شهید آوینی الگو و شاخصۀ هنرمند متعهد و انقلابی است
حلول ماه مبارك رجب است؛ ماهي كه از ماه هاي حرام و داراي فضيلت و كرامت بسيار است. ماه استغفار، ماه توبه، ماه تجديدنظر در اعمال گذشته و ماه پاك سازي پرونده ها و سيئات و جبران گناهان با انجام كارهاي خير و حسنات، همچنين ماه بالابردن ميزان معرفت نسبت به خداي خود است. اين معارف و معاني معرفتي در لابه لاي دعاهايي كه ائمه معصومين(عليهم السلام) به مناسبت ماه رجب فرموده اند، ديده مي شود كه توصيه مي كنيم حتماً آنها را بخوانيد.
اشكالي كه باعث مي شود انسان به سراغ گناه و معصيت برود، جهل او است. اگر اين جهل تبديل به معرفت شود و انسان بداند كه وجودي جز ذات اقدس الهي - جل و اعلي- در عالم نيست و همه جمال ها، كمال ها و زيبايي ها در وجود ذات اقدس ربوبي است، ديگر مال، مقام و منصب دنيا برايش جاذبه ندارد و مجذوب چيزي جز جاذبه حقيقي ذات پروردگار نخواهد شد و در برابر جاذبه هاي دنيا، تسليم نخواهد شد و در عين اينكه در ميان خاكيان زندگي مي كند، اوج گرفته و پرواز مي كند.
اين معرفت بدون معلم و استاد و انس با قرآن و ادعيه فراهم نمي شود. اعمال فراواني در ماه رجب داريم؛ غسل، زيارت حضرت اباعبدالله الحسين(ع)، اعمال شب ليله الرغائب و ... و خوشا به حال كساني كه اين اعمال را انجام داده اند، البته خداوند به كساني كه مي خواستند اين اعمال را انجام دهند ولي به عللي نتوانسته اند، پاداش مي دهد.
در اواخر ماه رجب، فردي خدمت امام صادق(ع) رسيد، امام از او پرسيد: آيا در ماه رجب موفق به روزه داري شده اي؟ گفت: خير، حضرت فرمودند: آنقدر ثواب از تو فوت شده كه قدر آن را غير از خداوند كسي نمي داند و سپس فرمودند: اگر كسي يك روز آخر ماه رجب را روزه بدارد، خداوند او را از سكرات مرگ، هول پس از مرگ و از عذاب قبر نجات مي دهد. البته نكته فقهي آن نيز قابل توجه است: روزه ماه رجب، خيلي فضيلت دارد ولي در عين حال، مستحب است و اگر كسي دوست دارد ولي شرايط جسمي، روحي و يا خانوادگي وي اجازه نمي دهد، خداوند ثواب روزه را به او مي دهد.
كسي كه مي خواهد روزه ماه رجب و يا هر روزه مستحبي ديگري را بگيرد بايد شرايطي را هم مراعات كند:
- غذاي سحر و افطارش، شبهه ناك نباشد.
- در سحرگاه باعث ناراحتي و بيداري ديگران نشود.
- تهيه غذا را بر خانواده و همسر تحميل نكند.
به هر حال در قيامت، اصحاب ماه رجب داراي مواقف و مقاماتي هستند كه وقتي محشور شوند، فرشته اي ندا مي دهد: «أيْــنَ الرجَبيون»؟ اصحاب رجب چه كساني هستند؟ و براي اصحاب ماه رجب، معبر باز مي كنند و با تشريفات، آنها را وارد بهشت مي كنند.
اين ماه ، ماه توجه به معارف و حقايق عميق و دقيق دين و پاك سازي پرونده اعمال است. ماه انس بيشتر با خداست، ماه خلوت كردن با خداست. يكي از دستورالعمل ها و دعاهايي كه به آن سفارش شده و هر روز بعد از فريضه بايد خوانده شود دعاي «يا مَنْ ارجوُهُ لِكل خَيْر» است. ما اين دعا را خيلي خوانده ايم، شايد سي سال، چهل سال يا پنجاه سال است كه اين دعا را مي خوانيم ولي من فكر مي كنم كه به پيام اين دعا توجه نشده است. من چهار فراز از اين دعا را نوشته ام تا پيام اين دعا را توضيح بدهم.
