دو ابزار ایران برای رساندن آتش به خاک متجاوزین

ایران بدون شک یکی از قدرتهای برتر نظامی جهان است. این نه یک ادعا در سطح داخل بلکه واقعیتی است که اکثر کارشناسان مسائل نظامی در دنیا به آن اذعان دارند. واقعیتی که در طول جنگ ۸ ساله تحمیلی، ایران با دستان خالی به رخ دنیا کشید.
حالا این روزها، پس از تمام فراز و نشیب هایی که سناریو ضد ایرانی، ایالات متحده پشت سر گذاشته، گویا دشمنان کشورمان تصمیم گرفته اند تا بار دیگر قدرت نظامی کشورمان را امتحان کنند. این را می توان از کلام و تهدیدات اخیر آنها علیه جمهوری اسلامی ایران متوجه شد اما بی شک این آزمایش آخرین آزمایشی است که جمهوری اسلامی ایران پس خواهد داد، چراکه پس از آن آنها دیگر توان ایستادن روی پای خود را ندارند. این موضوع را می توان از قدرت نظامی جمهوری اسلامی ایران دریافت که به رغم تمامی تحریم ها طی ۳۰ سال گذشته، توانسته مجهزترین و پیشرفته ترین سلاح های روز را برای دفاع از خود در اختیار بگیرد.
جنگهایی با شیوه غیر مستقیم
واقعیت این است که این روزها سیستم جنگ، دیگر به آن حالت کلاسیکی نیست که یک کشور با نیروهای پیاده خود وارد کشوری دیگر شود و شروع به فتح سنگر به سنگر آن کشورها بکند. نگاهی به جنگهای اخیر در جهان، از جمله جنگ عراق، جنگ افغانستان و همچنین آنچه که در لیبی اتفاق افتاد، به خوبی بیانگر این حقیقت است که جنگهای امروز به جنگهای غیر مستقیم تبدیل شده اند. یعنی موشکها و هواپیماها در ابتدا با از بین بردن سامانه های دفاعی به صورت گسترده، زمینه را برای هجوم بدون دغدغه و موانع نیروهای زمینی فراهم می کنند. ماجرایی که در جنگ لیبی و سرنگونی سرهنگ قذافی به خوبی قابل مشاهده بود. جایی که نیروهای ناتو، در ابتدا فرودگاه ها و هواپیماهای نظامی دولت وقت لیبی را نابود می کردند و در ادامه انقلابیون که به نوعی نیروی زمینی محسوب می شد، شروع به پیشروی و فتح شهرها می کرد.
ایران دست برتر در جنگ غیر مستقیم
در عین حال، نگاهی به دکترین دفاعی جمهوری اسلامی ایران نیز، بیانگر این واقعیت است که کارشناسان نظامی ایران به خوبی از نبردهای نوین آگاهی دارند و سیستم دفاعی کشورمان را بر اساس همین جنگ غیر مستقیم طراحی کرده اند. سیستم راداری بسیار پیشرفته کشورمان که اکثر آنان توسط متخصصان داخلی طراحی و اجرا شده است، این قابلیت را دارد که کوچکترین پرنده ها را در آسمان کشور و حتی در خارج از مرزها مورد شناسایی و رهگیری قرار دهد و سپس سامانه های مدرن پدافندی که شامل انواع و اقسام موشک ها و توپهای ضد هوایی است، این پرنده های مزاحم را سرنگون کند. البته باید به این موضوع، توانمندی متخصصان کشور در جنگ الکترونیک و هدایت هواپیماهای بدون سرنشین دشمن و همچنین ایجاد اخلال در سامانه های ناوبری هواپیماهای سرنشین دار را نیز اضافه کرد. موضوعی که اخیرا در ماجرای، در اختیار گیری هواپیمای جاسوسی آمریکا به خوبی نمود پیدا کرد.
