احسان زمینه زنده بودن و سلامت یک جامعه است

وی گفتند : احسان و نیکوکاری از کارهای اجتماعی، اعتقادی و اخلاقی محسوب می شود و قرآن از مسلمانان خواسته تا در نیکی به یکدیگر کمک کرده  و آن رادر جامعه ترویج نمایند.

مصطفوی در خصوص دلایل اهمیت احسان در جامعه گفتند:یکی از دلایل این اهمیت این است که احسان زمینه نابودی جامعه را از بین می برد همانگونه که خداوند در آیه 195 سوره بقره می فرماید:((در راه خدا انفاق کنید و با ترک انفاق ،خود را به دست خود به هلاکت نیفکنید...)) چون یکی از علل نابودی جامعه فقر است و فقر موجب می شود انسان نتواند از راه درست به نیازهای خود برسد ناچارا دست به هر کاری می زند و موجب فساد می شود.

مسئول نمایندگی ولی فقیه در سپاه ناحیه ثارالله(ع) شیراز دومین دلیل اهمیت احسان در جامعه را زنده بودن و سلامت جامعه عنوان و تصریح کردند: احسان زمینه زنده بودن و سلامت یک جامعه را فراهم می سازد و دوستی و محبت را بیشتر و تنش ، اختلاف و درگیری ها را کمتر می کند و برای رهایی از تنگناه های اقتصادی و معیشتی که بر اثر ویروس کرونا بوجود آمده نیازمند جهاد مالی و اقتصادی هستیم.

وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به بیانات رهبر معظم انقلاب که فرمودند: افرادی که تمکن مالی دارند بمنظور کمک به نیازمندان فعالیت خود را آغاز کنند و توصیه به آغاز رزمایش مواسات و همدلی در ماه مبارک رمضان را دادند گفتند: بیماری کرونا باعث شده که بسیاری از هموطنان کار و زندگی خود را کنار بگذارند و ناچارا به توصیه پزشکی در خانه بمانند، لذا بسیاری از مردم در زندگی دچار فشار اقتصادی شده و در مضیقه هستند و درخواست می شود در شرایط فعلی افرادی که تمکن مالی بهتری دارند احسان نموده و به یاری فقرا ، مستمندان و کسانی که درآمد روزانه داشته اند و الان محروم هستند بشتابند.

حجت الاسلام مصطفوی در ادامه بیان داشتند: احسان و مردمداری، اخلاق زیبنده مسلمانی است که می خواهد از الگوهای دینی و ارزش های مکتبی الهام گیرد و زندگی اسلامی را به وجود آورد. مردم، به ویژه گرفتاران و دردمندان، نیازمندِ رسیدگی و کمک اند. پرسیدن از گرفتاری ها و مشکلات دیگران و تلاش در برطرف ساختن آنها، نه تنها دروازه دل ها، بلکه درهای بهشت و رحمت الهی را به روی انسان می گشاید و انسان برای آسایش و آرامش خود نیازمند دیگران است و همین نیاز او را به مشارکت با دیگران تشویق می کند؛ دیگرانی که در اسلام از آنها با عنوان برادران دینی یاد شده است. البته برادری دینی، امری لفظی و تشریفاتی نیست، بلکه آثاری دارد که از جمله آن تعاون و عهده داری امور همدیگر است. هر توانمندی می تواند با به عهده گرفتن امری از امور جامعه و کمک به نیازمندان، در اداره و تأمین اجتماع سهیم باشد. فرصتی مناسب برای آراسته شدن به این صفات والای اخلاقی و دینی است.