به قدری به پیاده کردن احکام شرعی علاقه مند بود که هرگز به کوچکتر از
خودش ظلمی نمی کرد. امر به معروف و نهی از منکر نزدش ارزش خاصی داشت و
تفریحش مبارزه با فساد بود.
شهید رضایی فرد مقدم همیشه به بزرگتر از خودش احترام می گذاشت و هیچگاه
نماز شبش، نماز جمعه و غسل جمعه اش ترک نشد علاقه مندی عجیبی به ولایت داشت
و آرزویش شهادت در سنگر بسیج بود و همیشه حسرت شهدا را می خورد.
دو سال دروس حوزوی را آموزش دیده بود که به خدمت در سپاه درآمد و بعد از
گذشت یکسال وارد نیروی انتظامی شد و در سال 1378 به عنوان یک بسیجی به
منطقه سیستان و بلوچستان اعزام شد و در ماموریت در منطقه خاش در 14 تیرماه
در درگیری با اشرار به آرزوی دیرینه اش رسید.
شهید رضایی فرد مقدم در بخشی از وصیت نامه اش می نویسد: از شما می خواهم از
خط ولایت، رهبری و بسیج هرگز جدا نشوید و به این ریسمان انقلاب چنگ بزنید.
سعی کنید میان شما نفاق نباشد و اتحاد یکدیگر را حفظ کنید.
وی در بخش دیگری از وصیت نامه اش می نویسد: می خواهم در تشییع و تدفین
جنازه ام بسیجی ها باشند و در اعلامیه ها و تمام پلاکاردهایم مرا به عنوان
یک بسیجی معرفی کنید.
یادش گرامی و راهش پر رهرو