رضا حتی فرصت های کوچک را هم از دست نمی داد و نمی گذاشت زمان بیهوده بگذرد. روزی توفیق شد سفر کوتاهی ،باهم داشته باشیم .در همان فاصله کوتاه رضا رو به جمع ما کرد گفت:بچه ها از همین فرصت های کوتاه استفاده کنید وآن را هدر ندهید.
وادامه داد:اگر دوست دارید من حدیثی بیان می کنم شما آن را حفظ کنید.
بارضایت از او خواستیم برای ما آن راویت را بگوید.او ان روز روایتی گفت که همیشه در ذهن من ماند،روایتی که همیشه در خودش متبلور بود.روایت این بود؛امام صادق علیه السلام می فرماید:«شیعیان ما خلاصه ی از طینت و سرشت ما هستند،با شادی ما شاد می شوند وبا اندوه ما اندوهناک.»