مروری بر زندگینامه شهیده نسرین افضل

نسرین فرزند چهارم خانواده افضل در سال 1338 در شهر شیراز درخانواده مذهبی چشم به جهان گشود،روزهای شرین بی دغدغه کودکی رادر آغوش مادر مهربان ومومنه ودر کنار پدری متعهد وبا خدا گذراند.سالها گذشت ونسرین با عطر رافت اسلامی مادر و همت اخلاص پدر ،بزرگ وبزرگتر شد.کیف وکتاب دوستان همیشگی او شدند ومدرسه جولانگاه اندیشه های خردمندانه اش...به گواه دوستان ومدارک باقی مانده از دوران تحصیل ،نسرین افضل یکی از شاگردانپرشور وشعوری بود که علاوه براهتمام به تحصیل علم،همگام باسایر ملت ایران به نا بسامانی ها وظواهر طاغوت ودر دوران مبارزه علیه طاغوت وطاغوتیان ،شجاعانه و آگاهانه فساد زاییده از آن اعتراض می کردوبه گونه ای متعهد انه و آرمان طلبانه در این مبارزات شرکت داشت که مورد تعقیب نیروهای امنیتی قرار گرفت.دوران تحصیل در دبیرستان شهدخت که بعد از پیروزی انقلاب به همت او ودوستانش به سمیه تغییر نام داد پرفراز ونشیب ترین سالهای زندگی اوبود.دراین سالها نسرین وهم مدرسه ای هایش با تشکیل گروه انقلابی دانش آموزی،پخش اعلامیه ها تکثیر نوارهای امام خمینی (ره) وتهیه نشریه در کنار سایر مردم برای سرنگونی کاخ استبداد تلاش می کردند.راهروی مدرسه خاطره شکسته شدن قاب عکس شاه را توسط نسرین درجواب معلمی که گفته بود (مگر از روی جنازه من رد شوی تا عکس شاهنشاهی را پایین بکشی)هرگز فراموش نخواهد کردحرکتی که به گفته دوستانش در کمال آرامش وبا پاسخی کوبنده که (از روی جنازه شما رد نمی شوم اما عکس را می شکنم)صورت گرفته بود. در همان روزها بود که برای درک بهتر مفاهیم قرآن و اهداف اسلام با شرکت در کلاسهای قرآنی فوق برنامه استاد دادور و حضور در کلاس های عربی با مفاهیم قرآن بیشتر آشنا شد و همزمان با جهاد علیه ظلم و ستم به جهاد اکبر در کسب فضائل دینی معنوی پرداخت.پایان دوران دبیرستانش با پیروزی انقلاب اسلامی مصادف شد.تشکیل دکلاس های فی سبیل الله کنکور برای دانش آموزان از آخرین کارهای دوران دانش آموزی وی محسوب می شد،با کلاسهایی که نتیجه اش قبولی 90 درصد شرکت کنندگان در کنکور آن سال بود.وی بعداز گذراندن دوران دبیرستان بادلی پروش یافته با فرامین قرانی و اندیشه های متعالی با ارزش های انسانی با عضویت وحضور مستمر در کمیته امداد امام خمینی .ره. وسپاه پاسداران وجهاد سازندگی ،ضمن خدمت به محرومان وروستاییان ،راه قرب اللهی را با کمک به مستضعفان برای خود کوتاه وهموارکرد. حضور درکلاس های عقیدتی سپاه ودوستی اش با خواهران جهادسازندگی راههای جدید خدمت رسانیرا برای او باز کرده بود .حال حرکت های پورشور انقلابی نسرین افشل در قالب حرکت های فرهنگی ،نمودی تازه یافته بود.نسرین در جمع دوستان به داشتن روحیه جدی ،شجاع ،قاطع ومحکم ودر عین حال مهربان معروف بودبا صداقت وصفای باطنی که داشت از نخستین داوطلبان در هر حرکت عامالمنفعه وسازنده بود گویی شوق اوبرای جهاد هرگز پایانی نداشت.در آن روزها کمتر حرکتی می توانست اورا عصبانی کند مگر شوخی در حین انجام کار که اصلا مورد پسندش نبود.در اواخر تابستان سال 60 با شهادت برادر کوچکترش احمد که علاقه ی بسیاری به او داشت برای رفتن به مناطق محروم بخصوص مهاباد تلاش بیشتری کرد.مهاباد را راه میانبری برای رسیدن به معشوق می دانست .در آن روزها شهر مرزی مهاباد با دو جبهه جنگ تحمیلی و گروههای ضد انقلاب درگیر بود .نسرین به این فکر بود که :(ای کاش مثل استاد مطهری شهید شوم).بالاخره طی فراخوان جهاد سازندگی شیراز با همراهی جمعی از خواهران به کردستان اعزام شد ودر شهر مهاباد با قبول مسولیت های مهم به پاسداری از دستاورد های انقلاب ودفع آشوب های دشمنان داخلی وخارجی پرداخت .این روزها ورق دیگری از زندگی پرشور ومعرفت ایندختر شجاع و انسان دوست شیراز را رقم زد.

