سه‌شنبه ۱۱ ارديبهشت ۱۴۰۳
۲۱:۴۹:۴۱
گزارش
رهبر انقلاب در دیدار دست‌اندرکاران کنگره شهدای قزوین:
اگر روحیه جهاد و شهادت گسترش یابد گرایش به شرق و غرب رخت برخواهد بست .
یادداشت و گفتگو
راز طرحهای اقتصادی رؤیایی ولیعهد متوهم سعودی چیست؟
به گزارش تنویر ،
ولیعهد سعودی در ادامه رویاپردازی‌‌های هزار و یک شب‌گونه‌‌‌‌اش درباره
اقتصاد عربستان مدعی ذخایر نجومی طلا و نقره در عربستان شد. محمد بن سلمان
گفت: «معادن عربستان ثروت عظیمی در خود نهفته و هنوز 95 درصد از آنها
برداشت نشده است. ما بیش از یک تریلیون دلار طلا و نقره داریم که هنوز
استخراج نشده است». این در حقیقت واکنش بن سلمان به اخبار منابع سعودی از
کشف 5000 معدن در منطقه الدرع العربی بود که البته گفته می‌شود تنها نیمی
از آنها معادن فلزی است.
تمام معادن طلای معروف عربستان در لایه‌‌های سنگی متعلق به دوران پیشین زیستی در بخش غربی جزیره‌العرب واقع شده است. با این وجود با توجه به سابقه خراب پسر پادشاه سعودی در ارائه آمارها و اطلاعات اقتصادی طی 3 سال اخیر، احتمالا با یک چشم‌انداز توهم‌گونه دیگر از این ولیعهد جاه‌طلب اما خام مواجه هستیم. بن سلمان در روزهایی مدعی ذخیره طلایی و نقره‌ای هزار میلیارد دلاری کشورش شده است که گزارش آگهی رسانه‌‌های غربی از جمله بی‌بی‌سی و اکونومیست درباره فروش 5 درصدی سهام شرکت نفت آمریکایی-سعودی موسوم به آرامکو با هدف جبران کسری بودجه عربستان به سفارش ریاض در حال سرپوش گذاشتن بر این واقعیت بزرگ هستند که سعودی‌ها هیچ کنترلی روی سهام آرامکو ندارند. در واقع طبق جدید‌‌‌‌‌ترین پرونده‌‌های دعاوی حقوقی میان سهامداران عرب و غیرعرب آرامکو، فاش شده است تنها حدود 30 درصد سهام واقعی بزرگ‌‌‌‌‌ترین شرکت نفتی جهان به آل‌سعود تعلق دارد و بقیه به شکل مستقیم یا غیرمستقیم تحت مالکیت غول‌‌های نفتی مثل تگزاکو یا در گرو صندوق ذخیره فدرال ایالات متحده هستند. به همین دلیل است که بن سلمان برخلاف ادعاهای یک سال و نیم اخیرش هنوز نتوانسته 5 درصد سهام آرامکو را به فروش برساند چرا که در این صورت اربابان آمریکایی او و آرامکو با هماهنگی بازارهای جهانی سهام تحت کنترل‌شان روند موسوم به «ذوب سهام» را به اجرا در می‌آورند که طی آن سهامداران کوچک که قصد فروش سهام یا اوراق قرضه‌شان را دارند، یا مجبور می‌شوند آن را با قیمتی نازل در بازار به فروش برسانند یا از فکر واگذاری آن منصرف شوند. تقریبا تمام طرحهای اقتصادی و اجتماعی بن‌سلمان که با شعار تحول عربستان است، ساختاری رویاگونه به سبک داستان‌‌های مشهور عربی هزار و یک شب دارند. مثلا او 2 سال پیش طرح عدم وابستگی اقتصاد کشورش به صادرات نفت را اعلام کرد که نتیجه آن بی‌سابقه‌‌‌‌‌ترین تورم و نارضایتی‌‌های گسترده اجتماعی در گوشه و کنار عربستان و حتی دشمنی بخش اعظم آل‌سعود با خود و پدرش بوده است.
برخی مخالفان سلمان و پسرش، این طرحهای رویایی با بودجه‌‌های نجومی را صرفا طرح‌‌‌هایی دهان پر کن برای خودنمایی ولیعهد جوان به منظور کسب تاج و تخت معرفی می‌کنند و برخی دیگر آنها را حاصل اعتیاد شدید او به کوکائین می‌دانند.
ماه گذشته نیز بن سلمان از یک طرح خیالی دیگر رونمایی کرده بود تحت عنوان «نئوم» که دولت ریاض مدعی است یک شهر فناوری بزرگ با مساحتی 30 برابر شهر نیویورک و سرمایه‌‌گذاری 500 میلیارد دلاری خواهد بود، حال آنکه پروژه به مراتب کوچک‌‌‌‌‌‌تر شهرک فناوری که اواخر عمر عبدالله پادشاه قبلی سعودی در حوالی جده آغاز شده بود عملا شکست
خورده است.
