ملاصالح خسروي از روحانيان مبارز اهل سنتي بود كه از ساليان قبل از پيروزي انقلاب اسلامي، عليه رژيم پهلوي و دفاع از اسلام و وحدت اسلامي به پا خاسته بود.
در اين راه، حبس و شكنجههاي فراواني در زندانهاي سنندج و تهران به
جان خريد. وي پس از پيروزي انقلاب، به عنوان روحاني انقلابي، منادي وحدت و
دفاع از انقلاب و امام بود و لحظهاي از افشاگري و رسوا نمودن عناصر
ضدانقلاب و گروههاي فريب خورده از پاي نمينشست. ملاصالح خسروي در زمان
حيات خويش، با زبان گويايش، همواره رسواگر امپرياليسم و بازيچههاي پست
داخليش همچون گروهكهاي خودفروخته دموكرات، كومله و منافقين بود تا اينكه
به هنگام اذان مغرب در مسجد جامع سنندج مورد اصابت گلولههاي كينه توزانه
ضدانقلاب قرار گرفت و به همراه فرزندش به لقاء اللَّه رسيد.