ایران میدان جنگ نیست
اما دکترین دفاعی کشورمان، تفاوت بسیار فاحشی با کشورهایی نظیر عراق و افغانستان دارد. چراکه اگر تنها یک گلوله به سمت مرزهای ایران شلیک شود، آغاز کنندگان جنگ پاسخ خود را در کشورهای خود دریافت خواهند کرد. در حقیقت ایران اجازه نخواهد داد که جنگ تنها در درون خاک کشورش باشد، بلکه نیروهای نظامی کشورمان جنگ را به داخل کشورهای متخاصم خواهد برد. اما ابزار این اقدام جمهوری اسلامی ایران چیست؟
ابزارهای پاسخگویی
ایران هم اکنون برای پاسخگویی به کشورهای متجاوز و کشاندن دامنه جنگ به خاک آنها از ۲ ابزار مهم می تواند استفاده کند. ابزار اول موشکهای برد بلند جمهوری اسلامی است. موشکهایی که حداقل برد آنها بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر و بر اساس اعلام ها تا ۳۰۰۰ کیلومتر نیز قابلیت پرواز دارد. یعنی بر اساس محاسبات بسیار ساده، از داخل ایران می توان مرزهای کشورهای متخاصم اروپایی را مورد هدف قرار داد. البته این موضوع تنها منوط به داخل مرزهای ایران است و نیروهای دفاعی کشورمان این امکان را دارند تا از طریق شرکای استراتژیک خود در قاره های مختلف، پاسخی دندان شکن به تجاوز دشمنان بدهند. پاسخی که حتی دورترین شهرهای ایالات متحده را نیز در بر خواهد گرفت. البته موضوع اسرائیل، معادله ای بسیار ساده تر از اینها است. چراکه جمهوری اسلامی قادر خواهد بود اسرائیل را از طریق موشکهای میان برد خود از داخل کشور و موشکهای کوتاه برد خود از داخل کشورهای همپیمانش، تکلیف رژیم صهیونیستی را در روزهای نخستین جنگ احتمالی یکسره کند. تکلیف پایگاه های نظامی ایالات متحده که در کشورهای همسایه ایران مستقر است، نیز به خوبی مشخص است.
اما ابزار دوم بهره گیری ایران از هواپیماهایی است که متناسب با تهدیدات به روز آوری شده و با استفاده از خلبانان با تجربه قابلیت انجام پروازهای بلند مدت را داراست. ایران هم اکنون انواع و اقسام جنگنده ها شرقی و غربی را در اختیار دارد که می تواند متناسب با تهدیدات مورد استفاده قرار دهد. جنگنده هایی نظیر اف ۱۴، اف ۵ و اف ۴ ساخته شده در آمریکا، میراژ اف ۱ ساخته فرانسه، میگ ۲۹، سوخو ۲۵ و سوخو ۲۴ ساخت روسیه، چنیانگ اف ۶ و چنگدو جی ۷ ساخت چین و هواپیماهای صاعقه، آذرخش و شفق که هر سه به دست توانمند متخصصان داخلی ساخته شده اند، همگی جز کوچکی از قدرت دفاعی ایران هستند که در موقع لازم مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
اما تجربه پروازهای برد بلند نیز، در میان خلبنان زبده ایرانی کم نیست. خلبانانی که روزی حماسه ای نظیر عملیات کمان ۹۹، عملیات اچ ۳ و عملیات اوسیراک را به مرحله اجرا گذاشتند.
نکته جالب در این میان، عملیات اوسیراک است که شاید نسبت به عملیاتهای دیگر نیروی هوایی کمتر به آن پرداخته شده است اما چیزی کم از عملیاتهای دیگر نیروی هوایی ندارد. در این عملیات نیروی هوایی موفق شد به کمک ۲ فانتوم تاسیات اتمی عراق به نام اوسیراک را هدف قرار دهد. جایی که به وسیله موشکهای مدرن رولند ۲ که در کشور فرانسه ساخته شده بود، مورد محافظت قرار می گرفت، اما هیچکدام حریف قدرت اراده خلبانان شجاع ایرانی نبودند. قدرتی که در عملیات اچ ۳ نیز به نمایش در آمد و ۸ فانتوم ایرانی موفق شد پایگاه هوایی الولید در دورترین نقطه عراق و در نزدیکی مرز این کشور با اردن را مورد حمله قرار دهد و با موفقیت به کشور باز گردند.
در مجموعه این تنها بخش کوچکی از توانمندی عظیم نیروهای دفاعی کشورمان است که قطعا با آغاز جنگ پاسخی شدید به تجاوزات خواهند داد و آتش این اقدام دشمنان دامن خود آنها را خواهد گرفت.