حتی نسرین مالک، مفسر بین‌المللی و حقوق‌بگیر دولت ریاض هم که در مقاله اخیرش در گاردین تلاش کرده بن‌سلمان را در انجام اصلاحات جدی نشان دهد، معترف است: «خاندان سلطنتی سعودی برای چندین دهه سیاست‌شان این بود که وعده می‌دادند اما هرگز عمل نمی‌کردند. آنها در تلاش برای مثبت جلوه دادن وجهه جهانی مخدوش کشورشان بدرستی سروصدا می‌کنند اما زمانی که پای عمل به میان می‌آید به ندرت چیزی از آنها دیده
می‌شود».
تمام معادن طلای معروف عربستان در لایه‌‌های سنگی متعلق به دوران پیشین زیستی در بخش غربی جزیره‌العرب واقع شده است. با این وجود با توجه به سابقه خراب پسر پادشاه سعودی در ارائه آمارها و اطلاعات اقتصادی طی 3 سال اخیر، احتمالا با یک چشم‌انداز توهم‌گونه دیگر از این ولیعهد جاه‌طلب اما خام مواجه هستیم. بن سلمان در روزهایی مدعی ذخیره طلایی و نقره‌ای هزار میلیارد دلاری کشورش شده است که گزارش آگهی رسانه‌‌های غربی از جمله بی‌بی‌سی و اکونومیست درباره فروش 5 درصدی سهام شرکت نفت آمریکایی-سعودی موسوم به آرامکو با هدف جبران کسری بودجه عربستان به سفارش ریاض در حال سرپوش گذاشتن بر این واقعیت بزرگ هستند که سعودی‌ها هیچ کنترلی روی سهام آرامکو ندارند. در واقع طبق جدید‌‌‌‌‌ترین پرونده‌‌های دعاوی حقوقی میان سهامداران عرب و غیرعرب آرامکو، فاش شده است تنها حدود 30 درصد سهام واقعی بزرگ‌‌‌‌‌ترین شرکت نفتی جهان به آل‌سعود تعلق دارد و بقیه به شکل مستقیم یا غیرمستقیم تحت مالکیت غول‌‌های نفتی مثل تگزاکو یا در گرو صندوق ذخیره فدرال ایالات متحده هستند. به همین دلیل است که بن سلمان برخلاف ادعاهای یک سال و نیم اخیرش هنوز نتوانسته 5 درصد سهام آرامکو را به فروش برساند چرا که در این صورت اربابان آمریکایی او و آرامکو با هماهنگی بازارهای جهانی سهام تحت کنترل‌شان روند موسوم به «ذوب سهام» را به اجرا در می‌آورند که طی آن سهامداران کوچک که قصد فروش سهام یا اوراق قرضه‌شان را دارند، یا مجبور می‌شوند آن را با قیمتی نازل در بازار به فروش برسانند یا از فکر واگذاری آن منصرف شوند. تقریبا تمام طرحهای اقتصادی و اجتماعی بن‌سلمان که با شعار تحول عربستان است، ساختاری رویاگونه به سبک داستان‌‌های مشهور عربی هزار و یک شب دارند. مثلا او 2 سال پیش طرح عدم وابستگی اقتصاد کشورش به صادرات نفت را اعلام کرد که نتیجه آن بی‌سابقه‌‌‌‌‌ترین تورم و نارضایتی‌‌های گسترده اجتماعی در گوشه و کنار عربستان و حتی دشمنی بخش اعظم آل‌سعود با خود و پدرش بوده است.
برخی مخالفان سلمان و پسرش، این طرحهای رویایی با بودجه‌‌های نجومی را صرفا طرح‌‌‌هایی دهان پر کن برای خودنمایی ولیعهد جوان به منظور کسب تاج و تخت معرفی می‌کنند و برخی دیگر آنها را حاصل اعتیاد شدید او به کوکائین می‌دانند.
ماه گذشته نیز بن سلمان از یک طرح خیالی دیگر رونمایی کرده بود تحت عنوان «نئوم» که دولت ریاض مدعی است یک شهر فناوری بزرگ با مساحتی 30 برابر شهر نیویورک و سرمایه‌‌گذاری 500 میلیارد دلاری خواهد بود، حال آنکه پروژه به مراتب کوچک‌‌‌‌‌‌تر شهرک فناوری که اواخر عمر عبدالله پادشاه قبلی سعودی در حوالی جده آغاز شده بود عملا شکست
خورده است.
حتی نسرین مالک، مفسر بین‌المللی و حقوق‌بگیر دولت ریاض هم که در مقاله اخیرش در گاردین تلاش کرده بن‌سلمان را در انجام اصلاحات جدی نشان دهد، معترف است: «خاندان سلطنتی سعودی برای چندین دهه سیاست‌شان این بود که وعده می‌دادند اما هرگز عمل نمی‌کردند. آنها در تلاش برای مثبت جلوه دادن وجهه جهانی مخدوش کشورشان بدرستی سروصدا می‌کنند اما زمانی که پای عمل به میان می‌آید به ندرت چیزی از آنها دیده
می‌شود».
