شهید محمد پرویزی فرزند شکرالله در شهریور 1338 در کازرون متولد شد. او کبوتر مسجد بود ومانوس با قرآن و به حق از خیل السابقون انقلاب بود. در سال های پایانی تحصیلات متوسطه، شجاعانه در مراسم چهلمین روز شهدای قم شرکت جست.
در تاریخ 19اردیبهشت 57 سینه ی مالامال از عشق خود را آماج گلوله مامورین شهربانی وقت قرار داد و در بیمارستان سعدی شیرازبستری شد. ماموران ساواک دست های او را با دستبند به پایه های تخت بستند و پس از بهبودی نسبی به یکی از کلانتری های منتقل کردند .
وی چندین بار دستگیر و شکنجه شد به گونه ای که در رمضان 57 جهت تخلیه اطلاعاتی وی ، موهای صورتش را کندند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عضو سپاه پاسداران شد و سپس با ابلاغ رسمی شهید رجایی به عنوان آموزگار شروع به کار کرد .
با شروع جنگ تحمیلی و شرکت در چندعملیات سرانجام در فروردین 66 در عملیات کربلای 8 در منطقه شلمچه با سمت فرمانده ی دسته ای از گردان ثارالله دعوت حق را لبیک گفت.
فرازی از وصیت نامه ی شهید
- به او بگویید که تو را خیلی دوست می داشت ولی ادای وظیفه و تکلیف از تو مهم تر و واجب تر بود.