«يا مَنْ ارجوُهُ لِكل خَيْر»
اي خدايي كه انتظار من از تو اين است كه مرا از همه خيراتي كه اين ماه دارد، بهره مندسازي من از تو رجا و انتظار و اميد دارم، چشم من به درگاه توست كه هر چه خير در اين ماه وجود دارد، به من بدهي. در دل اين جمله نكته اي پنهان است و آن نكته اين است كه شما كه اين قدر از خدا طلبكار هستيد، آيا خودت هم نسبت به بندگان خدا اين گونه هستي؟ اگر شما اين همه از خداوند انتظار داري، اول در عمل نشان بده و بگو: خدايا، نيت و تصميم و موضع من اين است كه هر كار خيري كه از دستم برآيد، دوست دارم كه نسبت به بندگانت انجام بدهم. اگر اين طور شد، خداوند هم جواب مي دهد. نه اينكه نسبت به بندگان خدا تنگ نظر و بي تفاوت باشيم مثلاً بگوييم به من چه كه فلاني نان شب ندارد، به من چه كه فرزند فلاني لباس ندارد. اگر تو بگويي، به من چه، خداوند هم به تو مي گويد: به من چه! تو كه مي تواني در دنيا به بنده هاي من كمك كني، كمك كن تا من هم به تو كمك كنم. شما گره گشاي بندگان ضعيف و عاجز و مستمند من باشيد تا من هم متقابلاً گره گشاي كار شما باشم.بنابراين اين دعاها آموزشي است و در دل خود، معارفي دارد. كلاس معرفتي مردم بايد با اين دعاها بالا بيايد. اگر اين دعاها لقلقه زبان باشد و بي خيال و بي تفاوت از آن بگذريم، با اين گونه دعا خواندن، كاري درست نمي شود.
«وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ كل شَر»
اي خدا! من مي خواهم كه در سايه و حاشيه امن تو قرار بگيرم، از هر گونه سخط و خشم و غضب تو در امان باشم. تو كه از خدا انتظار داري كه خدا تو را در حاشيه امن خود، حفظ كند، بندگان خدا هم بايد از دست تو در امان باشند، از تو عصباني نباشند، به ديگران آزار و اذيت نرسانيد، مردم از شما در امان باشند تا شما هم از عذاب و سخط الهي در امان باشيد. اين امر متقابل است، شما هرگونه كه با بندگان خدا رفتار كنيد، خداوند هم همان طور با شما برخورد خواهد كرد.
«يا مَنْ يُعْطِى الْكثيرَ بِالقليل»
اي خدايي كه بندگان تو عمل مختصري انجام مي دهند، اما پاداش تو صد برابر و اضعاف مضاعف است. پس ما هم بايد با بندگان خدا اين گونه باشيم. اگر كسي يك بار در طول عمر، احساني كرد، آن را فراموش نكنيم و جبران كنيم. اگر توقع داريم كه خداوند در برابر كار اندك ما پاداش بي پايان بدهد، ما هم بايد در برابر خلق خدا اين چنين عمل كنيم.
«يا من يُعطى من سَئَلَه يا من يُعطى من لـمَ يسْئَلْـهُ و لم يَعْـرِفْهُ تحَننـاً مِنْهُ وَ رَحمَه»
اي خدايي كه هم به كساني كه به درگاهت مي آيند و طلب حاجت مي كنند و سوال مي كنند، عطا مي كني و هم به كساني كه سوال نمي كنند، عطا مي كني. ما هم بايد اين طور باشيم و براي ما فرق نكند. اگر كسي از شما سوال كرد و كمك كرديد كه هنر نكرده ، هنر آن است كه پيشاپيش اگر مي داني كسي نيازمند است، بدون اينكه او آبرويش را خرج كند و قبل از عرض حاجب، به گره گشايي كار او بپردازيد و بدانيد كه خدا هم با شما اين گونه معامله خواهد كرد. نكته ديگر اين كه خداوند به كسي كه او را نمي شناسد هم كمك مي كند. در احسان كردن لازم نيست كه شما طرف را بشناسيد يا او شما را بشناسد، اگر مطلع شديد كه حاجت مند ناشناسي هست، به او كمك كنيد، اين كار، يك كار خدايي است. اگر شما با خلق خدا اين چنين رفتار كرديد و بعد در ماه رجب اين دعا را خوانديد، آن موقع اين دعا مستجاب است، اما اگر اين مراحل را طي نكرديم، اين دعاها لقلقه زبان است و خداوند مي فرمايد: عجب بنده پرتوقعي است، تو خودت اين چنين با بندگان من برخورد مي كني آن وقت از من توقع كمك داري؟
