خوزستان هر ساله پذیرای میلیون ها زائر می شود که می خواهند یاد شهدا و ایثارگران را گرامی بدارند. اما در خوزستان، مناطقی هست که نامشان کمتر مطرح شده و کمی مهجور مانده اند. لذا تا پایان اسفندماه که اوج اعزام کاروان های راهیان نور است، ان شاء الله هر روز یک منطقه کمتر شناخته شده را برایتان معرفی خواهیم کرد.
مشرق - کربلای خوزستان در طول جنگ تحمیلی بیشترین نقش را ایفا کرد و بیشترین ضربات را تحمل کرد.
حالا این استان هر ساله پذیرای میلیون ها زائر می شود که می خواهند یاد شهدا و ایثارگران را گرامی بدارند. اما در خوزستان، مناطقی هست که نامشان کمتر مطرح شده و کمی مهجور مانده اند. لذا تا پایان اسفندماه که اوج اعزام کاروان های راهیان نور است، ان شاء الله تلاش می شود که هر روز یک منطقه کمتر شناخته شده را برایتان معرفی کنیم.
***
* پادگان دژ در شمال خرمشهر و شرق جاده اهواز–خرمشهر واقع شده است.
* این پادگان با استعداد یک گردان مستقل (گردان 101)، وظیفه حراست از دژهای مرزی را بر عهده داشت و در طرح های نظامی قبل از انقلاب پیش بینی شده بود که در صورت حمله عراق به خوزستان، دژهای مرزی با انجام عملیات تاخیری فرصت لازم را برای حضور لشگرهای نیروی زمینی ارتش فراهم آورند. به همین منظور در پادگان دژ که فرماندهی دژهای مرزی را نیز بر عهده داشت، سلاح و مهمات کافی برای یک مقاومت 48 ساعته ذخیره شده بود؛ اما پس از هجوم ارتش عراق از این تجهیزات استفاده ی بهینه نشد و در حالی که مدافعان خرمشهر در مضیقه‌ی شدید بودند، سلاح و مهمات لازم در اختیار آنان قرار نگرفت تا آنکه پادگان دژ در 23 مهر ماه 1359 سقوط کرد و سلاح های باقی مانده در پادگان غارت شد.
*در روزهای پایانی مرحله سوم هجوم دشمن، تعدادی از کماندوهای عراقی به امید آزادی اسرای خود که گمان می کردند در پادگان نگهداری می شوند، شبانه به این پادگان شبیخون زدند و یکی از افسران آن را با چاقو به شهادت رساندند.
*در پی این حادثه گروهی از نیروهای ژاندارمری در پادگان مستقر شدند. دشمن سرانجام با آغاز مرحله چهارم هجوم خود در 23 مهر، با تانک های تیپ 26 زرهی و نیروهای پیاده خود پادگان دژ را محاصره کرد و حدود بیست نفر از مدافعان آن، از جمله یک افسر را به اسارت درآورد و تفنگ های 106 و سایر تجهیزات موجود را غارت کرد.
*این پادگان تا آزادسازی خرمشهر همچنان در اشغال دشمن قرار داشت.
