي فعاليت در زمينه‌هاي اقتصادي مهيا نمود. تحريم‌هاي بانکي، مالي، پولي، نفتي، پتروشيمي، بيمه، حمل و نقل و همه تحريم‌هاي هسته‌اي برداشته شد و شرايط براي فعاليت اقتصادي مردم ما آماده‌تر شد... شايد بتوانيم ادعا کنيم که بهترين شرايط را در ميان صادرکنندگان نفت داشتيم؛ هم از لحاظ آرامش، هم از لحاظ کاهش تورم و هم از لحاظ بازار بورس. بحمدالله با همه سختي‌ها دست ما به سمت بانک مرکزي دراز نشد و دست ما همواره به سوي مردم و بالاتر به سمت آسمان و به سوي خداوند دراز بود و با لطف او و همت مردم، با همه پيچ‌و‌خم‌ها، سال را با افتخار و موفقيت به پايان رسانديم و هم‌اکنون در سال 95 که سال اميد و تلاش ماست، بي‌ترديد همه ما مي‌توانيم ايراني را بسازيم که شايسته اين ملت بزرگ است... ان‌شاءالله خواهيم توانست با کمک يکديگر به رشد دو برابري متوسط ۱۰ ساله گذشته برسيم. ما مي‌توانيم با تلاش و کوشش همگاني به رشد ۵ درصدي برسيم؛ رشدي که نسبت به همه کشورهاي همسايه‌مان، ان‌شاءالله بيشتر باشد، رشدي که بتواند رونق اقتصادي را بسازد و کارگران بيکار ما را به کارخانه‌ها و مزارع برگرداند و رشدي که بتواند جوانان عزيز فارغ‌التحصيل ما را به بنگاه‌هاي اقتصادي بکشاند. آنچه براي همه ملت ما مهم است اشتغال پايدار است و اين کار در سال آينده با «برجام 2» ان‌شاءالله شروع خواهد شد... «برجام 2» همان اقدام مشترک ملي در داخل کشور است که با وحدت، آشتي و با همدلي شروع خواهد شد...»

 

اين فقط بخشي از وعده و وعيدهاست كه دولت روحاني به جان جامعه ريخت و حالا تقاضاي زيادي نيست كه بگوييم نسبت اين وعده‌ها را با وضعيتي كه امروز معيشت مردم در آن قرار دارد، روشن كنيد. شايد گفته شود خرابي‌هاي مانده از دولت قبل زياد بوده؛ شايد گفته شود انتظارات از برجام زياد است؛ شايد گفته شود برجام قرار نبوده همه چيز ما را به حد اعلي برساند؛ شايد گفته شود وقت كم بوده و... اين گفته‌ها كه تاكنون كم هم گفته نشده، يك جواب دارد و آن اينكه دولت از اين وضعيت مطلع بود و وعده داد؛ نمي‌شود وعده را بدون لحاظ اين شرايط داد ولي هنگام گزارش دادن در مورد عملي شدن وعده‌ها ياد اين شرايط افتاد.

‌ 

برجامي كه قرار بود آب خوردن مردم را هم درست كند، براي سفره اين ملت چه كرده است؟ اين سؤال، پاسخ مي‌خواهد؛ نه نامه‌نگاري و گله‌گذاري به رئيس مجلس خبرگان كه چرا انتقاد كرديد!
برجام قرار بود همگام با چرخ سانتريفيوژها، چرخ زندگي مردم را هم بچرخاند و با اين حساب، حتي اگر امسال سال «اقتصاد مقاومتي، اقدام و عمل» هم نبود، پايان سال بايد آغاز محاسبه و ارزشيابي عملكرد اقتصادي دولت مي‌بود. فعلاً كه برجام فقط چرخ ادعاهاي دولت را مي‌چرخاند، اما برجام را از لاي چرخ‌هاي ادعاها بايد بيرون كشيد و واقعيت تاثير آن بر زندگي روزمره مردم را شرح داد. نامه معاون اول هم سرشار از همين تقاضاست كه وقت بدهيد كه گزارش بدهيم؛ خب بسم‌الله، بفرماييد گزارش بدهيد. مردم گوش مي‌دهند. فقط يك اشكال كوچك در اين ميان است، دولتي كه چشمش براي تغيير وضعيت اقتصادي كشور به تعامل با غرب و اشتغال‌آفريني رئيس‌جمهور فرانسه و قراردادهاي خارجي و توافق با 1+5 و... است، چگونه مي‌خواهد در مورد اقتصاد مقاومتي گزارش بدهد كه اساساً مبتني بر نگاه به درون است؟