دهم فروردين ماه سال 1332 در يک خانواده ي مذهبي و متدين در سعادت شهر ا ستان فارس متولد شد. تحصيلاتش را در زادگاهش ادامه داد و هنوز چهارده سالش نبود که پدرش را از دست داد. از همان سال، تحصيل را رها کرد و مسئوليت سنگين اداره ي خانواده را به دوش کشيد. چند سال بعد از فوت پدر در سال 1351 به ارتش ايران پيوست. اوائل خدمت در شهرهاي «کامياران»، «سر پل ذهاب» و « قصرشيرين» خدمت کرد. در دوران مبارزات عليه نظام ستم شاهي هم عقيده و همراه با ملت غيور انقلابي بود.
در سال 1358 با دختري از فاميل ازدواج کرد که حاصل اين ازدواج مبارک تولد يک فرزند دختر بود که هفت ماه بعد از شهادت پدر متولد شد. همسر زحمتکش شهيد عمرش را صرف تعليم و تربيت اين يادگار شهيد و بعنوان يک خادم در خدمت مادر شهيد و فرزندش بود.
آغاز جنگ تحميلي هم زمان بود با انتقال ايشان به «مرکز زرهي شيراز» و قبل از شروع جنگ با توجه به تحرکات اوليه ي ارتش عراق مأموريت خود را در خوزستان آغاز نمود و به همراه هم رزمانش در منطقه ي عملياتي «فکه» محاصره شدند.
خاطره
اي به نقل از هم رزمان شهيد:
پس از زخمي و مجروح شدن از ناحيه سر از ايشان
در خواست مي شود که به عقب برگردند. ايشان نمي پذيرند و پس از پانسمان سر، مجدداً در
مقابل هجوم عراقي ها به مقاومت مي پردازند. بعد از درگيري هاي زياد با نيروهاي بعثي
و عدم پشتيباني مناسب، حلقه ي محاصره تنگ تر مي شود و بايستي خود را از محاصره شدن
نجات مي دادند. او به اصرار همسنگران خود سوار بر آمبولانس شده
و در حال عبور از منطقه ي عملياتي «فکه» به سمت «سه راهي دهلران»
آمبولانس مورد اصابت گلوله ي خمپاره قرار مي گيرد و در تاريخ 6 مهرماه سال 1359 به درجه ي رفيـع
شهادت نائـل مي گردد.
کساني که در اين حلقه ي محاصره قرار گرفتند اکثراً
شهيد مي شوند و عده ي انگشت شماري از گردان اسير شدند. متأسفانه اسرا نيز در مدت اسارت
به صليب سرخ معرفي نشدند و به عنوان مفقودالاثر شناسايي گرديدند. لذا شهيد والامقام
«رضاعلي شکري زاده» نيز حدود بيست و پنج سال بعنوان مفقودالاثر معرفي شد.
سرانجام در سال 1384 خبر شهادت قطعي
ايشان را به خانواده دادند و هم اکنون سنگ ياد بود شهيد در گلزار شهداي «سعادت شهر»
محل راز و نياز و عقده گشائي مادر و خانواده ي ايشان مي باشد.
/224224
