اربعین مشق انتظار و تجلی حکومت مهدوی است.

چندسالی است که اربعین حسینی همه را به یاد یک راهپیمایی باشکوه در سرزمین عراق و در فاصله بین دو شهر مقدس نجف و کربلا می اندازد. یک راهپیمایی بسیار باشکوه که مردمی ترین حرکت تاریخ بشری می باشد. اگر به ویژگی های این حرکت عظیم نگاهی بیفکنیم، برای خیلی از سوالات ما در مورد چگونگی و چیستی دوران ظهور و حرکت برای آماده سازی حکومت عدل مهدی (عج) پاسخی مستجکم خواهیم یافت.

بررسی ویژگی های حکومت برپا شده توسط مهدی موعود (عج) و تلاقی آنها با آنچه در چند روز منتهی و خصوصاً در روز اربعین در عراق اتفاق می افتد، نشان از یک تجلی برای استحکام عقیده و نظر به دوران طلایی آخرالزمان خصوصاً از بعد اجتماعی و اقتصادی داشته که مردم خود آنرا با نیتی الهی و در پرتو ولایت معصومین (ع) بوجود آورده و این همان زمینه سازی و تمرین و مشقی است برای ظهور، که می طلبد همگانی و روزانه گردد.

مهمترین ویژگی حکومت الهی آخر الزمان، ایجاد یک ملت واحده جهانی است که طی آن همه انسان ها فارغ از هر ملت و آئینی با یکدیگر متحد شده و هدفی واحد و الهی را فریاد می زنند. تجلی این آمال را به وضوح در کربلای معلی می توان مشاهده نمود، آنجا که از هر جای جهان و فارغ از غربی و شرقی بودن، انسانها با هر مذهب اسلامی و حتی دینی غیر آن دور هم گرد آمده و در یک مسیر واحد به سوی منزلگاهی مشترک روانند. چنانچه هر ساله تعداد غیر مسلمانان و اروپاییان شرکت کننده در راهپیمایی اربعین فزونی می گیرد.

ویژگی مهم بعدی که ما را به یک تلاقی دیگر می رساند، عبارتست از یک بی نیازی از مال دنیا و بخشش و اعطاء آنچه که دوست داریم به هم نوعان خویش بدون هرگونه مزد و منت در حکومت آخر الزمان می باشد. این ویژگی به وضوح در راهپیمایی عظیم اربعین و حتی بیش از آنچه در احادیث آمده، قابل مشاهده است. اکنون یک رسم است که مردم عراق آنچه دارند را در طبق اخلاص گذاشته و برای زائران کوی حسین(ع) به عنوان پذیرایی می آورند. اینان اگر مالی داشته باشند خود را بی نیاز از آن دیده و مخلصانه تقدیم می دارند و اگر مالی نداشته باشند، با خانه ای برای ساعتی استراحت و تجدید قوا و حداقل دستانی برای رفع خستگی از پاهای زائران تجلی می کنند بی نیاز و هم نوع دوستی وعده داده شده در آخر الزمان را.

ویژگی سوم، امنیتی است که در راهپیمایی عظیم اربعین شاهد خواهیم بود. امنیتی که اگر به مختصات و آنچه در کشور عراق می گذرد و گذشته نظر داشته باشیم، می توان به راحتی وعده الهی را در برپایی امنیت جهانی برای مردمان در آخر الزمان باور نمود. امنیتی که علی رغم وجود گروه های خونخوار و تکفیری ضد شیعه و اسلام و حتی انسانی، در خاک عراق و حتی در نزدیکی اماکن متبرکه پدید آمده و زائران بدون هرگونه ترس و دلهره و واهمه ای از تهدیدات، با هر سن و جنسی راه در مسیری می گذارند که تاکنون خونی از کسی در آن ریخته نشده و زن و کودکی مورد تعرض قرار نگرفته است.

آری اینچنین اربعین و راهیپمایی در روزهای منتهی به آن یک مشق می گردد برای انتظار و ظهور، مشقی میلیونی که طی آن انسان ها همچون دوران ظهور فارغ از هرگونه ملیت، دین، آئین، رنگ و نژاد یک ید واحد شده و سرازیر کوی عشق می گردند. در راه بدون آنکه دغدغه نان و غذایی داشته و یا در پی سر پناهی برای اتراق شبانه باشند، دل به دریای عشاق زده و اینجاست که مردمی بلند همت با التماس پذیرای آنان می گردند و هر چه دارند را تقدیم می کنند که شاید در راه حسین (ع) پذیرفته شود؛ پر کاهی. که همان برای آنان بس است، همچون دوران طلایی حکومت قائم آل محمد (ص).