420 پله تا به اهتزاز درآمدن پرچمی که به گردن بسته بودم

در تماس مخابراتی خود با مرکز ستاد عملیاتی، درخواست کردیم یکی از ناوچه‌های جنگی که در نزدیکی مشغول گشت بود، برای تحویل گرفتن اسرا به ما ملحق شود. دقایقی پس از این درخواست، صدای ناوچه پیکان را روی مدار دریافت کردیم که اعلام کرد: «من در نزدیکی شما هستم و در تاریکی کامل به سوی شما می‌آیم تا اسرا را تحویل بگیریم.» در همین حال که «ناوچه پیکان» به سوی ما می‌آمد، دو فروند از ناوچه‌های عراقی نیز از دهانه «اروند» به طرف ما خارج شدند. با نزدیک شدن پیکان مجددا با آن تماس گرفتیم. پیکان اعلام کرد: «دو هدف سطحی دارم که به احتمال زیاد ناوچه‌های عراقی هستند، به طرف آنها می‌روم تا با آنها درگیر شوم.» ما مطلب را تایید کردیم و پیکان به ناوچه‌های عراقی نزدیک‌تر شد. تا نیم ساعت ما فقط صدای تیراندازی ناوچه‌ها به سوی یکدیگر را می‌شنیدیم. تیراندازی‌های پیکان بسیار دقیق و با توپ انجام می‌شد. تیرهای ناوچه‌های عراقی اغلب جلوی ناوچه و به داخل آب می افتاد، اما گلوله‌های توپ «پیکان» اغلب به طور دقیق و حساب شده به اطراف هدف و روی آن برخورد می‌کرد. بعد از نیم ساعت پیکان اعلام کرد که هدف «آ» را منهدم کرده و هدف «ب» در حال غرق شدن است. پس از خاتمه درگیری، پیکان به طرف ما آمد و چون یک قسمت از تاسیسات در دست ما و قسمتی دیگر در دست عراقی‌ها بود، برای آنکه ناوچه در قسمت عراقی‌ها پهلو نگیرد، ما با علامت دادن کمک کردیم تا پیکان در محل استقرار ما پهلو بگیرد و او نیز در همان محلی که ما قبلا پیاده شده بودیم، پهلو گرفت و ما اسرا را تک تک به پیکان تحویل دادیم. و مجددا مقداری فشنگ و مهمات از پیکان گرفتیم، چون مهمات ما تقریبا رو به اتمام بود و مراحل پاکسازی و پیشروی ما با صرف مهمات زیاد خیلی سریع انجام می‌گرفت. پیکان بعد از تحویل گرفتن اسرا، دریافت که یک ناوچه عراقی دیگر از «خور عبدالله» در حال خارج شدن است. به همین جهت آماده شلیک موشک شد و ما را ترک کرد. بعد از جدا شدن پیکان از اسکله، ما به تیراندازی خودمان ادامه دادیم. این برنامه به صورت خیلی خفیف تا ساعت 12 تیراندازی و پیشروی می‌ کردیم. حدود ساعت 12 شب ناوچه پیکان مجددا برای بررسی وضعیت ما به منطقه مراجعت کرد. در این مرحله یکی از پرسنل ناوچه پیکان حاضر به همراهی داوطلبانه با ما شد و ما از این همکاری استقبال کردیم و به او ماموریت دادیم در مدتی که ناوچه پیکان مجددا برای بررسی وضعیت ما به منطقه مراجعت کرد. در این مرحله یکی از پرسنل ناوچه پیکان حضار به همراهی داوطلبانه با ما شد و ما از این همکاری استقبال کردیم و به او ماموریت دادیم در مدتی که ناوچه به سکوی «البکر» پهلو گرفته، مسئول دیده‌بانی و گزارش هدف به ما باشد. تیم ما که یک نفر هم به آن اضافه شده بود، بار دیگر شروع به پیشروی کرد. حالا تقریبا به میانه اسکله رسیده و در حدود 500 متر پیشروی کرده بودیم. حدود ساعت 12:5- 12 شب بار دیگر پیکان یک هدف سطحی روی رادار پیدا کرد و برای انهدام آن از اسکله جدا شد. (البته بعدها از طریق اطلاعاتی که از اسرا گرفتیم، دریافتی که از ساعت 12 شب تا 6 صبح چند هدف سطحی از اسکله جدا شدند و گروهی از پرسنل عراقی با قایق‌ها و وسایلی که در اختیار داشتند، فرار کردند.) در نزدیکی ساعت 6 صبح، یک ناوچه «مین جمع کن» عراقی که برای سوار کردن بقیه پرسنل اسکله پهلو گرفته و 30 تا 40 عراقی را سوار کرده بود، از اسکله جدا شد، ولی در حال فرار به سوی خاک عراق، هدف ناوچه موشک‌انداز پیکان قرار گرفت و منهدم شد. پیکان در طول شب کلیه هدف‌هایی را که از سکو جدا شدند، از میان برد.

با طلوع سپیده، هواپیماهای ما در آسمان پیدا شدند و لحظاتی بعد، میگ‌های عراق هم ظاهر شدند و با روشن شدن هوا، درست بالای سر ما درگیری هوایی آغاز شد. در این عملیات، ما به موشک هم مجهز بودیم و با قرار گرفتن هواپیماها در برد موثر، می‌توانستیم آنها را هدف قرار دهیم. در این درگیری- درست به خاطرم نیست- یک یا احتمالا 2 فروند میگ عراقی را به این ترتیب با موشک‌هایی که در اختیار داشتیم، از روی تاسیسات زدیم. حدود ساعت 8:5 صبح یکی از نفرات تیم که در قسمت جلوی خط حمله بود، اطلاع داد که یکی از میگ‌های عراقی که آتش گرفته، به طرف ما می‌اید، تماشا کنید! دیدن صحنه سقوط میگ دیگر برای ما عادی شده بود و فقط تعداد میگ‌های سرنگون شده را می‌شمردیم. برای اطمینان یافتن از سقوط میگ مورد اشاره، به آن نگاه کردیم، یکی دیگر از افراد هم به آن چشم دوخته بود، هر دو در یک لحظه متوجه شدیم که این «میگ» نیست، بلکه یک موشک است که از ساحل عراق یا از سوی یکی از ناوچه‌‌های دشمن به طرف ما شلیک شده است. چون اصلا شبیه میگ نبود و بالک قسمت عقب را نداشت. چیزی به شکل استوانه و به رنگ موشی بود که به سرعت به سویمان می‌آمد. بلافاصله کمین گرفتیم و موشک لحظاتی بعد به قسمت جنوبی سکو اصابت کرد. قدرت تخریب این موشک به حدی بود که کلیه تاسیسات را به لرزه درآورد و بشکه‌های روی اسکله به دریا افتاد و پایه‌های قسمت جنوبی اسکله را که قبلا تصرف کرده بودیم، منهدم کرد. البته هیچ گونه خسارتی به وسایلی که ما در اختیار داشتیم و پرسنل ما وارد نشد، بعد از این حادث ما وضعیت و میزان خسارت وارده و قدرت تخریبی موشک را برای درگیری‌های احتمالی آینده بررسی کردیم. مطمئنا موشک از ناوچه عراقی شلیک شده بود. ما قبلا به عراقی‌ها اخطار کرده بودیم که سکو را به وسیله واحدهای دریایی خود خواهیم کوبید و بهتر است که تسلیم شوند. از این مسئله (اصابت موشک) حداکثر بهره‌برداری را کردیم و شروع به پیشروی نمودیم و تقریبا بعد از نیم ساعت کلیه تاسیسات را به تصرف خود درآوردیم.