هفته جاري درميدان رقابت انتخاباتي از سوي
حاميان دولت با سناريوي جديدي براي فرار از پاسخگويي درباره عدم تحقق
وعدههاي دولت يازدهم همراه بود كه ميتوان آن را سناريوي فرار به جلو و در
يك جمله «كارنامه خالي و استراتژي وعدههاي غير عملي!» برشمرد.
اتاق
فكر مستقر در ستاد تبليغات يارپوششي در پي افت شديد مقبوليت خود با
روخوانيهاي مكرر و غير مرتبط به شدت به دنبال «رقيب هراسي» رفته و
وعدههاي نامزدهاي رقيب را هدف قرارداده است، در حالي كه نگاهي به بيش از
100 وعده انتخاباتي رئيسجمهور در انتخابات دور قبل نشان ميدهد بسياري از
آنها يا تكذيب يا انكار و يا ناديده گرفته شده است كه اهم آنها اقتصادي و
مربوط به بهبود معيشت مردم و ايجاد رونق و اشتغال براي جوانان بوده است.
به
عبارت بهتر در حوزه وعدههاي اقتصادي ارائه شده، دولتمردان كارنامه قابل
ملموسي را ارائه نكردهاند و غير از عدهاي معدود تقريباً اكثر مردم كوچه و
بازار در جاي جاي ايران از اين كم كاري و انتظار براي تغييرات بزرگ با
برجام ناراضياند. از همين رو تقريباً مسئولان دولتي با گاردي بسته وارد
جريان انتخابات شدند و در چند ماه اخير از مواجهه با خبرنگاران فرار كردند.
نمونههايي مانند دعوت گزينشي وزير كار و امور اجتماعي، برخورد وزير راه و
شهرسازي با خبرنگار صدا و سيما و... و گفتوگو با خوديها را ميتوان در
همين چارچوب ارزيابي كرد.
كارنامه خالي اين دولت در قياس با وعدههاي
داده شده آنقدر واضح، مبرهن و قابل لمس براي مردم است كه حتي بازيهاي
آماري يكسال اخير نيز براي بررسي مقايسهاي با دولت قبل و ماقبل آن هم
قادر به ارائه موفقيتي چشمگير نيست و لذا در اين حوزه نيز دستان خالي
كارشناسان حامي دولت را به علامت تسليم ميتوان مشاهده كرد.
آنقدر
اعداد و ارقام از ريخت و پاشهاي هزينهاي در دولت، تا فسادهاي كشف شده
سيستم بانكي در اين دوره و توليد نقدينگي و افزايش معوقات و... بالا رفته
كه حتي در قياس با دولت قبل نيز ديگر قابل دفاع نيست. از همين رو
دولتمردان، صاحبان رسانههاي حامي دولت و مشاوران سهامدار عمده مشغول در
دولت، چارهاي ندارند جز فرار از پاسخگويي و حمله به وعدههايي كه اتفاقاً
يا از جنس قانون برنامه ششم است يا از بايدهايي كه مكرراً در كلام
نامزدهاي دولتي است!
به عنوان نمونه ماهنامه تجارت فردا در قالب مطالب
متعدد به در دسترس نبودن وعدههاي نامزدهاي رقيب رئيسجمهور فعلي پرداخت بي
آنكه هيچ اشارهاي به كارنامه دولت يازدهم در قياس با تحقق وعدهها ارائه
كرده باشد.
يا خبرگزاري دانشجويان ايران در گفتوگو با يك مشاور خاص
دولت گفته است: متأسفانه هيچ برنامه مدوني ارائه نميشود و افرادي كه تا
ديروز طي نامهنگاري با يارانهها مخالف بودند؛ امروز وعدههاي خيالي
افزايش يارانه ميدهند كه به هيچ وجه با ظرفيتهاي اقتصادي كشور مطابقت
ندارد.
حل مشکلات با تفكر و رويه فعلي ممكن نيست
نكته
قابل تأمل درباره اين تاكتيك انتخاباتي اصرار بر «ناتواني و تبليغ
نميتوانيم با توجيه نميگذارند است كه لابد رابطه مستقيمي با تفكر حاكم
بر رويه فعلي دولت دارد و مردم بايد در اين باره تصميم بگيرند كه اين
تاكتيك انتخاباتي آينده كشور را چگونه ترسيم ميكندو كساني كه براي تحقق
وعدههاي خود سالها به انتظار تصويب يك موافقتنامه منتظر ماندهاند و
اكنون از واژههايي مانند «نميگذارند»، «سنگ اندازي»، «اجازه كار
نميدهند» و... استفاده ميكنند، چگونه ميخواهند نيازها و بايدهاي امروز
جامعه اهم از رفع مشكلات بيكاري، خروج از ركود و... را دنبال كنند؟!