زندگینامه شهید حاتم لطفی

 شهید حاتم لطفی در سال 1347 در روستای کورده از توابع شهرستان خنج استان فارس در خانواده ای که مملو از نور ایمان بود، نوزادی پا به عرصه حیات گذاشت تا در آینده یکی از عاشقان پیر خمین و باعث افتخار اسلام و خانواده‌اش شود. نام او را حاتم گذاشتند، گویی می‌دانستند در بخشندگی از جانش هم دریغ نمی کند. فرزند چهارم خانواده بود. با محبّت بی دریغ پدر و مادر کودکی‌اش را پشت سر گذاشت، تا اینکه به شش سالگی رسید و به فراگیری علم و دانش همت گماشت. دوره ابتدایی را در زادگاهش و دوران راهنمایی را در مدرسه شهید قنادی لارستان سپری کرد. حاتم یکی از نخبگان مدرسه‌اش بود و همین امر باعث شد تا او مورد محبت زیاد معلمانش قرار گیرد. به ورزش والیبال علاقه داشت و همیشه با دوستانش در کنار مسجد بازی می‌کرد تا مبادا صدای اذان را نشنوند و از نماز اول وقت غافل بمانند. متین، با محبت و فداکار بود و در کارهای منزل به مادرش کمک می‌کرد. در اوایل انقلاب با همکاری دوستانش، پایگاه بسیج صاحب الزمان(عج) را تشکیل داد و به عنوان یکی از اعضای آن فعالانه به مبارزه علیه رژیم پهلوی پرداخت. با شروع جنگ تحمیلی با دوتن از دوستانش به نامهای "شهید جهانگیر آقایی" و "شهید حیدر هوشمند" راهی جبهه‌های جنوب شد و پس از سه ماه حضور شجاعانه برای دیدار مجدد خانواده و دوستان به کورده بازگشت و چند روز بعد که پیکر مطهر "شهید احمد صادقی" را در روستا تشییع کردند، مرغ دلش دوباره هوای پرواز کرد. با اینکه هنوز مرخصی‌اش تمام نشده بود به جبهه نبرد بازگشت و پس از انتقال به جبهه غرب در نبرد با اشرار و کومله‌های سردشت مهاباد مجروح شد و هنگامی که همرزمانش زیر باران گلوله به یاریش آمدند تا او را از میدان نبرد به دور سازند، آن‌ها را از این کار منع کرد و گفت از من دور شوید تا گلوله‌ها به شما اصابت نکند چون اسلام به شما نیاز دارد. سرانجام بر اثر جراحات وارده در 9 مردادماه سال 1362  به شهادت رسید. پیکر پاکش با حضور با شکوه مردم در کورده به خاک سپرده شد.