رزمندگان فارس سلحشورانی با تدبیر، شجاع با خلاقیبت و بدون قیل و قال بودند

به گزارش تنویر، "شریف سعدی" یکی از رزمندگان دوران دفاع مقدس است که سالهای جوانی خود را در جبهه های جنوب گذرانده است.

حضور در عملیات های رمضان، محرم، فتح المبین، بیت المقدس، ولفجر مقدماتی، ولفجر یک، ولفجر دو، کربلای چهار و پنج و چندین عملیات دیگر باعث شد به سراغ این بسیجی دوران دفاع مقدس برویم تا از رشادت های همرزمان خود و نقش رزمندگان استان فارسی در این دوران بگوید.

شریف سعدی در بین سخنانش بیان می کرد که نباید به شهدایی که نام آن ها مشخص نیست گمنام گفت. به این دلیل که خداوند می فرماید(«وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ» هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده‏ اند، مرده مپندار، بلكه زنده‏ اند كه نزد پروردگارشان روزى داده می شوند) پس باید آن ها را شهدای خوشنام خطاب کرد.

شریف سعدی از چزابه، طریق القدس، پاسگاه زید گفت. از اینکه در دشت عباس و کربلای چهار بر رزمندگان اسلام چه گذشت.

وی از بصیرت و مظلومیت سرداران و شهدای فارس گفت و اینکه رزمندگان استان فارس در دوران دفاع مقدس در لشکر 33 المهدی و 19 فجر سلحشورانی با تدبیر، شجاع با خلاقیبت و بدون قیل و قال بودند.

این یادگار دفاع مقدس ابتدای سخنان خود را با چنین ابیاتی آغاز کرد.« من ماندم گوشه ی دلی تنگ، با دفتر خاطراتی از جنگ؛ ای جنگ چه شد که قهر کردی، در کام امام زهر کردی؛ ای مرز میان مرد و نامرد، گر مرد رهی دوباره برگرد»