کد خبر: ۹۸۲۳۰
تاریخ انتشار: ۲۹ آذر ۱۳۹۵ - ۰۷:۵۶
پافشاري رؤساي فدراسيون‌هاي تکواندو و تيراندازي بر ماندن و ضرورت ورود وزارت ورزش
به گزارش تنویر ، اصرار برخي از رؤساي فدراسيون‌هاي ورزشي براي بقا در پست رياست به‌رغم کسب نتايج بسيار ضعيف آن هم با شعار خدمت به ورزش کشور عجيب و البته سؤال برانگيز است. آن هم در روزهايي که وزير ورزش حرف از رسيدگي و توجه به ورزش‌هاي مدال‌آور مي‌زند. به نظر مي‌رسد وزارت ورزش و جوانان و شخص وزير براي حل بحران مديريت موجود در رشته‌هاي مدال‌آوري چون تکواندو و تيراندازي بايد راه‌حلي سريع و قاطع پيدا کند.

وقت مصاحبه و اظهارنظر که مي‌شود همه مديران ورزشي حرف از عشق به کشور و نظام مي‌زنند، اما به وقت عمل به هيچ وجه حاضر به ترک صندلي رياست نمي‌شوند، اين روزها حال دو رشته مدال‌آور ايران خوب نيست، يکي به خاطر تحقير شدن در المپيک و جام جهاني و ديگري به دليل روشن نبودن تکليف رياست آن. اگرچه اين دو رشته شرايطي متفاوت از هم را تجربه مي‌کنند، اما در نهايت اصرار رؤساي فعلي بر ماندن بر مسند رياست مشکلات موجود را به کلافي سردرگم تبديل کرده است. تا جايي که اهالي تکواندو نگران آينده نامعلوم اين رشته در مسابقات جهاني هستند و جامعه تيراندازي نيز سايه سنگين دخالت فدراسيون جهاني و حتي تعليق را روي سر خود احساس مي‌کنند.
 
حالا حالاها هستم!
شکست تحقيرآميز در جام جهاني تکواندوي ايران را يک‌بار ديگر به حاشيه برد. در المپيک ريو کسب حداقل يک مدال خوشرنگ از تکواندوکاران انتظار زيادي نبود که در نهايت نيز تيم مردان با ناکامي از ريو به تهران برگشت و اگر کيميا عليزاده هم آن مدال برنز تاريخي را به گردن نمي‌آويخت ناکامي مطلق نصيب تکواندو ايران شده بود. حال آنکه پيش از اعزام و با توجه به پتانسيل بالاي تکواندوکاران کشورمان، اردوهاي مستمر و همچنين نتايج درخشان گذشته انتظار کسب چند مدال رنگارنگ را از تيم ملي مي‌رفت. بعد از اين ناکامي بسياري منتظر تغيير و تحولات در فدراسيون تکواندو بودند، تغييراتي اساسي که اين رشته رزمي مدال‌آور را از بحران خارج کند، اما قطع همکاري با مربي و بدنساز تيم ملي نهايت تغييراتي بود که محمد پولادگر و مشاورانش در تيم ملي ايجاد کردند.

با اعتماد مجدد به بيژن مقانلو تيم ملي به جام جهاني رسيد، جامي که با تحقير تمام و کمال تکواندو همراه بود. اين‌بار به خاطر انتقادهاي شديد از نتايج ضعيف، سرمربي تيم و حسن ذوالقدري مدير تيم‌هاي ملي از سمت خود استعفا دادند. البته بيشتر انتظار مي‌رفت نفر اول مديريت تکواندو ايران به خاطر عذرخواهي بابت نتايج ضعيف و در راستاي پيشرفت اين رشته جاي خودش را به مديري ديگر با افکار مديريتي جديدتر بدهد، اما رئيس فدراسيون تکواندو دوباره ثابت کرد که نه تنها به نظر کارشناسان اين رشته اهميتي نمي‌دهد بلکه اعتقادي هم به استعفاي مديران به دليل ضعف‌هاي مديريتي ندارد. پولادگر يکي از قديمي‌ترين رؤساي فدراسيون‌هاي ورزشي کشور است، اما تصميمات مديريتي او در سال‌هاي اخير ثابت کرده که در تمامي شکست‌ها همه مقصرند الا خود او! در حالي که رئيس فدراسيون خودش را مبري از هرگونه اشتباه مي‌داند و در صورت بروز هرگونه مشکلي اين سرمربي است که بايد به صورت کاملاً خودجوش عطاي کار را به لقايش ببخشد.

