اگر روحیه جهاد و شهادت گسترش یابد گرایش به شرق و غرب رخت برخواهد بست .
شهید
ایوب جمشیدی در 4 فروردین 1345 در میانده در خانواده ای متدین چشم به جهان
گشود و تا سوم راهنمایی در زادگاهش به تحصیل پرداخت اما با شروع جنگ
تحمیلی مدرسه را رها کرد و عازم جبهه های جنگ شد. او یک سال و نیم در کسوت
بسیجی بود. پس از آن به عضویت سپاه پاسداران درآمد. او فقط 14 سال داشت که
به جبهه رفت و در جبهه عضو تیم شناسایی در لشکر المهدی بود. شهید جمشیدی سه
بار زخمی شد. یکبار پاشنه پایش را از دست داد. بار دوم از ناحیه فکه دچار
آسیب شد. و بار سوم تمام بدنش دچار آسیب شیمیایی شد.
شهید جمشیدی به مدت شش
ماه در بندرانزلی آموزش غواصی را فراگرفت. پس از آن در عملیات کربلای 4 در
شلمچه شرکت کرد. چون پاشنه پایش را از دست داده بود ، نتوانست کفش غواصی
بپوشد. لذا با کفش معمولی خود را به آب زد. و از میان اروند به سوی ملکوت
اعلاء پرکشید این عروج در تاریخ 4/10/1365 در سن 20 سالگی اتفاق افتاد و
اکنون خانواده این شهید 26 سال است که چشم به راه بازگشت پیکر مطهر عزیز
خود هستند و همیشه این سوال در ذهن آنهاست که عزیز ما کجاست؟ آیا او به
عنوان شهید گمنام در شهر یا روستایی از میهن عزیزمان دفن است؟ آیا پیکر
مطهرش به دریا رفته و خوراک آبزیان شده است؟ آیا او در جایی دفن است و
امکان یافتنش نیست؟
