نماز بی ریا

نیمه شب بود قنبر به نماز ایستاده بود . برای خودش حال عجیبی داشت ، معمولا ما کاری به کارش نداشتیم و میگذاشتیم به عبادتش برسد. آن شب یکی از بچه های کم سن و سال گردان متوجه نماز های پیوسته او شد. خودش را به ایشان نزدیک کرد و گفت :  " آقای اسدپور ما رو هم دعا کنید!"

قنبر دست از نماز کشید ، به بستر رفت و تا اذان صبح خوابید. صبح متعجبانه جریان را از قنبر پرسدم، قنبر با خوش رویی گفت : " دیشب داشتم نماز قضا میخواندم ، اما یک آن احساس کردم که شما فکر میکنید من در حال خواندن نماز شب هستم ، نخواستم بحث ریا پیش بیاید برای همین دست از نماز کشیدم!"