مصاحبه چند روز پيش او با صداوسيما و تأکيدش بر اداي دين به تکواندو و نظام اين ادعا را ثابت مي‌کند: «متأسفانه در جام جهاني تيم ما نتيجه در حد انتظاري نگرفت، قطعاً اين يک ناکامي بوده است. اتفاق خاصي نيفتاده و ورزش هميشه فراز و نشيب دارد. تکواندو ايران همچنان همان اقتدار سابق را دارد! ضمن اينکه همين رويداد را اگر بخواهيم به صورت خاص به آن بپردازيم مي‌بينيد که هم بچه‌هاي ما قرعه سختي داشتند و هم دو مصدوم داشتيم. من هم در اين ناکامي‌ها سهم دارم ولي اين را بايد به نسبت حمايتي که از تيم داشتم در نظر گرفت که براي اين تيم بهترين اردو دوران مديريت خود را در نظر گرفتم. نمي‌خواهم بگويم همه تقصيرات گردن کادر فني است و هيچ وقت شانه خالي نمي‌کنم، اما دو ديدگاه وجود دارد. ديدگاه طلبکارانه و ديدگاه بدهکارانه. آدم‌هايي که استعفا مي‌دهند و رها مي‌کنند شايد فکر مي‌کنند به خواسته‌شان نرسيدند ولي آدمي که خودش را بدهکار مي‌داند مي‌ايستد و بدهي‌اش را مي‌دهد. ما به اين مردم و نظام بدهکار هستيم و صبر مي‌کنيم تا بدهي‌مان را بدهيم. آدم بدهکار که نمي‌تواند بگويد من خسته شده‌ام و مي‌خواهم بروم. مگر اينکه تصميم‌گيرنده‌ها تصميم بگيرند که شما برو يک جاي ديگر بدهي‌ات را بده.»

متأسفانه آقاي پولادگر نه تنها حاضر به سپردن مسئوليت تکواندو به مديري تازه‌نفس و با ايده‌هاي نو و کارآمدتر نيست، بلکه به نظر مي‌رسد حتي باور ندارد حال و روز تکواندو خوب نيست، باخته و با ادامه اين روند بيشتر سقوط خواهد کرد.
 
برکناري که براي ورزش گران تمام مي‌شود
مدت‌هاست که حرف استعفا يا برکناري سيدمهدي هاشمي، رئيس فدراسيون تيراندازي در رسانه‌ها مطرح شده است. رئيس فعلي اين فدراسيون در سال 93 در شرايطي در مجمع انتخاباتي به پيروزي رسيده که نماينده مجلس شوراي اسلامي بوده و دوشغله محسوب مي‌شده است. حالا با پيگيري وزارت ورزش، ديوان عدالت اداري اين موضوع را تأييد و انتخابات تيراندازي را باطل اعلام کرده است، هاشمي که اتفاقاً او نيز يکي از مديران باتجربه ورزش کشور است از حربه تهديد استفاده مي‌کند. وزارت ورزش رسماً از انتخاب سرپرست جديد خبر داده در حالي که رئيس فدراسيون تيراندازي در يکي از مصاحبه‌هايش اعلام کرده که برکناري او براي ورزش ايران گران تمام مي‌شود. هاشمي حتي باز شدن پاي فدراسيون جهاني به اين مسئله و حساس شدن آنها و در پي آن تعليق تيراندازي ايران را هم رد نکرده است. هاشمي نيز همچون پولادگر قصد دارد به هر شکل ممکن صندلي رياستش را حفظ کند. در شرايطي که از مديري چون سيدمهدي هاشمي انتظار مي‌رود با پذيرش واقعيت و تمکين از قانون، رشته‌اي که خود او نقش بسزايي در رشد و موفقيتش داشته را قرباني رياست خود نکند. همه مي‌دانند که دود اختلاف او با وزارت ورزش فقط و فقط به چشم تيراندازان مدال‌آور ايران مي‌رود تا جايي که حتي فشنگ هم براي تمرين ندارند. فراموش نکنيد که ورزش ايران در سال‌هاي گذشته در رشته‌هاي قايقراني و دوچرخه‌سواري تعليق را تجربه کردند هرچند که در نهايت رؤساي آن واقعيت را پذيرفته‌اند.
 
وزارت دست به کار شود
توجه هرچه بيشتر به رشته‌هاي مدال‌آور از جمله اهدافي است که سلطاني‌فر بارها به آن اشاره کرده است. تکواندو در گذشته همواره يکي از مدال‌آور‌ترين رشته‌هاي ورزش کشور بوده و تيراندازي نيز اخيراً به افتخارات زيادي دست پيدا کرده است. متولي اصلي ورزش، وزارت ورزش است و نجات تکواندو و تيراندازي از بحران کمترين خواسته دوستداران اين دو رشته است. رسيدگي عاجل به وضعيت اين دو رشته ثابت مي‌کند که از نظر آقاي وزير توجه به رشته‌هاي مدال‌آور يک شعار نيست.
نام:
ایمیل:
* نظر: