حضرت امام خمینی(ره) وارد جماران شد

به گزارش خبرگزاری فارس، امروز 27 اردیبهشت 1394 خورشیدی برابر با 28 رجب 1436 هجری و 17 می 2015 میلادی است که رویداد‌های زیر رخ داده‌اند.

*ورود امام خمینی(ره) به جماران (1359 ش)

حضرت امام خمینی(ره)، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، پس از پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز به کار دولت موقت، در دهم اسفند 1357 از تهران عازم قم گردیده و تا زمان ابتلا به بیماری قلبی در دوم بهمن سال 1358 در این شهر ماندگار شدند.

حضرت امام، پس از 39 روز مداوا در بیمارستان قلب تهران، موقتاً در منزلی واقع در منطقه دربندِ تهران اقامت گزیدند و سپس در تاریخ 27 اردیبهشت 1359 بنا به تمایل معظم له، به منزلی محقر در محله جماران نقل مکان کرده، تا زمان رحلت در همین منزل ماندند.

*پایان استراتژی دفاع متحرک عراق در جریان جنگ تحمیلی (1365 ش)

پس از شکست‏‌های پی‏‌درپی نیروهای عراق از رزمندگان اسلام در جریان جنگ تحمیلی و از دست دادن مناطق استراتژیک جنگ، عراقی‏‌ها تصمیم گرفتند که استراتژی موسوم به دفاع متحرک را در پیش گیرند.

بر اساس این استراتژی، موقعیت دفاعی فعلی دشمن به حالت تهاجمی تبدیل شد و دشمن تلاش کرد با کسب پیروزی در عرصه جنگ، قدرت نظامی خود را بار دیگر به نمایش بگذارد.

دشمن در این راستا، به تهاجمات متعددی در نقاط مختلف جبهه دست زد و مناطقی را به تصرف خود درآورد.

اما این روند که از نیمه اسفند 1364 آغاز شده بود با شروع عملیات حماسه آفرین کربلای یک، با شکست روبرو گردید و استراتژی دفاع متحرک عراق نیز پس از هفتاد روز، با ناکامی کنار گذاشته شد.

*رحلت آیت الله عظمی بهجت از مراجع تقلید(1388ش)

تحصیلات ابتدایی را در مکتب خانه فومن گذراند و در همان شهر به تحصیل مقدمات علوم اسلامی پرداخت. در سال 1348 ق. در سن چهارده سالگی به عراق رفت و در کربلا به تحصیل مشغول شد.

پس از آن در سال 1352 ق. به نجف اشرف مهاجرت کرد و قسمت‌های پایانی سطح را زیر نظر اساتیدی چون مرتضی طالقانی به پایان رساند.

وی درآنجا پس از درک محضر میرزای نائینی و آقا ضیاءالدین عراقی، به حوزه درسی محمدحسین غروی اصفهانی پیوست و علاوه بر این از محضر سید ابوالحسن اصفهانی و محمدکاظم شیرازی بهره برد. و علوم عقلی را نزد سید حسن بادکوبه‌ای فرا گرفت. در سنین 17 یا 18 سالگی در سلک شاگردان اخلاقی - عرفانی سیدعلی قاضی درآمد.

بعد از پایان رسانیدن تحصیلات خود در سال 1324 ش. (1364 ق.) به ایران بازگشت چند ماهی را در فومن ماند و پس از تشکیل خانواده بر آن شد که دوباره به حوزهٔ علمیهٔ نجف برود.

در راه قصد زیارت حرم حضرت فاطمه معصومه و اطلاع یافتن از وضعیت حوزهٔ قم را کرد؛ ولی در طول چند ماهی که در قم توقف کرده بود، خبر فوت استادان بزرگ نجف یکی پس از دیگری شنیده می‌شد، لذا او تصمیم گرفت که در شهر قم اقامت کند و در آنجا تحصیلات خود را با حضور در جلسات درس کوه کمری و بروجردی ادامه بدهد.

پس از چند ماه اقامت در حوزه علمیه قم که نوپا بود، بنا به نقل مصباح یزدی، برجسته‌ترین شاگرد علمای دینی شد.

آیت الله العظمی بهجت در 27 اردیبهشت 1388 به علت ایست قلبی درگذشت. و در حرم حضرت فاطمه معصومه دفن شد.

*رویدادهای مهم این روز در تقویم هجری ( 28 رجب 1436 )

*حرکت حضرت امام حسین(ع) و خاندان پیامبر از مدینه به مکه(60 ق)

پس از مرگ معاویةبن ابوسفیان اولین خلیفه و مؤسس سلسله‏ ستم پیشه‏ بنی ‏اُمیّه در 15 رجب سال 60 قمری، یزید بن معاویه به حکومت رسید و بلافاصله به والی مدینه نامه نوشت تا از امام حسین(ع) و چند نفر دیگر از بزرگان مدینه برای او بیعت بگیرد.

ولی امام حسین(ع) از بیعت با یزید امتناع کرد و در جواب درخواست کنندگان گفت: فردی مثل من با مثل یزیدِ فاسقِ فاجر بیعت نمی‏‌کند. ولی والی مدینه در این امر، اصرار و تأکید نمود.

امام حسین(ع) به ناچار از مدینه به سوی مکه حرکت کرد تا این که با قیام خویش، حکومت فاسد یزید بن معاویه را رسوا سازد. نهایت این سفر، وقوع حادثه‏ خونبار و جاودانه‏ عاشورا در کربلا بود.

*امضاء قرارداد انحصار توتون و تنباکو بین ایران و انگلیس(1308 ق)

بر اساس قرارداد تنباکو بین ایران و انگلیس، شرکت رژیِ انگلیسی، صاحب حق انحصاری تجارت تنباکوی ایران و حتی نظارت در زراعتِ آن به مدت 55 سال شناخته شد.

این قرارداد بعدها با قیام مردمی به رهبری روحانیت و صدور فتوای مشهور تحریم تنباکو توسط میرزای شیرازی، لغو شد و دولت ایران مجبور شد، غرامتِ شرکت مزبور را بپردازد.

*رحلت علامه‏ بزرگ "سید محمدکاظم یزدی" عالم جلیل و استاد کم نظیر شیعه(1337 ق)

علامه سیدمحمد کاظم یزدی در سال 1248 ق در یزد به دنیا آمد و پس از فراگیری علوم مقدماتی، راهی نجف شد. در نجف اشرف از محضر استادانی برجسته نظیر میرزای شیرازی و شیخ مهدی آل کاشف الغطاء بهره برد و به اجتهاد دست یافت.

آیت اللَّه یزدی که بر مباحث فقهی. تسلط کامل داشت، مسایل مشکل و پیچیده‏ فقه را با بیانی روان و ساده و با استدلال قوی به طلاب عرضه می‏‌کرد.

ایشان هم‏چنین در مدتی کوتاه، علوم ریاضی و نجوم را آموخت و در زمره‏ استادان برجسته‏ این دانش‏‌ها درآمد.

علامه یزدی پس از ارتحال میرزای بزرگ شیرازی و آخوند خراسانی، زعیم عالیقدر جهان تشیع گردید و در راه حفظ کیان اسلامی، به صحنه آمد.

ایشان علاوه بر نشر احکام الهی و مبارزه برای عزت و آزادی مسلمانان، بناهای خیریه، مراکز عام المنفعه و نیز مساجد و مدارسی را تاسیس کرد.

از این عالم الهی، آثار فراوانی به جای مانده است که کتب حاشیه بر مکاسب، الصَّحیفةُ الکاظمیه و... از آن جمله‌‏اند.

کتاب شهیر عُروَةُالوثقی اثر این مرجع بزرگ دینی است که در آن، ابواب فقه را به روشی بدیع شرح داده است.

در مکتب علامه یزدی فرزانگان بی‏شماری پرورش یافتند که هر یک بعدها، استوانه‌‏های علمی سرزمین اسلامی بودند و به عنوان مرجع دینی، پاسخگوی مسایل گوناگون مردمی شدند.

از جمله‏ این بزرگواران، حضرات آیات عظام: شیخ محمد حسین کاشف الغطا، شهید سیدحسن مدرس، سیدمحمدتقی خوانساری، سیدمحمد فیروزآبادی، سیدعبدالحسین شرف الدین عاملی و ده‏ها عالم فاضل، خوشه ‏چین دروس معرفت این علامه‏ بزرگ بوده‏ اند. علامه محمدکاظم یزدی سرانجام در 89 سالگی به لقای معبود شتافت و در حرم مطهر امام علی(ع) به خاک سپرده شد.

*رویدادهای مهم این روز در تقویم میلادی ( 17 می 2015 )

*تولد "ادوارْدْ جِنر" پزشکی انگلیسی و کاشف واکسن ضد آبله (1749م)

ادوارد جِنِر، پزشک معروف انگلیسی در 17 مه 1749م، در انگلستان به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات مقدماتی، به تحصیل در رشته طب پرداخت و نزد یکی از پزشکان زادگاهش به کسب تجربه مشغول شد.

جِنِر در 21 سالگی راهی لندن شد و تحت نظر یکی از جراحان معروف زمان به کار آموزی پرداخت.

او پس از چندی، به مطالعه و تحقیق در مورد بیماری آبله که در آن روزگار، بی‏رحمانه مردم را به دیار عدم می فرستاد روی آورد و با تلاش خستگی ‏ناپذیر خود موفق شد تا در 14 مه 1796م واکسن ضد آبله را کشف کند.

او معتقد بود که تزریق مایه آبله، سبب ایجاد آبله خفیف در انسان می ‏شود و همین موضوع موجب مصونیت بدن در مقابل این بیماری خواهد شد.

پس از آزمایش موفقیت ‏آمیز واکسن آبله، جِنِر فوراً این کشف را طی رساله ‏ای نوشت و به دانشمندان ارائه کرد. در این هنگام، برخی دانشمندان او را شعبده باز قلمداد کردند و با عنوان کردن این‏که جنگ با تقدیر و طبیعت، برخلاف موازین دینی است، مبارزات جنر علیه بیماری آبله را تقبیح کردند.

اما جِنِر دست از کار نکشید و به آرامی نظریات و کشفیات خود را به اثبات رساند. کم کم جنر شهرت یافت و هزاران نفر را با موفقیت واکسینه کرد.

از آن پس آبله کوبی در نقاط دیگر دنیا نیز رواج یافت و بسیاری از مردم، از خطر مرگبار آبله رهایی یافتند.

وی سال‏های پایانی عمر را در زادگاهش گذراند و سرانجام در 30 نوامبر 1822م در 73 سالگی در گذشت.