آیت الله دژکام با اشاره به وقوع انقلاب اسلامی در سال 57، اظهار کرد: اگر می خواهیم زحماتی که برای این انقلاب کشیده شده ضایع نشود باید تمام کسانی که در مجموعه های کشور علی الخصوص سپاه پاسداران خدمت می کنند آمادگی های زیادی را کسب کنند.
امام جمعه جهرم ضمن تأکید بر مرکزیت سپاه به عنوان حافظ انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن، بیان داشت آن چیزی که نگران کننده برای نسل قبل است، این است که بعضی جوانترها مسائل و اهداف ناظر به انقلاب اسلامی را درست متوجه نشوند یا ارزشی برای آن قائل نباشند.
وی افزود: اگر از لحاظ روحی این جوانها آماده نباشند، تمام زحمات دو نسل قبل از بین خواهد رفت.
آیت الله دزکام خاطر نشان نمود: انقلاب اسلامی ایران مرهون خون 250 هزار شهیدی است که بر گردن همه جامعه حق دارند. این همه خون ریخته شده است تا که ما بتوانیم به یک هدفی برسیم و اگر نرسیدیم نسل امروز ما متضرر و نادم خواهد بود.
وی با اشاره به نفوذ انقلاب تا قلب اروپا و آمریکا این نکته را خاطر نشان کرد: که دشمن نیز در این مدت بیکار ننشسته و عناصر منافقی را از بین ما جذب نموده که به راحتی به اسرائیل رفت وآمد دارند تابتوانند اهداف خویش را پیاده و جلوی دین خدا را بگیرد مانند کسانی که باعث شهادت دانشمندان هسته ای شدند.
امام جمعه جهرم با اشاره به بزرگی انقلاب اسلامی که حتی باور آن برای خیلی از انقلابیون هم سخت بود، بیان داشت: فتح المبین باید انجام شود یعنی تغییری باید در دنیا ایجاد شود تغییری آشکار.
وی افزود از قبل از وقوع انقلاب هم دیدگاه و شعار مرحوم امام (ره) و روحانیون مبارز همین بود که به همین واسطه ممنوعیت صحبت در مورد آرمان فلسطین، بسیاری توسط رژیم منحوس پهلوی به زندان و شکنجه محکوم می شدند.
این استاد شجره طیبه صالحین با بیان بریدن و ادامه ندادن این راه توسط برخی و مخصوصا خواص جامعه، علت آن را با استناد به حدیتی از امام علی (ع) بیان داشت که فرومده اند:«مردم بیشترین چیزی که می ترسم به آن مبتا شوید 2 چیز است 1- دنبال هوی و هوس رفتن و 2- آرزوهای طولانی»
امام جمعه جهرم با بیان خطر مبتلا شدن به هواها و خواهشهای نفسانی، تأکید کرد: اگر به این بلا گرفتار شدیم دیگر باید فاتحه انقلابی بودنمان را بخوانیم چون زمانی که پای انقلاب، حق و حقیقت وسط می آید آن را به راحتی زیر پا می گذارد.
آیت الله دژکام خاطر نشان کرد: پاسدار انقلاب بودن و انقلابی ماندن شرطش دنبال هوی و هوس نرفتن است. تنها گذاشتن امام حسن مجتبی(ع) به همین دلیل هوی و هوس اطرافیانشان بود وهمچنین اثر نکردن صحبتهای امام حسین(ع) در کربلا بر سپاه یزید به دلیل هوی وهوس سپاه یزید و کوفیان بود.