در مهاباد نسرین مدتی مسولیت تبلیغات وانتشارات سپاه مهاباد را بعهده گرفت .اما روزگار برایش سرنوشت دیگری رقم زده بود.نیاز شدیدآموزش وبه پرورش مربی تربیتی ،اورا در جرگه معلمان در آوردوبا وجود مشغله زیاد برای ریشه کن کردن بی سوادی آموزش معلمین نهضت سواد آموزی راهم عهده دار شد.کارهای نسرین افضل در آن دوران به دو صورت رسمی وغیر رسمی انجام می شد.بیشتر ساعات کارهای رسمی اودر مدرسه و در کسوت معلم پرورشی سپری می شدوبعداز ساعات اداری با تشکیل کارگاه های خانگی و حضور در چادر ایلات وعشایر وخانه های روستایی به آموزش دینی ومعرفتی زنان و دختران می پرداخت.وی در سال 1361 با پیوند مقدس ازدواج ،زندگی پراز معنویت خود را با حاج مطلبی پاسدار تهرانی که اوهم به مهاباد اعزام شده بود آغاز کرد.ازدواج و قبول مسولیت نه تنها اورا از فعالیت های انقلابی واجتماعی اش دورنکردبلکه از او در اذهان بانویی مجاهد وهمسری فداکار باقی گذاشت...

خانه برای او حکم سنگری دیگر داشت .وقتی به خانه می آمد با ذوق وظرافتی ستودنی که برگرفته از لطافت وبی پیرایگی دل وفکرش بود،روحی تازه به آن می بخشید .کارهایش را با زمزمه ی (اللهی قلبی محجوب ونفسی معیوب)انجام می داد و خانه را به مامنی برای آسایش و آرامش خانواده تبدیل می کرد.زیبایی کار او استفاده از شرائط خانه برای رسیدن یه قرب اللهی بود.تشکیل مجالس دعا ومحافل اسلامی در موقیعت های مختلف وتوصیه اوبه شرکت دوستانش در این جلسا ،اشتیاق اورابرای رسیدن به خدا وهدفش شهادت نشان می داد.

این جمله که بهشت را به بها دهند نه به بهانه،مصداق زیبایی از زندگی او بود.چهارم دیماه سال 1361 آخرین شب حضور او در دنیایی که برایش فقط مسیر رسیدن به خدا ومیدانی برای مبارزه دشمنان خدا و ستمکاران بود،تب وجودش را می سوزاند.اما اواز صبح خودرا برای شرکت در مراسم دعای کمیل آماده کرده بود .خواهش همسرش رابرای ماندن در خانه واستراحت کردن قبول نکرد و زیرکانه با دعوت از او ،همسرش را هم به میهمانی خدا وائمه هدی برد.به گفته دوستانش نسرین در آن شب حال وهوایی دیگر داشت وبسیار منقلب بود.گویی خدا آن شب زمزمه های عاشقانه اورا جوری دیگر شنیده ودعایش را مستجاب کرده بود...بالهای فرشتگان مسیر عرشی شدنش شدندوفستجب لکم هلهله حضورش...بالاخره مراسم به پایان رسیدوهمه سوار اتومبیل پیکان شدند.یکی از خواهران جای همیشگی نسرین افضل نشسته بود!نسزین بااصرار اورا از جایش بلندکردوگفت:این جای من است!

آن شب جاده  دلی سیاه داشت!دشمنان در کمین نشسته بودندوتیر کینه شان تنها به جان نسرین افضل نشست .از آن جمع فقط او دعوت شده بود تا بعد از یکسال حضور فعال وموثر در مهاباد  فقط با اصابت یک تیربه ناحیه پشت سرش به آرزوی دیرین خود یعنی شهادت در راه خدا جسد مطهر این شهید بزرگوار 5روز بعد بعنوان نخستین شهید زن شهر شیراز از شاهچراغ برروی دوش زنان قهرمان پرور شیراز وهمکلاسیان دیروزش با شکوهی خاص به مقصد گلزار شهدا تشیع شد تا نامش همیشه زمان بر مدرسه ای به نام شهیده نسرین افضل محلی برای آموزش وپرورش دانش آموزان باشد.

/224224